اگر در این جهان غریب و بیگانه هستیم (اول پطرس ۱۱:۲)، اگر وطن ما در آسمان است (فیلیپیان ۲۰:۳)، اگر چیزی نمی تواند ما را از محبت مسیح جدا سازد (رومیان ۳۵:۸)، اگر رحمت او از حیات نیکوتر است (مزمور ۳:۶۳)، و اگر همه سختیها بار جلال را برای ما زیاده حاصل می گرداند (دوم قرنتیان ۱۷:۴)، در این صورت ترسهای خود را به بادها خواهیم سپرد و نخست ملکوت خدا و عدالت او را خواهیم آورد (فیلیپیان ۷:۳-۸). غارت اموال خود را به خاطر اعمال رحمت که مورد توجه نیستند با خوشی خواهیم پذیرفت (عبرانیان ۳۴:۱۰). خار بودن با قوم خدا را عزیزتر از خوشیِ ناپایدار گناه خواهیم دانست، و عار مسیح را ثروتی برتر از گنجهای مصر به شمار خواهیم آورد (عبرانیان ۲۵:۱۱-۲۶).
– جان پایپر
