مقررات تنبیهی و انضباطی کلیسا به فرایند تصحیح کردن رفتارهای گناه آلود در بین اعضای کلیسای محلی به منظور حفاظت از کلیسا، هدایت و احیای گناه کار برای برگشتن به راه مورد پسند خداوند و از سر گرفتن معاشرت در بین اعضای کلیسا گفته می شود. در بعضی موارد، مقررات انضباطی کلیسا تا جایی پیش می رود که منجر به طرد شدن از عضویت کلیسا و فاصله گرفتن از آن شخص می شود.
متی فصل ۱۸ آیه های ۱۵ تا ۲۰، اجازه و قدرت انجام این کار را به کلیسا می دهد. عیسی مسیح اینگونه ما را راهنمایی می کند که یک فرد (شخصی که رنجیده شده است) نزد فرد متخلّف برود. اگر فرد خطاکار به گناه خود اعتراف نکرد و حاضر به توبه نشد ، با دو یا سه نفر دوباره پیش او برود تا وضعیت موجود به تایید آنها نیز برسد. اگر باز هم با وجود داشتن دو مرتبه شانس، توبه نکرد باید در برابر کلیسا قرار گیرد. در این صورت، به فرد متخلف شانس سومی برای توبه کردن داده می شود. اما اگر فرد متخلف در هر نقطه ای از این مراحل انظباطی به اشتباه خویش پی برد و حاضر به توبه و ترک گناه شد، بنابراین “شما برادر خود را بازیافته اید”. اما اگر این مراحل انضباطی تا مرحله سوم بدون یک نتیجه مثبت پیش رفت، آنگاه:” کلیسا باید با او همچون یک بیگانه رفتار کند” ( متی فصل ۱۸ آیه ۱۷).
مقررات تنبیهی در کلیسا خوشایند نیست، همانطوری که تنبیه کردن فرزندان باعث خشنودی هیچ پدری نمی شود. اما بعضی اوقات اعمال این مقررات تنبیهی در کلیسا لازم و ضروری است. به خاطر داشته باشید که هدف از اعمال مقررات تنبیهی و انضباطی این نیست که فرد متخلف را تحقیر کنیم و به او نشان دهیم که ما پاک تر از او هستیم بلکه هدف از آن، احیای فرد گناه کار برای معاشرت مجدد با خداوند و دیگر ایمانداران می باشد. و این روند انضباطی در ابتدا به صورت تذکر فردی آغاز می شود و در صورت نتیجه ندادن به تدریج به شکل عمومی تری در کلیسا در خواهد آمد. این کار فقط به خاطر عشق به آن فرد گناهکار، فرمانبرداری از دستورات خداوند، و همچنین به دلیل نگران بودن برای دیگر اعضای کلیسا انجام می شود.
دستور کار و تعلیم کتاب مقدس در رابطه با مقررات تنبیهی کلیسا تنها برای اعضای کلیسا بکار برده می شود. کلیسا و کشیش کلیسا تنها مسئول سلامت معنوی گروه مشخصی از مردم (اعضای کلیسای محلی) می باشند، نه برای همه مردم شهر. برای درک مفهوم مقررات تنبیهی کلیسا، پولس رسول این مطلب را مطرح می کند: “وظیفۀ ما این نیست که افراد خارج از کلیسا را مورد قضاوت و داوری قرار دهیم. اما وظیفه داریم با آنانی که در کلیسا هستند و زندگی گناه‌آلودی دارند، با شدت برخورد کنیم و بر آنان داوری نماییم” (اول قرنتیان فصل ۵ آیه ۱۲). فرد متخلف باید درون کلیسا و از افراد کلیسا و پاسخگو به کلیسا باشد. او به ایمان به عیسی مسیح اعتراف می کند با این حال به گناه غیرقابل انکار خویش ادامه می دهد.
کتاب مقدس مثالی از مقررات تنبیهی در کلیسای محلی (کلیسای قرنتس) را برای ما آورده است (اول قرنتیان فصل ۵ آیه های ۱ تا ۱۳). در این مثال، مقررات تنبیهی به طرد کردن فرد گناه کار از کلیسا انجامیده است و پولس رسول دلایل این تنبیه را بیان می کند.”چگونه می‌توانید به پاکی و روحانیت خود ببالید، درحالیکه اجازه می‌دهید یک چنین رسوایی در میانتان رخ دهد؟ مگر نمی‌دانید که اندکی خمیرمایه، در تمام خمیر اثر می‌کند و باعث برآمدن آن می‌شود؟ پس این خمیرمایۀ گناه، یعنی این شخص فاسد را که چنین رسوایی ببار آورده است، از میان خود بیرون کنید، تا خمیری تازه و فطیر باشید، که البته می‌دانم همینطور هستید. زیرا اکنون عید پِسَح فرا رسیده و مسیح که برۀ قربانی این عید می‌باشد، قربانی شده است” (اول قرنتیان فصل ۵ آیه های ۶ تا ۷). پولس رسول همچنین توضیح می دهد که عیسی مسیح ما را نجات داد تا از گناه دور باشیم، و ما باید فطیر و تازه باشیم و از هر چیزی که باعث فساد روحی و معنوی می شود دور باشیم (اول قرنتیان فصل ۵ آیه های ۷ تا ۸). مسیح از عروس خود یعنی کلیسا می خواهد تا پاک و عاری از هر نوع فساد و عیب باشد (افسسیان فصل ۵ آیه های ۲۵ تا ۲۷). داوود با بتشبع زنا کرد و نتیجه این گناه او کفرگویی دشمنان خدا به او بود ( دوم سموئیل فصل ۱۲ آیه ۱۴).
خوشبختانه، هر اقدام تنبیهی که کلیسا در قبال یکی از اعضا انجام می دهد، موفقیت آمیز است و باعث شده تا آن شخص دچارغم ناشی از ارتکاب آن گناه و در نتیجه توبه واقعی شود. زمانیکه توبه انجام می شود، آن شخص می تواند دوباره معاشرت با دیگر ایمانداران در کلیسا را از سر گیرد. حتی اگر اقدامات تنبیهی موفقیت آمیز نباشد باز هم باید این اقدامات صورت گیرد تا کلیسا بتواند یک گواهی و شهادت خوب در دنیا باشد.
همگی ما شاهد رفتار پسر بچه هایی بوده ایم که همیشه اجازه دارند هر طوری که می خواهند رفتار کنند. و این موضوع بسیار بد است و به هیچ عنوان نشان دهنده عشق والدین به آن پسربچه نمی باشد بلکه با این کار آن پسربچه را با سرنوشت شومی روبرو خواهند کرد. رفتار های خارج از کنترل و تربیت نشده، بچه را از برقراری روابط صحیح و رفتار های مناسب در هر موردی محروم خواهد کرد. به همین صورت، مقررات تنبیهی در کلیسا گرچه خوشایند و آسان نیستند اما ضروری هستند و در واقع این اقدامات تنبیهی نشان دهنده عشق به آن فرد و همچنین دستور خداوند است.
منبع: www.gotquestions.org
