کروبیان موجوداتی از نوع فرشتگان می باشند که مشغول پرستش و ستایش خدا هستند. اولین جایی که در کتاب مقدس از کروبیان نام برده شده است پیدایش فصل ۳ آیه ۲۴ است “پس آدم را بیرون راند، و در سمت شرقی باغ عدن کروبیان را قرار داد و شمشیری آتشبار را که به هر سو می گشت، تا راه درخت حیات را نگاهبانی کند”. شیطان، پیش از شورش یک کروبی بود (حزقیال فصل ۲۸ آیه های ۱۲ تا ۱۵). خیمه و معبد به همراه وسایلش، تصاویر زیادی از کروبیان را دربر داشت (خروج فصل ۲۵ آیه های ۱۷ تا ۲۲؛ فصل ۲۶ آیه های ۱، ۳۱ ؛ خروج فصل ۳۶ آیه ۸؛ اول پادشاهان فصل ۶ آیه های ۲۳ تا ۳۵؛ اول پادشاهان فصل ۷ آیه های ۲۹ تا ۳۶؛ اول پادشاهان فصل ۸ آیه های ۶ تا ۷؛ اول تواریخ فصل ۲۸ آیه ۱۸؛ دوم تواریخ فصل ۳ آیه های ۷ تا ۱۴؛ دوم تواریخ فصل ۳ آیه های ۱۰ تا ۱۳؛ دوم تواریخ فصل ۵ آیه های ۷ تا ۸؛ عبرانیان فصل ۹ آیه ۵).
فصل اول و دهم کتاب حزقیال “چهار موجود زنده” (حزقیال فصل ۱ آیه ۵) را مخلوقاتی مانند کروبیان (حزقیال فصل ۱۰) توصیف می کند. هر یک چهار صورت داشتند: صورت انسان، شیر، گاو، و عقاب (حزقیال فصل ۱ آیه ۱۰؛ و همچنین فصل ۱۰ آیه ۱۴) و هرکدام چهار بال داشتند. کروبیان در ظاهرشان “سیمای انسان داشتند” (حزقیال فصل ۱ آیه ۵). این کروبیان از دو بال خود برای پرواز و از دو بال دیگر برای پوشاندن بدنشان استفاده می کردند (حزقیال فصل ۱ آیه های ۶، ۱۱، ۲۳). چنین به نظر می رسید که کروبیان در زیر بالهایشان چیزی به شکل یا شباهت دست آدمی داشتند (حزقیال فصل ۱ آیه ۸؛ حزقیال فصل ۱۰ آیه های ۷ تا ۸، ۲۱).
از تصویرسازی مکاشفه فصل ۴ آیه های ۶ تا ۹ نیز به نظر می رسد که کروبیان را توصیف می کند. کروبیان با هدف تجلیل قدوسیت و قدرت خدا خدمت می کنند. این یکی از مسئولیتهای اصلی شان در سراسر کتاب مقدس است. آنها علاوه برای حمد و ستایش خدا، همچنین به عنوان یک یادآوری آشکار از عظمت و جلال خدا و حضور ماندگار او با قومش خدمت می کنند.
