درحالیکه کتاب مقدس یک کتاب یکپارچه است، تفاوتهایی بین عهد قدیم و عهد جدید وجود دارند. از بسیاری جهات این دو مکمل هم هستند. عهد قدیم پایه اصلی است؛ عهد جدید بر روی آن پایه بنا شده است و همچنین شناخت و رونمایی بیشتری از خداوند را برای ما فراهم کرده است. عهد قدیم اصولی را پایه ریزی می کند که گویای حقایق عهد جدید می باشند. عهد قدیم شامل پیشگویی های بسیاری است که در عهد جدید محقق شده است. عهد قدیم تاریخ یک قوم را عرضه می کند؛ درحالیکه عهد جدید بر روی یک شخص تمرکز می کند. عهد قدیم غضب خدا را در برابر گناه نشان می دهد (با در نظر گرفتن لطف و رحمت او)؛ عهد جدید لطف خدا را نسبت به گناهاکاران نشان می دهد (با در نظر گرفتن خشم او).
عهد قدیم یک مسیح را پیشگویی می کند (نگاه کنید به اشعیا فصل ۵۳)، و عهد جدید آشکار می کند که آن مسیح کیست (یوحنا فصل ۴ آیه های ۲۵ تا ۲۶). عهد قدیم اهدای شریعت خدا را ثبت می کند و عهد جدید نشان می دهد که چگونه عیسی مسیح آن شریعت را کامل و محقق کرد (متی فصل ۵ آیه ۱۷؛ عبرانیان فصل ۱۰ آیه ۹). در عهد قدیم، خدا عمدتاً به قوم برگزیده اش یعنی یهود می پردازد؛ در عهد جدید، خداوند عمدتا به کلیسای خود می پردازد (متی فصل ۱۶ آیه ۱۸). برکات جسمانی در عهد قدیم (تثنیه فصل ۲۹ آیه ۹) جایش را به برکات روحانی در عهد جدید می دهد (افسسیان فصل ۱ آیه ۳).
پیشگویی های عهد قدیم در رابطه با آمدن مسیح، اگرچه به طوری باورنکردنی به تفصیل و با جزییات بیان شده ، اما شامل مقداری ابهامات است که در عهد جدید برطرف شده است. به طور مثال، اشعیا درباره مرگ مسیح (اشعیا فصل ۵۳) و برقراری پادشاهی مسیح (اشعیا فصل ۲۶) می گوید، بدون اینکه به ترتیب زمانی این دو واقعه اشاره کند – هیچ اشاره ای حتی جزئی وجود ندارد که واقعه رنج و واقعه برقراری پادشاهی ممکن است بوسیله دوره های هزاره از هم جدا شوند. در عهد جدید، روشن می شود که مسیح دو ظهور دارد: در ظهور نخست او رنج می بیند و می میرد (و قیام می کند)، و در دوره دوم او پادشاهی اش را برقرار خواهد کرد.
از آنجا که رونمایی خدا در کتاب مقدس، تدریجی و گام به گام است، عهد جدید اصولی را که در عهد قدیم مطرح شده، در مرکز توجه بیشتری قرار می دهد. کتاب عبرانیان توضیح می دهد که چطور عیسی کاهن اعظم حقیقی است و چطور فداکاری او جایگزین تمام قربانیهای پیشین می شود، قربانی هایی که صرفاً سایه و مقدمه ای برای امور آینده بودند. بره پسح عهد قدیم (عزرا فصل ۶ آیه ۲۰) تبدیل به بره خدا در عهد جدید می شود (یوحنا فصل ۱ آیه ۲۹). عهد قدیم به ما شریعت را می دهد. عهد جدید روشن می کند که شریعت وسیله ای بود که نیاز به نجات را به انسانها نشان دهد و هرگز برای آن نبوده که وسیله نجات باشد (رومیان فصل ۳ آیه ۱۹).
عهد قدیم نشان داد که چگونه بهشت از دست آدم رفت. عهد جدید نشان می دهد که چطور بهشت از طریق آدم دوم (مسیح) بدست آورده می شود. عهد قدیم اعلام می کند که انسان به واسطه گناه از خدا جدا شد (پیدایش فصل ۳)، و عهد جدید اعلام می کند که انسان می تواند رابطه اش را با خدا احیا کند (رومیان فصل ۳ تا فصل ۶). عهد قدیم زندگی مسیح را پیشگویی می کند. انجیل ها زندگی عیسی را ثبت می کنند، و رسالات ( بقیه کتاب های عهد جدید) زندگی او را تفسیر می کنند و اینکه ما چگونه باید به تمام آنچه او انجام داده است پاسخ دهیم.
به طور خلاصه، عهد قدیم پایه و اساس و راه را برای آمدن مسیح آماده کرد که خودش را به خاطر گناهان جهان قربانی می کند (اول یوحنا فصل ۲ آیه ۲). عهد جدید خدمت عیسی مسیح را ثبت می کند و سپس آنچه را او انجام داد، و اینکه چه پاسخی باید در قبال کار او بدهیم را بازنگری می کند. هم عهد قدیم و هم عهد جدید همان خدای بخشنده و عادل را آشکار می کنند که گناه را محکوم می کند، اما اشتیاق دارد که گناهکاران را از طریق یک قربانی نجات دهد. در هر دو عهد، خدا خودش را به ما آشکار می کند و به ما نشان می دهد چطور می توانیم از طریق ایمان به سوی او بیاییم (پیدایش فصل ۱۵ آیه ۶؛ افسسیان فصل ۲ آیه ۸).
منبع: www.gotquestions.org
