هدف از شریعت موسی چه بود؟

هدف از شریعت موسی چه بود؟

قسمت دوم

اسرائیلیها و شریعت

سوم، شریعت موسایی همانند یک تادیب کننده عمل می‌کرد، شریعت با هشدار بر علیه متمردین و یا با تهدید به مجازات، سعی داشت تا بسیاری را از به عمل آوردن اشتیاقات گناه آلود باز دارد. انبیای عهد قدیم بطور متمادی به اسرائیلیها درباره عواقب عدم اطاعت ایشان هشدار می‌دادند (تثنیه ۲۸: ۵۸-۶۸؛ دوم تواریخ ۳۴: ۲۳-۳۳؛ اشعیا ۵: ۲۴-۲۵). پولس نیز این زیر دست شریعت بودن را با قانون ناظران و وکلا مقایسه کرده است (غلاطیان ۳: ۲۵؛ ۴: ۲). او می‌گوید که همه ما اسرائیلیها قبل از آمدن ایمان، زیر شریعت نگاه داشته بودیم و برای آن ایمانی که می‌بایست مکشوف شود، بسته شده بودیم. پس شریعت لالای ما شد تا ما را به مسیح برساند (غلاطیان ۳: ۲۳-۲۴). گرچه فرامین شریعت سبب افزایش اشتیاقات گناه آلود باطنی گردید، اما مجازاتهای آن از گناهان ظاهری بسیاری جلوگیری کرد (غلاطیان ۳: ۱۹؛ اول تیموتائوس ۱: ۹).
شریعت موسایی همچنین به اسرائیلیها نشان داد که چطور باید برای خشنود ساختن خداوند زندگی کنند. حداقل این یک کتاب راهنما از طرف خداوند برای یک زندگی مقدّس بود. اما آیا خداوند چیزی بیش از یک کتاب ارائه داده بود؟ او وعده داد، ” فرایض و احکام مرا نگاه دارید، که هر آدمی که آنها را بجا آورد در آنها زیست خواهد کرد“ (لاویان ۱۸: ۵؛ با تثنیه ۴: ۱-۲؛ ۸: ۱؛ ۳۰: ۱۵-۱۹ مقایسه شود). واژه ” زیست“ در این آیه به چه مفهومی است؟
واضح نیست که آیا خداوند حیات ابدی را بواسطه شریعت ارائه داده است. پولس نیز در این امر به وضوح سخن نمی‌گوید (رومیان ۷: ۱۰ با غلاطیان ۳: ۲۱ مقایسه شود). محققین کتاب مقدّس نیز نمی‌توانند بطور قطع یقین داشته باشند که پولس به کل شریعت موسی یا فقط به بخشی از آن اشاره کرده است.
برخی از مسیحیان تعلیم می‌دهند که اگر اسرائیلیها قادر به اطاعت از شریعت می‌بودند، شریعت موسایی می‌توانست آنها را به نجات و رستگاری رهنمون سازد. آنها می‌گویند که در آنها زیست خواهد کرد در لاویان ۱۸: ۵ بدین مفهوم است که ” بخاطر اطاعت از شریعت، زندگی کنید“ (حزقیال ۳۳: ۱۵؛ متی ۱۹: ۱۷). بر طبق این دیدگاه، وعده نجات و رستگاری خداوند بواسط شریعت کاملا درست است، اما در عمل غیر ممکن است زیرا اسرائیلیها در اطاعت از شریعت شکست خوردند. سایر مسیحیان آموزش می‌دهند که حتی اطاعت کامل از شریعت موسایی نیز سبب نجات نمی‌شود. آنها ابراز می‌کنند که در آنها زیست خواهد کرد بدین مفهوم است که نه ” بخاطر“ شریعت بلکه ” مطابق“ شریعت زندگی کنید. بر طبق این دیدگاه، اگر اسرائیلیها از اعمال شریعت برای کسب رستگاری استفاده کنند، در واقع آنها در تلاش خواهند بود تا عدالت خود را ثابت کنند که پولس در رومیان ۱۰: ۳ چنین تلاشی را محکوم کرده است.
خواه خداوند حیات ابدی را به واسطه شریعت موسایی برقرار کرده باشد یا نکرده باشد، اسرائیلیها در واقع از آن اطاعت نکردند. صرفا فیض خداوند قادر به نجات آنها خواهد بود. عهد جدید واضح می‌سازد که هیچ کسی نه بواسطه اعمال خود و نه حتی با اعمال شریعت (غلاطیان ۲: ۱۶) و یا هر نوع اعمال خوب و نیکو، قادر به کسب نجات و رستگاری نیست (رومیان ۴: ۵؛ افسسیان ۲: ۸-۹). از اینرو تمامی مسیحیان موافق هستند که شریعت در واقع هرگز سبب نجات کسی نخواهد شد. گرچه درباره مثمر ثمر بودن شریعت موسایی برای مسیحیان، همه آنها اتفاق نظر ندارند. البته قربانیهای ضروری و ذکر شده در شریعت با تحقق آنها در مسیح به پایان رسیده است (عبرانیان فصل ۹-۱۰). اما آیا مسیحیان به منظور داشتن یک زندگی مقدّس باید مبادرت به اطاعت از الباقی مفاد شریعت موسایی کنند؟ برای این سوال دو پاسخ اصلی وجود دارد.
این مطلب ادامه دارد.