عبارت “روز خداوند” معمولاً وقایعی را مشخص می‌کند که در پایان تاریخ اتفاق خواهند افتاد (اشعیا ۱۸:۷-۲۵) و رابطه‌ی بسیار نزدیکی با عبارت “آن روز” دارد. یک نکته‌ی کلیدی برای درک این عبارتها این است که آنها همیشه یک فاصله‌ی زمانی را مشخص می‌کنند که خدا شخصاً، بطور مستقیم یا غیر مستقیم، در تاریخ بشر مداخله می‌کند تا جنبه‌های مشخصی از هدفش را به سرانجام برساند.
اکثر مردم روز خداوند را با دوره‌ی زمانی یا روز خاصی ارتباط می‌دهند که در آن هنگام، خواست و هدف خدا برای انسان و دنیا به ثمر می‌رسد. برخی از مفسران بر این باورند که روز خداوند، مدت زمانی بیشتر از یک روز است و یک دوره‌ی زمانی است که عیسی مسیح بر سراسر دنیا فرمانروایی خواهد کرد پیش از آنکه آسمان و زمین را در تدارک برای ابدیت همه‌ی بشریت پاک سازد. برخی دیگر از محققان اعتقاد دارند که روز خداوند یک رویداد آنی و لحظه‌ای است که در آن لحظه عیسی مسیح برای رهایی ایمانداران وفادارش و فرستادن بی‌ایمانان به لعنت ابدی باز می‌گردد.
عبارت “روز خداوند” اغلب در عهد قدیم استفاده شده است (اشعیا ۱۲:۲؛ ۶:۱۳، ۹؛ حزقیال ۵:۱۳؛ ۳:۳۰؛ یوئیل ۱۵:۱؛ ۱:۲، ۱۱، ۳۱؛ ۱۴:۳؛ عاموس ۱۸:۵، ۲۰؛ عوبدیا ۱۵؛ صفنیا ۷:۱، ۱۴؛ زکریا ۱:۱۴؛ ملاکی ۵:۴). و چندین بار هم در عهد جدید آمده است (اعمال ۲۰:۲؛ اول قرنتیان ۵:۵؛ دوم قرنتیان ۱۴:۱؛ اول تسالونیکیان ۲:۵؛ دوم تسالونیکیان ۲:۲؛ دوم پطرس ۱۰:۳). همچنین در متنهای دیگری بطور ضمنی به آن اشاره شده است ( مکاشفه ۱۷:۶؛ مکاشفه ۱۴:۱۶).
آیاتی از عهد قدیم که به روز خداوند پرداخته‌اند معمولاً یک معنی نزدیکی، قریب‌الوقوع بودن و انتظار را می‌رساند: “ناله کنید، زیرا روز خداوند نزدیک است روزی که خدای قادر مطلق شما را هلاک کند” (اشعیا ۶:۱۳)؛ “گریه کنید، چون آن روز هولناک نزدیک است. آن روز، روز خداوند است، روز ابرها و نابودی برای قومها!” (حزقیال ۳:۳۰)؛ “شیپور خطر را در اورشلیم به صدا درآورید! بگذارید صدای آن بر بالای کوه مقدس من شنیده شود! همه از ترس بلرزند، زیرا روز داوری خداوند نزدیک می‌شود” (یوئیل ۱:۲)؛ “مردم دسته‌دسته در «دره‌ی داوری» جمع می‌شوند، زیرا در آنجا روز خداوند بزودی فرا خواهد رسید” (یوئیل ۱۴:۳)؛ “در پیشگاه خداوندگارْ یهوه خاموش باشید، زیرا که روز خداوند نزدیک است” (صفنیا ۷:۱). متنهای عهد قدیم مانند پیشگوییهای آن، به روز خداوند صحبت از یک تحقق نزدیک می‌کند و هم یک تحقق دور. بعضی از آیات عهد قدیم که اشاره به روز خداوند دارند داوریهای تاریخی‌ای را توصیف می‌کنند که به‌نوعی پیشاپیش محقق شده است (اشعیا ۶:۱۳-۲۲؛ حزقیال ۲:۳۰-۱۹؛ یوئیل ۱۵:۱؛ ۱۴:۳؛ عاموس ۱۸:۵-۲۰؛ صفنیا ۱۴:۱-۱۸)، درحالیکه در برخی دیگر از آیات اشاره به داوریهای الهی دارد که نزدیک به پایان عصر اتفاق خواهد افتاد (یوئیل ۳۰:۲-۳۲؛ زکریا ۱:۱۴؛ ملاکی ۱:۴، ۵).
عهد جدید آن را “روز غضب،” “روز ملاقات،” و “روز عظیم خدای قادر مطلق” (مکاشفه ۱۴:۱۶) می‌نامد. و همچنین اشاره می‌کند به تحققی در آینده می‌کند آن‌هنگام که غضب خدا بر اسرائیل بی‌ایمان (اشعیا ۲۲؛ ارمیا ۱:۳۰-۱۷؛ یوئیل ۱—۲؛ عاموس ۵؛ صفنیا ۱) و بر دنیای بی‌ایمان (حزقیال ۳۸—۳۹؛ زکریا ۱۴) ریخته خواهد شد. کتاب مقدس می‌گوید که “روز خداوند” بسیار سریع مانند یک دزد در شب می‌آید (صفنیا ۱۴:۱-۱۵؛ دوم تسالونیکیان ۲:۲)، بنابراین مسیحیان باید مراقب و آماده‌ی بازگشت مسیح در هر لحظه باشند.
علاوه بر اینکه آن روز زمان داوری خواهد بود، همچنین زمانی خواهد بود که خداوند باقیمانده‌ی قوم اسرائیل را نجات خواهد داد و به وعده‌ی خود عمل کرده باشد که “تمامی اسرائیل نجات خواهد یافت” (رومیان ۲۶:۱۱) وگناهان آنان را خواهد بخشید و قوم برگزیده‌ی خود را به سرزمینی که به ابراهیم وعده داده بود باز خواهد گرداند (اشعیا ۲۷:۱۰؛ ارمیا ۱۹:۳۰-۳۱، ۴۰؛ میکاه ۴؛ زکریا ۱۳). نتیجه‌ی نهایی روز خداوند این خواهد بود که “تکبر انسان پست خواهد شد، و کبر و غرور آدمیان به زیر کشیده خواهد گشت؛ تنها خداوند در آن روز متعال خواهد بود” (اشعیا ۱۷:۲). تحقق نهایی پیشگوییهای مربوط به “روز خداوند” در پایان تاریخ فرا خواهد رسید، آن هنگام که خدا با قدرت شگفت‌انگیز خویش، شرارت را مجازات و وعده‌هایش را محقق خواهد کرد.
منبع: www.gotquestions.org
