شمار چشمگیری از یهودیان ایران نیز به اسرائیل مهاجرت کردند و در طول زمان یک جامعه به نسبت بزرگ ایرانی تبار در اسرائیل به وجود آمد و شخصیت هایی از میان آنان به مقام های برجسته رسیدند.
به گزارش «محبت نیوز» یهودیان در ایران، همانند همکیشان خود در کشورهای دیگر، قرن های متمادی، هر روز به یاد اورشلیم خدا را پرستش و در اعیاد مذهبی آرزو می کردند که روزی به سرزمینی که زادگاه دینی و ملی یهودیان بوده است باز گردند. با اعلام استقلال اسرائیل، شمار چشمگیری از یهودیان ایران نیز به اسرائیل مهاجرت کردند و در طول زمان یک جامعه به نسبت بزرگ ایرانی تبار در اسرائیل به وجود آمد و شخصیت هایی از میان آنان به مقام های برجسته رسیدند.
به گفته صدای آمریکا، سابقه حضور یهودیان در ایران به دواران پیش از سلسله هخامنشی در ۲۵۰۰ سال پیش بازمی‌گردد، که کشور ایران را از طریق اتحاد بین بخش های مختلف آن، به وجود آورده بود.
آنان کسانی بودند که در ۲۷۰۰ سال پیش از اسارت امپراطوری آشور آزاد شده بودند.
کورش کبیر، هنگامی که امپراطوری بابل را شکست داد، و یهودیان را از اسارت در آن سرزمین آزاد ساخت به یهودیان تبعیدی گفته بود می توانند ضمن بازگشت به سرزمین‌شان، اورشلیم را از نو بنا کنند. اما گروه هایی از آنان در ایران سکنی گزیدند و جامعه نسبتن بزرگی را به وجود آوردند.
یهودیان ایران همیشه در اندیشه اورشلیم بودند، در حدی که در افسانه های آنان گفته می شود که در زیر مقبره سارا بت آشر، یکی از مقدسین یهودی مدفون در شهر اصفهان دالانی وجود دارد که مستقیمن به اورشلیم می رسد و روزی که ماشیح (منجی یهودیان) ظهور کند، همه یهودیان از آن دالان به اورشلیم خواهند رسید.
همین باور دینی، در مورد گورستان بزرگ یهودیان به نام “گیلیارد” نیز، که هنوز در حوالی دماوند وجود دارد، بر سر زبان هاست – که دالانی در زیر آن وجود دارد که به اورشلیم می رسد.
در فرهنگ و پیشینه یهودیان در دوران پس از اشغال ایران به دست اعراب، اشتیاق به مهاجرت بدان جهت دو چندان شد که فشار و آزار بر یهودیان ایران شدت گرفت و اکثر افراد این جامعه در فقر می زیستند و از محدودیت های بسیار رنج می بردند.
با آن که جنبش رنسانس یهودیان اروپا از اواسط قرن نوزدهم، همگام با دوران جنبش های ناسیونالیستی اروپائیان (به ویژه در اروپای شرقی و میانه) آغاز شد، ولی خبر آن تا دوران پس از انقلاب مشروطیت ایران، به جامعه یهودی این کشور نرسید.
دوران سلطنت رضا شاه، برای یهودیان ایران موهبت بزرگی بود و آن ها بسیاری از آزادی های فردی و اجتماعی را باز یافتند. ولی در عین حال، از آن جا که در آن دوران هرگونه فعالیت سیاسی ممنوع بود، یهودیان تحصیل کرده ای که با دنیای مدرن آشنایی یافته بودند، به تدریج با اندیشه صهیونیسم، جنبش بازگشت یهودیان به سرزمین اسرائیل/فلسطین آشنا شدند و نوعی فعالیت های اجتماعی در این زمینه آغاز شد.
