هدف از شریعت موسی چه بود؟
قسمت چهارم
تداوم شریعت موسایی برای مسیحیان
دوم، این محققین همچنین بر این باور هستند که شریعت موسایی همچنان به عنوان بخشی دائمی و غیر قابل اجتناب از عهد جدید باقی می‌ماند (مزمور ۱۱۱: ۷-۸). مزمور ۱۱۹ می‌گوید که شریعت خداوند ابدی بوده و تا ابدالآباد برقرار خواهد ماند (۱۱۹: ۱۴۴، ۱۵۲، ۱۶۰). انبیا از تدوام شریعت خداوند تا واپسین روزها سخن گفته‌اند (اشعیا ۲: ۲-۳؛ حزقیال ۱۱: ۲۰). بر اساس دیدگاه این گروه، شریعت مسیح (غلاطیان ۶: ۲) همانند شریعت موسی است. آنها اعتقاد دارند که خداوند هیچ گونه شریعت دیگری را باب نکرده است زیرا خداوند متناقض با خودش عمل نمی‌کند. عیسی در مورد شکستن یکی از این کوچکترین احکام که منتسب به شریعت موسایی است هشدار داد (متی ۵: ۱۹). چنانچه عیسی تعلیم می‌دهد که عدالت و رحمت و ایمان از مهمترین و اعظم احکام شریعت هستند، و اضافه می‌کند که فریسیان نباید از مراعات آنها غفلت کنند درست همانطور که ده یک ادویه جات خود را می‌پردازند (متی ۲۳: ۲۳). پولس می‌گوید که با ایمان شریعت را استوار می‌سازیم (رومیان ۳: ۳۱). این مسیحیان معتقد هستند که شریعت عهد جدید همان شریعت مکتوب و نوشته شده در عهد قدیم است، فقط به شکل متفاوتی ارائه شده است. آنها می‌گویند که رومیان ۱۰: ۴ بدین مفهوم است که مسیح نه پایان دهنده فواید شریعت موسایی بلکه ” هدف“ شریعت موسایی است. یعقوب از لاویان ۱۹: ۱۸ و تثنیه ۱: ۱۷ به عنوان شریعت ملوکانه نام می‌برد از شریعت ملوکانه‌ای که در کتاب مقدّس ذکر شده است (یعقوب ۲: ۸-۹). پولس بر نگاه داشتن امرهای خداوند پافشاری می‌کند (اول قرنتیان ۷: ۱۹)، و بسیاری از فرامین ده فرمان را نیز در رومیان ۱۳: ۸-۱۰ فهرست می‌کند. خداوند در طی عهد موسایی مشتاق یک رابطه محبت آمیز و مقدّس با قوم خود بود. این گروه تعلیم می‌دهند که عهد جدید یک برنامه ریزی کاملا جدید نیست بلکه تجدید دوباره همان رابطه‌ای است که خداوند مشتاق آن بود (ارمیا ۳۱: ۳۳).
برخی از این ایمانداران اصول ساده‌ای را عنوان می‌کنند: ” مسیحیان باید به غیر از قوانینی که بوسیله عیسی مسیح یا رسولان منسوخ یا تغیرات خاصی در آنها بوجود آمده از تمامی فرامین شریعت موسایی پیروی کنند“. اما اغلب آنانی که بر تداوم شریعت معتقد هستند یک چنین اصول گسترده‌ای را نمی‌پذیرند. آنها انتظار ندارند که مسیحیان از هر فرمانی که در عهد جدید منسوخ نشده است پیروی کنند. آنها فرامین موسایی را به سه طبقه مختلف قوانین اخلاقی، شرعی، و مراسم شرعی تقسیم می‌کنند. آنها موافق هستند فرامینی که در آخرین طبقه جای گرفته است یعنی قوانین مربوط به قربانی حیوانات و مراسم پرستش در معبد یا خیمه مقدّس بوسیله مسیح یا رسولان کاملا تغییر یافته یا منسوخ شده است. اما آنها همچنین می‌گویند فرامینی که در طبقه قوانین شرعی قرار دارد فقط شامل حال قوم اسرائیل و بویژه شامل حال زندگی آنها در سرزمین موعود می‌شود (تثنیه ۶: ۱). از اینرو تاریخ مصرف چنین فرامینی دیگر به پایان رسیده و شامل حال مسیحیان نمی‌شود.
این مطلب ادامه دارد.
