آتئیسم (Atheism) یا بی خدایی یعنی چه؟
آتئیسم دیدی است که در آن خدا وجود ندارد. آتئیسم چیز جدیدی نیست. مزمور ۱۴: ۱، که داوود آنرا در هزار سال قبل از میلاد نوشت به آتئیسم اشاره می کند: “احمق در دل خود می گوید که خدایی نیست.” آمار اخیر نشان می دهد که تعداد بیشتری از مردم ادعا می کنند آتئیسم یا بی خدا هستند.
آیا آتئیسم واقعا آنطور که آتئیستها می گویند ایده ای منطقی است؟
چرا آتئیسم وجود دارد؟ چرا خدا بسادگی خودش را به مردم ظاهر نمی کند تا وجودش ثابت شود؟ قطعا اگر خدا فقط ظاهر شود، دیگر نباید فکری کرد، بلکه همه به او ایمان خواهند داشت. مشکل اینجاست که این خواست خدا نیست که فقط مردم را قانع کند که وجود دارد. علاقه خدا در این است که مردم به او با ایمان اعتقاد داشته باشند (۲ پطرس ۳: ۹) و هدیه نجات او را با ایمان دریافت کنند (یوحنا ۳: ۱۶). خدا بطور واضح وجود خود را بارها در عهد عتیق نشان داده است (پیدایش ۶-۹، خروج ۱۴: ۲۱-۲۲، ۱ پادشاهان ۱۸: ۱۹-۳۱). آیا مردم ایمان داشتند که خدا وجود دارد؟ بله. آیا آنها از اعمال شریرانه خود بازگشت کرده و از خدا اطاعت کردند؟ نه. اگر کسی حاضر نیست وجود خدا را با ایمان قبول کند، یقینا حاضر نیست عیسی مسیح را با ایمان بعنوان نجات دهنده خود قبول کند (افسسیان ۲: ۸-۹). علاقه خدا در این است که مردم مسیحی شوند نه اینکه فقط ایمان داشته باشند خدا وجود دارد.
کتاب مقدس به ما می گوید که وجود خدا را باید با ایمان قبول کرد. عبرانیان ۱۱: ۶ می گوید، “لیکن بدون ایمان تحصیل رضامندی او محال است زیرا هر که تقرب بخدا جوید لازمست که ایمان آورد بر اینکه او هست و جویندگان خود را جزا می دهد.” کتاب مقدس به ما یادآوری می کند که ما برکت یافته هستیم وقتیکه با ایمان وجود خدا را باور کرده به او اعتماد می کنیم: “عیسی گفت ای توما بعد از دیدنم ایمان آوردی خوشا بحال آنانیکه ندیده ایمان آورند” (یوحنا ۲۰: ۲۹).
منبع: gotquestions
