۱۲- محبت و ناراستی:
“محبت از بدی مسرور نمی‌شود”
محبت از اخبار و رویدادهای بد حتی برای دشمنانش شاد نمی شود. محبت هیچ گاه اسرار دیگران را فاش نمی کند، محبت از غیبت کردن و خوار کردن دیگران لذت نمی برد. ناراستی آن خصوصیتی نیست که پدر ما وقتی از آسمان نگاه می کند، می خواهد آنرا در ما ببیند.
محبت با ناراستی و نا عدالتی ارتباطی ندارد.
۱۳- محبت و راستی:
” محبت با حقیقت شادی می‌کند. ”
محبت از راستی، از گسترش پیغام راستی که همان پیغام انجیل است،
از پیروزیهای خدا و از جلال یافتن خدا خوشحال می شود.
در محبت خبری از دروغ، حقه بازی و کلک و پیچاندن و تحریف حقیقت نیست. در محبت راستی است.
۱۴- محبت و مدارا کردن:
” محبت با همه‌چیز مدارا می‌کند”
محبت با همه مدارا می کند، محبت از مردم مخصوصا محتاجین و مردم بدبخت حمایت می کند، اگر قادر به تحمل دیگران نیستیم، احتیاج داریم در محبت بیشتر رشد کنیم.
کسی که محبت دارد باعث ناراحتی هیچ کس نمی شود و از حضور دیگران ناراحت نمی شود.
۱۵- محبت و ایمان:
” همواره ایمان دارد ”
محبت به مردم اعتماد می کند، محبت خوش بین و واقع بین است.
یک مسیحی نیز باید خوش بین و واقع بین باشد.
محبت به خدا شک نمی کند و به سادگی وعده های خدا را می پذیرد و با سادگی به دیگران خدمت می کند.
۱۶- محبت و امید:
“محبت همیشه امیدوار است و در همه‌حال پایداری می‌کند.”
محبت با امید، به آینده می نگرد، کسی که محبت دارد دارای روح تشویق کننده است.
او خوبیهای دیگران را تشخیص داده و به آنها امید می بخشد.
محبت باعث می شود امید عوض شدن بدترین افراد به بهترین مقدسین، بدترین شرایط و مشکلات و بیماریها به متبارک ترین شرایط وجود داشته باشد.
نتیجه: کلام خدا می گوید “سه چیز مهم است ایمان، امید و محبت ولی مهمترین آنها محبت است.”
مسیح می گوید” فرمانی تازه به شما می دهم “همدیگر را محبت کنید آنگونه که من شما را محبت نمودم.” و از محبت ما دنیا می فهمد که ما شاگردان مسیح هستیم.
حال شاید بگوید من یاد گرفتم که باید محبت کنم و محبت بزرگترین خواسته خدا است، ولی چگونه این محبت را بدست آورم؟
ما با نزدیک شدن به خدای محبت و مشارکت با او متبدل شده و به شباهت او در می آئیم و ما نیز پر از محبت می گردیم.
در این پایان ضمن توبه از تمام گناهانمان که بخاطر کمبود محبت انجام داده ایم از روح القدس بخواهیم ما را از محبت الهی پر سازد.
