جواب: خداوند در کلامش خیلی روشن می گوید که چگونه می خواهد کلیسایش در این دنیا سازماندهی و مدیریت شود. نخست اینکه، مسیح سَرِ کلیسا و رهبر است (افسسیان فصل ۱ آیه ۲۲؛ افسسیان فصل ۴ آیه ۱۵؛ کولسیان فصل ۱ آیه ۱۸). دوم اینکه، کلیسای محلی می بایست مستقل ، و دور از هر گونه نفوذ یا کنترل خارجی باشد و این حق و آزادی را داشته باشد که بدون مداخله سلسله مراتب افراد یا سازمانها توسط خودش مدیریت و کنترل شود (تیطوس فصل ۱ آیه ۵). سوم اینکه کلیسا باید توسط رهبریِ روحانی متشکل از دو گروه اصلی بزرگان و شماسان کلیسا اداره شود.
“بزرگان” از زمان موسی به عنوان هیات رهبری در میان اسراییل بودند. ما می بینیم که آنها تصمیمات سیاسی می گرفتند (دوم سموئیل فصل ۵ آیه ۳؛ دوم سموئیل فصل ۱۷ آیه ۴، ۱۵)، پادشاه را راهنمایی و نصیحت می کردند (اول پادشاهان فصل ۲۰ ایه ۷)، و نماینده مردم در مسائل روحانی بودند (خروج فصل ۷ آیه ۱۷؛ فصل ۲۴ آیه های۱ و ۹؛ اعداد فصل ۱۱ آیه های ۱۶، ۲۴ و۲۵). ترجمه اولیه یونانی عهد قدیم، سپتواجنت (هفتادگانی)، از واژه پرسبوتروس برای “بزرگ (ریش سفید)” استفاده کرده است. این همان واژه یونانی است که در عهد جدید نیز “بزرگ (ریش سفید)” ترجمه شده است.
عهد جدید بارها به بزرگانی اشاره می کند که در نقش رهبری کلیسا خدمت می کردند (اعمال فصل ۱۴ آیه ۲۳، فصل ۱۵ آیه۲، فصل ۲۰ آیه ۱۷؛ تیطوس فصل ۱ آیه ۵؛ یعقوب فصل ۵ آیه ۱۴) و ظاهراً هر کلیسا بیش از یک “بزرگ (یا به اصطلاح، ریش سفید)” داشته زیرا این واژه معمولاً به صورت جمع آمده است. تنها استنثنا مربوط به مواردی است که به دلایلی فقط یک “بزرگ” برگزیده می شده است (اول تیموتائوس فصل ۵ آیه های ۱، ۱۹). در کلیسای اورشلیم، “بزرگان” در کنار رسولان بخشی از رهبری بودند (اعمال فصل ۱۵ آیه ۲ تا فصل ۱۶ آیه ۴).
به نظر می رسد که جایگاه “بزرگان” با جایگاه episkopos (ناظر یا اسقف) یکی بوده (اعمال فصل ۱۱ آیه ۳۰؛ اول تیموتائوس فصل ۵ آیه ۱۷). اصطلاح “بزرگان” اشاره به شان این منصب دارد، درحالیکه اصطلاح “اسقف یا ناظر” اقتدار و وظایف این منصب را توصیف می کند (اول پطرس فصل ۲ آیه ۲۵، فصل ۵ آیه های ۱ تا ۴). پولس در فیلیپیان فصل ۱ آیه ۱ به اسقفان و شماسان درود می فرستد اما اشاره ای به “بزرگان” نمی کند، احتمالاً به این دلیل است که “بزرگان” مانند اسقفها هستند. همچنین، اول تیموتائوس فصل ۳ آیه های ۲، ۸ شرایط لازم برای اسقفان و شماسان را شرح می دهد اما اشاره ای به “بزرگان” نمی کند. به نظر می رسد که تیطوس فصل ۱ آیه های ۵ تا ۷ نیز این دو منصب را در یک رتبه قرار داده است.
جایگاه “شماس” از واژه diakonos می آید که به معنی «از میانِ زمین» است و به عنوان رهبرِ خادم کلیسا است. با وجود اینکه شریط لازم برای جایگاه شماس از جهات بسیاری مشابه با “بزرگان” است اما شماسان متمایز از “بزرگان” هستند (اول تیموتائوس فصل ۳ آیه های ۸ تا ۱۳). وظیفه شماسان یاری رساندن به کلیسا در همه موارد می باشد که در فصل ۶ اعمال ذکر شده است.
