چرا من نباید اقدام به خودکشی کنم؟
قلب من همیشه نسبت به کسانی که میخواهند به زندگی خود پایان دهند میسوزد. اگر شما نیز هم اکنون چنین قصدی دارید، شاید این تمایل حاکی از حس نا امیدی و یأس باشد. شاید احساس میکنید که در ته چاهی افتاده اید و ایمان ندارید که بارقه ی امید وجود دارد تا شرایط بهتر شوند. شاید به نظر میآید هیچ کس نمیتواند شما را درک کند و زندگی دیگر ارزش زیستن ندارد…
احساس خُرد شدن چیزی است که بسیاری آنرا در زندگی خود چشیدهاند.
زمانی که من در چنین چاهی بسر میبُردم، این سئوال در ذهنم خطور میکرد: “آیا این ارادۀ خداست که من در چنین شرایطی قرار گیرم؟
آیا خدا اینقدر کوچک است که من حقیر را یاری دهد؟
آیا مشکلات من برای خدا آنقدر بزرگ هستند که او نمیتواند آنها را حل کند؟
خُرسندم به شما عرض کنم که اگر هم اکنون اجازه دهید که خدا در زندگی شما واقعاً خدا باشد، به شما ثابت خواهد کرد که تا چه اندازه بزرگ است! “زیرا نزد خدا هیچ امری محال نیست” (لوقا ۱: ۳۷). شاید صدمات گذشته آثار ناگواری را در زندگی شما بر جا گذاشتهاند؛ آثاری از قبیل حسّ سخت ترد شدگی و تنهایی. این شرایط منجر به دلسوزی برای خود، عصبانیت ، تلخی، افکار و اعمال انتقام جویانه، ترسهای ناسالم و غیره میشود. همه اینها مشکلاتی را در روابط مهم شما پدید میآورند. با این وجود، خود کشی باعث تخریب عزیزانتان (آنانی که هرگز قصد صدمه زدن به آنها را نداشتید) میشود. آنها در طول عمر خود با چنین صدمات احساسی مواجه خواهند بود.
دوست عزیز، مهم نیست که شرایط زندگی شما تا چه حد بد و ناگوار است! خدای محبتی در زندگی شما وجود دارد که برای شما انتظار میکشد تا اجازه بدهید او شما را از میان تونل یأس و ناامیدی به سوی نور حیرت آور خود هدایت کند . او امید قطعی شما است و نامش عیسی مسیح است.
این عیسی، فرزند بی گناه خدا، به وقت ترد شدگی و خورد شدن تو کنارت میایستد. اشعیای نبی درمورد او مینویسد: “او را نه صورتی و نه جمالی میباشد. و چون او را مینگریم، منظری ندارد که مشتاق او باشیم. خوار و نزد مردمان مردود و صاحب غمها و رنج دیده و مثل کسی که رویها را از او بپوشانند؛ و خوار شده که او را به حساب نیاوردیم. لکن او غمهای ما را بر خود گرفت و دردهای ما را برخویش حمل نمود. و ما او را از جانب خدا زحمت کشیده و مضروب و مبتلا گمان بردیم. و حال آنکه به سبب تقصیرهای ما مجروح و به سبب گناهان ما کوفته گردید. و تأدیب سلامتی ما بر وی آمد و از زخمهای او ما شفا یافتیم. جمیع ما مثل گوسفندان گمراه شده بودیم و هر یکی از ما به راه خود برگشته بود و خداوند گناه جمیع ما را بر وی نهاد” (اشعیا ۵۳: ۲– ۶)
دوست عزیز، عیسی مسیح همۀ این مصائب را متحمل شد تا همۀ گناهان تو بخشوده شود! اگر بار عذاب وجدان بر شانه هایت سنگینی میکند، بدان اگر با فروتنی توبه کنی (ازگناهانت دست کشیده به خداوند نظر کنی)، او تو را خواهد بخشید.
“پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو را خلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی” (مزمور ۵۰: ۱۵). هیچ کار تو برای مسیح آنقدر بد نیست که نتواند آنرا ببخشد. بعضی از خادمین بلند مرتبه در کتاب مقدس مرتکب گناهان بزرگی شدهاند؛ مثل قتل (موسی)، زناکاری (داود پادشاه)، شکنجه جسمی و روحی (پولس رسول). اما با این وجود، آنها بخشوده شده و حیات نو و پرثمری در خداوند یافته اند. “مرا از عصیانم به کلی شست و شو ده و از گناهم مرا طاهر کن” (مزمور ۵۱: ۲). “پس اگر کسی در مسیح باشد، خلقت تازه ای است؛ چیزهای کهنه درگذشت، اینک همه چیز تازه شده است” (دوم قرنتیان ۵: ۱۷).
