جواب: ملاکی فصل ۳ آیه ۶ به ما می گوید “من خداوندی تغییرناپذیر هستم. به همین دلیل است که شما، ای نسل یعقوب، تابحال از بین نرفته‌اید”. همینطور یعقوب فصل ۱ آیه ۱۷ می گوید “از جانب خدا فقط مواهب نیکو و کامل به ما می‌رسد، زیرا او آفرینندۀ همۀ روشنایی‌هاست و خدایی است تغییرناپذیر”. پیام اعداد فصل ۲۳ آیه ۱۹ نیز می گوید: “خدا انسان نیست که دروغ بگوید، او مثل انسان نیست که تغییر فکر دهد. آیا تاکنون وعده‌ای داده است که بدان عمل نکرده باشد؟” خیر، خدا اراده خویش را تغییر نمی دهد و تصمیم خود را عوض نمی کند. این آیات می گویند که خدا تغییر ناپذیر است و همچنین هیچ کسی و هیچ چیزی نمی تواند تصمیم او را تغییر دهد. او دانا و حکیم مطلق است، بدین معنی که هرگز این اتفاق نخواهد افتاد که او به این نتیجه برسد که اشتباه کرده است و بنابراین باید دوباره تصمیم بگیرد.
پس ما آیاتی مثل پیدایش فصل ۶ آیه ۶ را چطور توضیح می دهیم “هنگامی که خداوند دید مردم غرق در گناهند و دایماً بسوی زشتی‌ها و پلیدی‌ها می‌روند، از آفرینش انسان متأسف و محزون شد”. و یا در خروج فصل ۳۲ آیه ۱۴ که می گوید “بنابراین، خداوند ازتصمیم خود منصرف شد و قوم خود را هلاک نکرد.” این آیات از پشیمان شدن خدا صحبت می کنند که با این اصل کتاب مقدس که می گوید “خدا غیر قابل تغییر است” مغایرت دارد. متنی دیگری که به ظاهر نشان دهنده تغییر عقیده دادن خدا می باشد، یونس فصل ۳ آیه ۴ است که در آن خداوند اعلام کرد که نینوا در مدت چهل روز نابود خواهد شد اما با توبه مردم شهر، خداوند از تصمیم خودش صرف نظر کرد.
دو نکته در مورد متن هایی که نشان دهنده تغییر عقیده هستند، وجود دارد. اول اینکه، در رابطه با پیدایش فصل ۶ آیه ۶ که می گوید، از آفرینش انسان متأسف و محزون شد، باید گفت که این مثال نمونه ای از “انسان نگاری” است. “انسان نگاری” یک استعاره است که در آن احساسات و عواطف انسانی به خدا نسبت داده می شوند. این روشی است که به ما کمک می کند تا کارهای خداوند را از دید بشری درک کنیم. بخصوص در پیدایش فصل ۶ آیه ۶، ما این را متوجه می شویم که خداوند از گناه کردن انسان ناراحت است و از آفرینش او، پشیمان نیست. این حقیقت که ما امروز زنده هستیم، نشان دهنده این است که خداوند تصمیم خود را تغییر نداد.
دوم اینکه، ما باید بین گفتارهای شرطی خداوند و تصمیمات بی قید و شرط او تفاوت قائل شویم. به عبارت دیگر، زمانیکه خداوند گفت، “بعد از چهل روز، نینوا را ویران خواهد کرد” در واقع او بر اساس واکنش آشوری ها بصورت شرطی این مطلب را بیان کرد. ما این را می دانیم که خداوند مردم نینوا را داوری نکرد برای اینکه آنها توبه کردند. خداوند اراده و تصمیم خود را تغییر نداد بلکه پیام او به مردم نینوا یک هشدار بود تا آنها توبه کنند و نتیجه این هشدار نیز مثبت بود.
یک نمونه از تصمیم و اراده بی قید و شرط خداوند، قولی بود که به داوود داد: “بدان که خاندان تو تا به ابد باقی خواهد ماند و در حضور من سلطنت خواهد کرد” ( دوم سموئیل فصل ۷ آیه ۱۶). هیچ شرط و شروطی در این گفتار خداوند وجود ندارد. بدون توجه به کارهای داوود، کلام خدا همانطور که اعلام شد به سرانجام رسید.