واژه poimen که “شبان” یا کشیش ترجمه شده، فقط یکبار در عهد جدید در اشاره به رهبر انسانی کلیسا بکار رفته و در افسسیان فصل ۴ آیه ۱۱ آمده است: “به بعضی از ما، عطای خاص یک رسول را داده است؛ به عده‌ای این عطا را داده است که از خدا پیغام دریافت کنند و آن را به دیگران اعلان نمایند، به برخی استعداد فوق‌العاده داده است که مردم را بسوی خدا هدایت کنند و به برخی دیگر این توانایی را داده است که مانند یک شبان، از قوم خدا مراقبت کنند و ایشان را رهبری نمایند و تعلیم دهند.”. اکثرا، دو اصطلاح “شبان” و “معلمان” را با هم تلفیق می کنند به طوریکه اشاره به یک جایگاه واحد یعنی “شبان معلم” می کند. احتمالا یک “شبان معلم” شبان روحانی یک کلیسای محلی خاص بوده است.
از متن های بالا به نظر می رسد که همیشه جمعی از بزرگان وجود داشته اند، اما این واقعیت نیز نفی نمی شود که خداوند به برخی از بزرگان هدیه تدریس داده، در حالیکه به برخی دیگر هدایای مدیریت، دعا و غیره را داده است (رومیان فصل ۱۲ آیه های ۳ تا ۸؛ افسسیان فصل ۴ آیه ۱۱). و این را نیز نفی نمی کند که خدا آنها را به خدمتی فراخواند که از هدایای معنوی خویش برای خدمت به کلیسا استفاده نمایند (اعمال فصل ۱۳ آیه ۱ تا ۲). از اینرو، ممکن است یک “بزرگ کلیسا” در جایگاه “شبان” ظاهر شود، دیگری با اعضا در تماس باشد چرا که هدیه “همدردی کردن” دارد، درحالیکه دیگر “بزرگان” مدیریت سازمانی انجام می دهند. بسیاری از کلیساهایی که از هیئت شبان و شماس تشکیل شده اند، وظایف گروه “بزرگان” را انجام می دهند و در وظیفه خدمت به کلیسا سهیم می شوند و در تصمیم گیری با هم عمل می کنند. همچنین تصمیم گیری ها در کتاب مقدس کاملاً به صورت جمعی و مشارکتی بوده است. بنابراین، یک “رهبر دیکتاتور” که همه تصمیم ها را به تنهایی می گیرد ( چه اسقف، شبان و یا بزرگ کلیسا) به هیچ وجه بر اساس و منطبق بر کتاب مقدس نیست (اعمال رسولان فصل ۱ آیه های ۲۳، ۲۶؛ اعمال رسولان فصل ۶ آیه های ۳، ۵؛ اعمال رسولان فصل ۱۵ آیه های ۲۲، ۳۰؛ دوم قرنتیان فصل ۸ آیه ۱۹). بنابراین کلیسایی که با گروهی هدایت می شود که اهمیتی برای مشارکت بزرگان یا رهبران کلیسا در تصمیم گیری قائل نمی شود، نیز بر خلاف کتاب مقدس است.
در مجموع، کتاب مقدس تعلیم می دهد که رهبری کلیسا شامل جمعی از بزرگان (اسقفها یا ناظران) در کنار گروهی از شماسان که کلیسا را خدمت می کنند، است. اما تضادی هم با این موضوع ندارد که یک نفر از جمع بزرگان کلیسا در نقش “شبان” انجام وظیفه کند. خدا برخی را فرا می خواند تا به عنوان یک “شبان معلم” خدمت کنند (همانطور که در اعمال ۱۳ برخی را فراخوانده تا مبشر باشند) و آنان را به عنوان هدیه به کلیسا می دهد (افسسیان فصل ۴ آیه ۱۱). از اینرو، کلیسا ممکن است تعداد زیادی “بزرگ کلیسا” داشته باشد اما الزاما همه بزرگان برای جایگاه شبانی فرا خوانده نمی شوند. اما “بزرگی” که شبان یا شبان معلم است، قدرت بیشتری نسبت به دیگر بزرگان در تصمیم گیری ندارد.
