مزمور ۲۲
زحمات مسیح
زحمات او
خدای من، خدای من چرا مرا ترک نموده‌ای؟ چرا از یاری نمودنم ابا می‌نمایی، حتی حاضر نیستی ناله‌ام را بشنوی؟ شب و روز دایماً گریه می‌کنم و برای کمک به‌سوی تو فریاد می‌زنم، اما پاسخی نمی‌شنوم. زیرا تو قدوس هستی.
تمجید پدران ما تخت تو را احاطه نموده است؛ بر تو توکل خواستند شنیدی و آنها را نجات دادی هنگامی که از تو کمک طلبیدند هرگز مأیوس نشدند. اما من کِرم هستم نه انسان، در نزد قوم خود و تمام بشر خوار و حقیر شده‌ام. هر که مرا می‌بیند شانه‌های خود را بالا انداخته مسخره و استهزاء می‌کند؛ آنها در حال خنده تمسخرآمیز می‌گویند: «آیا این همان کسی است که ادعا می‌کرد خداوند او را دوست دارد؟ ما این ادعاها را وقتی باور می‌کنیم که خداوند او را برهاند». خداوندا چگونه قبلا مرا امداد فرمودی! مرا از رحم مادر به سلامت به دنیا آوردی و در دوران طفولیت مرا پرورانیدی. از بدو ولادت به تو اعتماد داشته‌ام. تو همیشه خدای من بوده‌ای. هم‌اکنون مرا ترک منما، زیرا زمان تنگی فرارسیده و یاوری جز تو نیست. دشمنان مخوف که چون گاوان باشان زور آورند مرا احاطه کرده‌اند. مانند شیرهای غران که به صید خود حمله می‌کنند، با دهان‌های باز به پیش من می‌آیند. قوت من چون آب ریخته شده، و همه بندهای استخوان‌هایم از هم گسسته‌اند. دلم چون موم گداخته می‌شود. قوت من چون سفال خشکیده و زبانم به دهانم چسبیده است، زیرا مرا به خاک موت کشانیده‌ای. دشمنان یعنی این گروه اشرار چون دسته‌ای از سگ‌ها دور مرا گرفته‌اند؛ دست‌ها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند. می‌توانم تمام استخوان‌های بدنم را بشمارم. شریران به من چشم دوخته و می‌نگرند. رخت مرا در میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند.
درخواست او برای رهایی
ای خداوند، از من دور مشو. ای خدا، ای قوت من به یاری‌ام بشتاب. مرا از مرگ خلاصی ده؛ جان عزیز مرا از دست همه این اشرار خلاصی بخش. مرا از دهان این شیران و از شاخ این گاوهای وحشی نجات بده. آری، خدا اجابت و رستگار خواهد نمود.
شکرگزاری در حضور جماعت
در پیش برادران خود تو را خواهم ستود؛ در حضور جماعت ایستاده و بر کارهای شگفت‌انگیزی که انجام داده‌ای شهادت خواهم داد. خواهم گفت: «ای ترسندگان خداوند او را تسبیح خوانید و نام وی را جلال دهید، ای همه بنی‌اسرائیل از او بترسید. زیرا فریاد مأیوسانه مرا خوار نشمرد و از من روگردان نشد. وقتی که به سویش فریاد کشیدم، او شنید و آمد». آری، در حضور مردم ایستاده تو را می‌ستایم. در برابر تمام آنانی که به نام تو احترام می‌گذارند نذرهای خود را انجام خواهم داد. مسکینان غذا خورده سیر خواهند شد. همه جویندگان خداوند او را خواهند یافت و اسم وی را خواهند ستود. دلهایشان از شادی دائمی شاد می‌گردد.
پیش‌بینی مسرت‌بخش
تمامی مردم جهان این را دیده و به‌سوی خدا بازگشت خواهند نمود. همه ملت‌ها او را پرستش خواهند کرد. زیرا خداوند پادشاه است و بر ملت‌ها حکمرانی می‌کند. مغرور و متواضع، همه آنانی که فناپذیر هستند با هم او را پرستش خواهند نمود. فرزندان ما نیز او را خدمت خواهند کرد، زیرا از دهان ما راجع به کارهای عجیب خداوند می‌شنوند؛ نسل‌هایی که هنوز متولد نشده‌اند، از معجزاتی که خداوند برای ما انجام داده است باخبر خواهند شد.
آمین
