طی روزهای گذشته بده بستانهای فرمایشی رهبران خلیفهگری و نمایندگان ارامنه ایران با مقامهای امنیتی ابعاد جدیدی به خود گرفته است.
در روزهای اخیر «حسین رحیمی»، فرمانده انتظامی تهران بزرگ و جمعی از فرماندهان پلیس با رهبران ارامنه تهران دیدار کردند و به تعریف و تمجید از یکدیگر پرداختند.
در این دیدار «کارن خانلری»، نماینده ارامنه شمال در مجلس شورای اسلامی حضور داشت و آنچه در جریان دیدار نمایندگان پلیس با رهبران ارامنه اصفهان اتفاق افتاد، در تهران در کلیسای “سرکیس مقدس” تکرار شد.
خانلری خطاب به رحیمی گفته «امنیت در جامعه ارامنه به‌گونه‌ای از دوستی و محبت درآمیخته شده که در هیچ کجای دنیا، سراغی از آن نیست».
او تاکید کرده «با توجه به حوادث اخیر که روی نارضایتی اقتصادی مردم به وجود آمد و فتنه‌های سیاسی بر روی آن سوار شد، می‌توان گفت شاید اگر از دیدگاه صرف امنیتی به قضیه دیده می‌شد باید از برگزاری جشن‌ها و اعیاد ما در سال نو صرفنظر و جلوگیری می‌شد اما فاکتور محبت و دوستی و درک عمیقی که در ایران متبلور است باعث شد که برگزاری این اعیاد نه تنها محدود نشود بلکه با آرامش و آسایش موجود مراسم سال نو به بهترین شکل برگزار شود».
چنین اظهاراتی حکایت از آن دارد که خانلری و دیگر همفکران او چراغ سبز نشان دادند که اگر حکومت لازم دید و جامعه ارمنیان را از هر حیث محدود کرد بازهم ایرادی نیست و قابل پذیرش است!
او همچنین تاکید کرده «تشریف‌فرمایی ایشان [رحیمی] برای تبریک مراسم سال نو با توجه به گرفتاری‌های این مقام، نشان از امنیت توأم با محبت و درک متقابل است».
چنین مدیحهگوییها با این کیفیت نه بیسابقه، اما کم سابقه است.
سردار رحیمی هم ضمن تبریک سال نو میلادی اظهار کرده «خدا راسپاسگزارم از بابت حکومت، کشور و رهبری که داریم و آزادی که امروز در کشور و مملکت ما حکمفرماست و باعث شده که تمام اقشار مختلف به یک چشم دیده شوند و همه شهروند ایران اسلامی محسوب شوند».
فرمانده انتظامی تهران منت هم گذاشته و گفته «رهبر انقلاب همان لطف و ارادتی را که در داخل خانه یک مسلمان ابراز می‌داشت در داخل خانه یک فرد مسیحی نیز ابراز داشت و این فرق یک رهبر است» اما نگفته در این کشور به اصطلاح آزاد حتی یک مسیحی در ردههای مدیریتی جایگاهی ندارد و ارامنه در استثمار هستند.
مشخص نیست علت این حجم دیدار رهبران ارامنه با وزارت اطلاعات، سپاه و نیروی انتظامی و بسیج در چیست؟ اگر آنها واقعن دلسوز جامعه ارامنه هستند برای بهبود وضعیت اشتغال در جامعه ارامنه، جلوگیری از مهاجرت آنها به خارج از کشور و یا افزایش مشارکت آنها در تصمیمگیریها با هیاتهای اقتصادی و سیاسی دیدار نمیکنند و دیدارها و صرفن با نهادهای امنیتی است و در آن پشت سر هم تکرا میشود که «آزادی» و «عدالت» هست اما در عمل هیچ تغییری اتفاق نیفتاده است!
