ظهور دوم عیسی مسیح، امید ایمانداران به این حقیقت است که خدا همه چیز را تحت کنترل دارد و به وعده ها و پیشگویی هایی که در کلامش است وفادار می باشد. در ظهور اول او، عیسی مسیح مانند یک نوزاد در آخوری در بیت لحم به زمین آمد، درست همانطور که پیشگویی شده بود. عیسی خیلی از پیشگویی های راجع به مسیح را با تولد، زندگی، خدمت، مرگ و قیامش به سرانجام رسانید. بهر حال، پیشگویی هایی درباره مسیح وجود دارند که هنوز انجام نشده اند. در ظهور دوم مسیح این پیشگویی ها تکمیل خواهند شد. در ظهور اول، عیسی خادم سختی کشیده بود. در ظهور دوم، عیسی یک پادشاه پیروز خواهد بود. در ظهور اول، عیسی در معمولی ترین شرایط به زمین آمد. در ظهور دوم، عیسی با ارتشی از بهشت در رکابش خواهد آمد.
انبیای عهد قدیم بین این دو ظهور خط مشخصی را نکشیدند. در اشعیا فصل ۷ آیه ۱۴، فصل ۹ آیه های ۶ تا ۷ و زکریا فصل ۱۴ آیه ۴ درباره این موضوع صحبت شده است. در نتیجه اینکه بنظر می آید پیشگویی ها از دو نفر صحبت می کند، خیلی از مفسران یهودی باور دارند که پیشگویی ها درباره مسیح زجر کشیده و مسیح فاتح هستند. چیزی که آنها اشتباه می کنند این است که فقط یک مسیح وجود دارد و این مسیح همه پیشگویی ها را به سرانجام خواهد رساند. عیسی نقش خادم زجر کشیده را در ظهور اولش به انجام رسانید (اشعیا فصل ۵۳). و عیسی نقش نجات دهنده و پادشاه اسراییل را در ظهور دومش به اتمام می رساند. زکریا فصل ۱۲ آیه ۱۰ و مکاشفه فصل ۱ آیه ۷، ظهور دوم او را توضیح می دهند: در حالیکه به عقب می نگرند، یعنی زمانی که عیسی مصلوب شده بود. اسراییل و تمام دنیا، برای اینکه مسیح را درظهور اولیش قبول نکردند سوگواری خواهند کرد.
بعد از اینکه عیسی به آسمان صعود کرد، فرشتگان به شاگردان گفتند، ” ای مردان جلیلی، چرا اینجا ایستاده‌اید و به آسمان خیره شده‌اید؟ عیسی به آسمان رفت و همانگونه که رفت، یک روز نیز باز خواهد گشت ” (اعمال فصل ۱ آیه ۱۱). زکریا فصل ۱۴ آیه ۴ محل ظهور دوم او را کوه زیتون اعلام می کند. متی فصل ۲۴ آیه ۳۰ می گوید، ” و سرانجام نشانۀ آمدن من در آسمان ظاهر خواهد شد. آنگاه مردم در سراسر جهان عزا خواهند گرفت و تمام مردم دنیا مرا خواهند دید که در میان ابرهای آسمان، با قدرت و شکوهی خیره کننده می‌آیم “. تیطوس فصل ۲ آیه ۱۳ ظهور دوم را “ظهور باشکوه” می خواند.
از ظهور دوم با جزئیات مفصل در مکاشفه فصل ۱۹ آیه های ۱۱ تا ۱۶ صحبت شده است. “ سپس دیدم که آسمان گشوده شد. در آنجا اسبی سفید بود که سوارش «امین و حق» نام داشت، زیرا به حق و عدل مبارزه و مجازات می‌کند. چشمان او مانند شعله‌های آتش بود و بر سرش تاجهای فراوانی قرار داشت. بر پیشانی‌اش نیز نامی نوشته شده بود که فقط خودش معنی آن را می‌دانست. او جامۀ خون‌آلودی در برداشت و لقبش «کلمۀ خدا» بود. لشکرهای آسمانی که لباسهای کتان سفید و پاک بر تن داشتند، سوار بر اسبهای سفید، به دنبال او می‌آمدند. از دهان او شمشیر تیزی بیرون می‌آمد تا با آن قومهای بی‌ایمان را سرکوب کند. او با عصای آهنین بر آنان حکمرانی خواهد نمود و با پایهای خود، شراب خشم خدای توانا را در چرخشت خواهد فشرد. بر لباس و ران او نیز این لقب نوشته شده بود: شاه شاهان و سرور سروران”.
منبع: www.gotquestions.org
