مردم قبل از اینکه عیسی برای گناهان ما بمیرد، چطور نجات می یافتند؟
از زمان سقوط انسان، پایۀ نجات همیشه بر اساس مرگ مسیح بوده است. هیچکس، نه قبل از صلیب یا از زمان صلیب، می توانسته بدون آن واقعۀ بزرگ تاریخی نجات بیابد. مرگ مسیح جریمۀ گناهان گذشته مقدسین عهد عتیق و گناهان آیندۀ مقدسین عهد جدید را پرداخت کرد.
لازمۀ نجات همیشه ایمان بوده است و موضوع ایمان همیشه خدا بوده است. نویسندۀ مزامیر می نویسد که خوشا به حال همۀ آنانیکه به او توکل دارند (مزمور ۲ : ۱۲). پیدایش ۱۵ : ۶ به ما می گوید که ابراهیم به خدا ایمان آورد و همین برای خدا کافی بود که برای او عدالت بحساب بیاید (رومیان ۴ : ۳-۸). سیستم قربانی عهد عتیق گناهان را برنداشت، چنانکه عبرانیان ۱۰ : ۱-۱۰ واضحاً درس می دهد. اما بهر حال عهد عتیق به زمانی اشاره می کرد که پسر خدا خون خود را برای گناهان بشر می ریخت.
آنچه در طی تاریخ عوض شده است، محتوای ایمان یک ایماندار است. آنچه خدا برای ایمان، لازم معرفی می کند، بر اساس میزان مکاشفه ایست که تا آن تاریخ به او داده شده است. این را مکاشفه تدریجی می گویند. آدم قولی را که خدا در پیدایش ۳ : ۱۵ داد باور کرد که از نسل زن کسی بر شیطان پیروز می شود. آدم این را باور کرد، چون اسمی که بر روی حوا گذاشت (آیه ۲۰) این را نشان می دهد و خدا بلافاصله قبول این ایمان به وعده را با پوشاندن آنها با پوست (آیه ۲۱) نشان داد. در آن موقع آدم چیزی بیشتر نمی دانست ولی آنچه می دانست قبول کرد.
ابراهیم خدا را بر اساس وعده و مکاشفاتی که او در پیدایش ۱۲ و ۱۵ آشکار کرد، باور نمود. قبل از موسی، کلام نوشته شده ای نبود، اما انسان برای آنچه خدا مکشوف کرده بود مسئول بود. در تمام عهد عتیق، ایمانداران نجات یافتند با این ایمان که روزی خدا مشکل گناه آنها را برمی دارد. امروزه وقتی به عقب نگاه می کنیم، ایمان داریم که او گناهان ما را بر صلیب برداشت (یوحنا ۳ : ۱۶ و عبرانیان ۹ : ۲۸).
منبع: gotquestion
