جواب: در ابتدا، باید بدانیم معنی این سوال این نیست که آیا خدا هنوز هم معجزه می کند یا نه. این که بگوییم خدا امروزه مردم را شفا نمی دهد، با مردم حرف نمی زند، و آیات و معجزات انجام نمی دهد، ادعایی احمقانه و خلاف کتاب مقدس است. سوال این است که آیا هدایای معجزه آسا چنانکه در ۱ قرنتیان فصل های ۱۲ و ۱۴توضیح داده شده است، هنوز در کلیسا فعال است. در ضمن معنی این سوال این نیست که آیا روح القدس می تواند به کسی هدایای معجزه آسا بدهد یا نه. سوال این است که آیا روح القدس امروزه هدایای معجزه آسا را به مردم می دهد یا نه. بالا تر از همه چیز، ما کاملا می دانیم که روح القدس می تواند آزادانه بر حسب اراده خود هدایا را اعطا کند (اول قرنتیان فصل ۱۲ آیه های ۷ تا ۱۱).
در کتاب اعمال رسولان و دیگر رساله های عهد جدید، بیشتر معجزات بوسیله شاگردان مسیح و نزدیکان آنها انجام شده است. پولس رسول دلیل آن را به این صورت بیان می کند که: “زمانی که با شما بودم و با صبر و شکیبایی، خدا را خدمت می‌کردم، او توسط من معجزات و کارهای شگفت‌آور بسیاری در میان شما انجام داد. همین معجزات، دلیل و گواه هستند بر اینکه من رسول و فرستادۀ خدا می‌باشم” (دوم قرنتیان فصل ۱۲ آیه ۱۲). اگر هر ایمانداری می توانست معجزات و کارهای خارق العاده انجام دهد، دیگر راهی برای تشخیص نشانه های یک رسول باقی نمی ماند. اعمال رسولان فصل ۲ آیه ۲۲ به ما می گوید که عیسی نیز از جانب خدا این قدرت را پیدا کرد تا معجزات و کارهای خارق العاده انجام دهد. به همین شکل، رسولان نیز به عنوان پیام آوران و فرستادگان واقعی توسط خدا، قدرت معجزه پیدا کرده بودند تا این قدرت نشانه ای برای تشخیص صحت و واقعی بودن آنها باشد. اعمال رسولان فصل ۱۴ آیه ۳ این مطلب را اینگونه توضیح می دهد که به پولس و برنابا، قدرت معجزه داده شد تا واقعی بودن آنها تشخیص داده شود و از این راه بتوانند صحت و درستی پیام انجیل را اثبات کنند.
فصل های ۱۲و۱۴ کتاب اول قرنتیان در مورد هدایای روح القدس صحبت می کنند. از محتوای این فصل ها به نظر می آید که به ایمانداران معمولی نیز بعضی اوقات هدایای معجزه آسا داده می شد(فصل ۱۲ آیه های ۸ تا ۱۰ و آیه های ۲۸ تا ۳۰) ، البته عنوان نشده که این اتفاق تا چه اندازه معمول و رایج بوده است. از آنچه در بالا یاد گرفتیم، متوجه شدیم که اعطای هدایای انجام معجزه و کارهای خارق العاده به رسولان، نشانه ای برای تایید صحت و واقعی بودن آنها بود. اینطور به نظر می رسد که اعطای این هدایا به مسیحیان معمولی امری استثنایی بوده و یک رسم و قانون نبوده است. بجز رسولان و نزدیکان آنها، در هیچ جای عهد جدید درباره انجام معجزات توسط اشخاص عادی حرفی زده نشده است.
توجه به این نکته نیز حائز اهمیت است که کلیسای اولیه همه کتاب مقدس را آنطور که ما داریم، در اختیار نداشت (دوم تیموتائوس فصل ۳ آیه های ۱۶ تا ۱۷). بنابراین، هدایای پیش گویی، علم، حکمت، و غیره برای آنها لازم بود تا بدانند که خدا انجام چه کاری را از آنها می خواهد. هدیه پیشگویی، ایمانداران را قادر می نمود تا حقایق جدیدتری از خدا را بشناسند. اما امروز کتاب مقدس از خدا کاملا رونمایی کرده است، دیگر نیازی به این گونه هدایای برای شناخت و رونمایی از خدا نیست، لااقل نه به شدت و اندازه ای که در عهد جدید بود.
خدا هر روزه مردم را به صور معجزه آسا شفا می دهد. خدا امروز نیز معجزات و کارهای خارق العاده انجام می دهد و حتی گاهی اوقات آن کارها را از طریق یک مسیحی انجام می دهد. اما این چیزها الزاما “هدیه معجزه” نیستند. هدف اصلی از اعطای “هدیه معجزه” در کلیسای اولیه آن بود که صحت و درستی پیام انجیل تایید شود و همچنین ثابت شود که رسولان واقعا فرستاده و پیام آور خدا بودند. کتاب مقدس مستقیما نمی گوید که اعطای این هدایا پایان یافته است، اما این نکته را برای ما روشن ساخته که چرا ممکن است اعطای این هدایا به اندازه ای که در زمان عهد جدید (کلیسای اولیه) بود، اتفاق نیفتد.
منبع: www.gotquestions.org