خداوند درباره محتوای عبرت انگیز و هشدار آمیز برخی از بیانات خود به ما می گوید و اینکه او گاهی اوقات بر اساس انتخاب های ما واکنش نشان خواهد داد:” هرگاه اعلام نمایم که قصد دارم قومی یا مملکتی را منهدم و ویران سازم، اگر آن قوم از شرارت دست کشد و توبه کند، از قصد خود منصرف می‌شوم و نابودش نخواهم کرد. و اگر اعلام کنم که می‌خواهم قومی یا مملکتی را قدرتمند و بزرگ سازم، اما آن قوم راه و روش خود را تغییر داده، بدنبال شرارت برود و احکام مرا اطاعت نکند، آنگاه من نیز نیکویی و برکتی را که در نظر داشتم، به آن قوم نخواهم داد. حال برو و به تمام ساکنان یهودا و اورشلیم هشدار بده و بگو که من علیه ایشان بلایی تدارک می‌بینم؛ پس بهتر است از راه زشتشان بازگردند و کردار خود را اصلاح کنند” (ارمیا فصل ۱۸ آیه های ۷ تا ۱۱).
حرف آخر اینکه، خداوند کاملا در تصمیمات خود ثابت قدم می باشد. خداوند در نظر داشت تا نینوا را داوری و محاکمه کند اما آنها توبه کردند و خداوند نیز از نابود کردن آن صرف نظر کرد. در نتیجه، بر اساس ذات پاک و مقدسش، خداوند بر آنان رحم کرد. این نوع “تغییر عقیده” کاملا منطبق بر ذات بخشنده و مقدس او می باشد. تقدس او ذره ای، متزلزل نشد.
این حقیقت که خداوند رفتارش با ما را براساس تصمیمات ما تغییر می دهد ربطی به شخصیت او ندارد. در واقع، چون خداوند تغییر ناپذیر است، بنابراین باید در رفتارش با درستکاران و بدکاران فرق بگذارد. اگر کسی توبه کند، خداوند او را خواهد بخشید؛ اگر کسی توبه نکند، خداوند او را داوری خواهد کرد.او در ذات خود، برنامه خود و وجود خود، تغییر ناپذیر است. او نمی تواند یک روز، از روی پشیمانی، راضی باشد و روز دیگر خشمگین شود. اگر اینگونه باشد پس او تغییرپذیر و غیرقابل اعتماد است. از آنجاییکه خداوند به نینوا گفت که او را داوری خواهد کرد ولی سپس بر توبه کنندگان رحم کرد و از نابود کردن نینوا صرف نظر کرد، ممکن است بنظر برسد که او تصمیم خود را تغییر داد. اما در واقع او فقط بر اساس ذات و شخصیت خود عمل کرد. او بخشیدن توبه کنندگان را دوست دارد.” آیا خدا مهربانی و دلسوزی را فراموش کرده است؟” (مزامیر فصل ۷۷ آیه ۹). خیر!
زمانی به دلیل گناهانمان، دشمن خدا بودیم (رومیان فصل ۸ آیه ۷). خدا در مورد تاوان و نتیجه گناه به ما هشدار داد (رومیان فصل ۶ آیه ۲۳) تا باعث شود ما توبه کنیم. زمانیکه توبه کردیم و برای نجات به عیسی مسیح ایمان آوردیم، او “تصمیم خود را تغییر داد” و حال ما دیگر دشمنان او نمی باشیم بلکه فرزندان عزیز او هستیم (یوحنا فصل ۱ آیه ۱۲).اگر ما در گناه می ماندیم و خداوند ما را تنبیه نمی کرد، متناقض با شخصیت و ذات او بود و اگر بعد از توبه کردن، ما را داوری و محکوم می کرد، نیز متناقض با شخصیت او بود. آیا تغییر عقیده ما بدین معنی است که خداوند نیز تغییر می کند؟ خیر، نجات ما این حقیقت را به اثبات می رساند که او تغییر نمی کند، برای اینکه اگر او به خاطر عیسی مسیح، ما را نجات نمی داد بر خلاف شخصیت و ذات خود عمل کرده بود.
منبع: www.gotquestions.org
