جواب: موضوع این نیست که آیا باید از خدا سوال بپرسیم یا نه، بلکه مهم این است که به چه صورت و به چه دلیلی اینکار را انجام دهیم. خدا را زیر سوال بردن، بخودی خود اشتباه نیست. حبقوق سوالاتی برای خدا درباره زمان و نقشه او داشت. حبقوق، نه تنها بخاطر سوالاتش از طرف خدا ملامت نشد، بلکه خدا به او با حوصله جواب داد و این نبی کتابش را با سرودی در حمد خدا خاتمه داد. در مزامیر از خدا سوالات زیادی شده است (مزامیر فصل های ۱۰، ۴۴، ۷۴، ۷۷). اینها ناله های ستمدیده هایی هستند که بی صبرانه از خدا می خواهند تا در با مداخله در زندگی آنها، موقعیت شان را بهبود دهد و آنان را نجات دهد. اگر چه خدا همیشه به سوالات ما، به شکلی که ما انتظار داریم جواب نمی دهد، اما از این متن ها نتیجه می گیریم که خدا سوال صادقانه ای را که از قلبی صادقانه سرچشمه می گیرد، می پذیرد.
سوالات ریاکارانه که از قلبی ریاکار بیرون می آید موضوعی دیگر می باشد. “اما خشنود ساختن خدا بدون ایمان و توکل به او محال است. هر که می‌خواهد بسوی خدا بیاید، باید ایمان داشته باشد که خدا هست و به آنانی که با دلی پاک در جستجوی او هستند، پاداش می‌دهد” (عبرانیان فصل ۱۱ آیه ۶). بعد از اینکه پادشاه شائول از خدا بی اطاعتی کرد، سوالات او بی جواب ماند (۱ سموئیل فصل ۲۸ آیه ۶). اینکه برای ما عجیب و سوال برانگیز باشد که چرا خدا اجازه می دهد بعضی از وقایع اتفاق بیفتند با زیر سوال بردن “خوبی خدا” کاملا متفاوت است. شک داشتن، با قدرت خدا را زیر سوال بردن و شخصیت او را مورد حمله قرار دادن فرق دارد. بطور خلاصه، یک سوال صادقانه گناه نیست، اما قلب سخت، بدون اعتماد و سرکش گناه است. خدا از سوالات ما نمی ترسد. خدا از ما دعوت می کند که از رابطه نزدیک با او لذت ببریم. وقتی ما از خدا سوالی می کنیم، باید با روحی فروتن و فکری خالی از تعصب باشد. ما می توانیم از خدا سوال کنیم، اما نباید انتظار جواب داشته باشیم مگر اینکه واقعا مشتاق جواب او باشیم. خدا از درون قلب ما آگاه است و می داند که آیا ما می خواهیم او ما را با جوابش روشن کند یا نه. نظر و حالت قلبی ما تعیین می کند که آیا سوال کردن از خدا درست است یا اشتباه.
منبع: www.gotquestions.org
