واژه آخر الزمان از واژه‌ی یونانی آپوکالوپسیس می آید و به معنی “آشکار کردن، پرده و پوشش را کنار زدن” می باشد. کتاب مکاشفه بعضی اوقات “آپوکالیپس یوحنا” نیز خوانده می شود برای اینکه خدا زمانهای آخر را برای یوحنا آشکار کرد. علاوه براین، واژه‌ی یونانی “آخر الزمان” دقیقاً اولین کلمه در کتاب مکاشفه در متن یونانی است. عبارت “ادبیات آپوکالیپتیک” یا “ادبیات آخر الزمانی” برای توصیف سمبل‌ها، تصاویر و اعداد بکار می‌رود تا رویدادهای آینده را مجسم کند. به غیر از کتاب مکاشفه، نمونه‌های دیگری از “ادبیات آپوکالیپتیک” در کتاب مقدس وجود دارند که عبارتند از: دانیال فصل های ۷ تا ۱۲، اشعیا فصل های ۲۴ تا ۲۷، حزقیال فصل های ۳۷ تا ۴۱، و زکریا فصل های ۹ تا ۱۲٫
چرا ” ادبیات آپوکالیپتیک” در قالب نوشته ها سمبولیک، نمادگرا و تصویرپردازی است؟ کتابهای آپوکالیپتیک زمانی نوشته شده‌اند که رساندن پیام به روش سمبولیک و تصویری بسیار عاقلانه‌تر و سنجیده‌تر از نوشتن پیامها به زبان نوشتاری ساده بوده است. به‌علاوه، نمادگری و سمبولیسم یک عنصر رازگونه و مرموز درباره‌ی جزئیات زمانی و مکانی خلق می‌کرد. اما هدف از این نمادگرایی و سمبولیسم ایجاد سردرگمی نبود بلکه هدف آگاهی رساندن و تشویق پیروان خدا در زمانهای سخت بود.
فراتر از معنی خاص کتاب‌مقدسی، واژه “آپوکالیپس” اغلب به طوری کلی برای اشاره به زمانهای آخر و یا رویداد های زمانهای آخر استفاده می‌شود. وقایع زمانهای آخر نظیر آمدن ثانوی مسیح و نبرد حارمجدون (آرماگدون) را بعضی وقتها به‌عنوان آخر الزمان یا آپوکالیپس اشاره می‌کنند. در آخر الزمان خشم نهایی خداوند، عدالت نهایی خداوند و در نهایت عشق خداوند آشکار می شود. عیسی مسیح بزرگترین مکاشفه یا “آپوکالیپس” خداوند است، چرا که او خدا را برای ما آشکار کرد (یوحنا ۹:۱۴؛ عبرانیان ۲:۱).
منبع: www.gotquestions.org
