متی فصل ۱۸ آیه ۱۰ می گوید که “هیچگاه این بچه‌های کوچک را تحقیر نکنید، چون آنها در آسمان فرشتگانی دارند که همیشه در پیشگاه پدر آسمانی من حاضر می‌شوند”. در این متن، عبارت “این بچه های کوچک” یا به ایمانداران اشاره می کند (آیه ۶) یا می تواند به خردسالان اشاره کند (آیه ۳ تا ۵). این آیه کلیدی در رابطه با فرشتگان نگهبان است. شکی نیست که فرشتگانِ خوب، کمک می کنند تا از ما محافظت شود (دانیال فصل ۶ آیه های ۲۰ تا ۲۳؛ دوم پادشاهان فصل ۶ آیه های ۱۳ تا ۱۷)، اطلاعات را آشکار می کنند و خبر می رسانند (اعمال فصل ۷ آیه های ۵۲ تا ۵۳؛ لوقا فصل ۱ آیه های ۱۱ تا ۲۰)، راهنمایی می کنند (متی فصل ۱ آیه های ۲۰ تا ۲۱؛ اعمال رسولان فصل ۸ آیه ۲۶)، مهیا می کنند (پیدایش فصل ۲۱ آیه های ۱۷ تا ۲۰؛ اول پادشاهان فصل ۱۹ آیه های ۵ تا ۷)، و به طور کلی به ایمانداران خدمت می کنند (عبرانیان فصل ۱ آیه ۱۴).
سوال اینجاست که آیا هر کس یا هر ایمانداری فرشته ای دارد که مختص او باشد. در عهد عتیق، قوم اسرائیل فرشته اعظم (میکائیل) داشت که مختص آن بود (دانیال فصل ۱۰ آیه ۲۱؛ فصل ۱۲ آیه ۱)، اما در هیچ کجای کتاب مقدس نیامده که به هر فرد فرشته ای “اختصاص” داده شده باشد (فرشتگان بعضی اوقات برای یک فرد فرستاده می شدند، اما صحبتی از تخصیص دائمی به میان نیامده است). یهودیان باور به وجود فرشتگان نگهبان را در دوران بین عهد عتیق و عهد جدید کاملاً به رسمیت می شناسند. برخی از پدران کلیسای اولیه باور داشتند که هر کس نه تنها یک فرشته خوب دارد که به او اختصاص داده شده بلکه یک روح شیطانی نیز به او اختصاص داده شده است. باور به فرشتگان محافظ مدتهای درازی وجود داشته است، اما هیچ پایه و اساس کتاب مقدسی صریحی برای آن وجود ندارد.
به متی فصل ۱۸ آیه ۱۰ باز می گردیم، واژه ی “ایشان” در “فرشتگان ایشان” در یونانی یک ضمیر جمع است و به این واقعیت اشاره دارد که به طور کلی ایمانداران توسط فرشتگان خدمت می شوند. این فرشتگان این طور به تصویر کشیده شده اند که “همیشه” روی خدا را تماشا می کنند تا اینکه فرمانش را بشنوند و در هنگام نیاز به ایماندار کمک کنند. در این آیه به نظر نمی رسد که فرشتگان آنقدری که متوجه پدر آسمانی هستند، در حال محافظت از یک شخص باشند. در این صورت، وظیفه یا نظارت فعال و همیشگی به نظر می رسد که بیشتر از سوی خدا می آید تا فرشتگان، که قابل فهم تر و موجه تر است چرا که تنها خداست که دانای مطلق است. او هر یک از ایمانداران را لحظه به لحظه زیر نظر دارد و تنها او می داند که یکی از ما نیاز به مداخله یک فرشته داریم. از آنجا که فرشتگان دائماً چشمانشان به صورت خدا متمرکز شده، در اختیار او هستند تا به یکی از این “کوچکان” او کمک رسانند.
به طور قطع نمی توان از کتاب مقدس پاسخ داد که آیا هر ایماندار یک فرشته محافظ مختص به خود دارد یا خیر. اما، همانطور که پیشتر بیان شد، خدا از فرشتگان برای خدمت به ما استفاده می کند. این نظر بر اساس کتاب مقدس است که بگوییم که او همانطوریکه از ما استفاده می کند، از آنان استفاده می کند؛ به عبارتی دیگر، خدا به هیچ وجه نیازی به ما یا آنها برای انجام اهدافش ندارد ، اما با این وجود تصمیم گرفته که از ما و آنها استفاده کند (عبرانیان فصل ۱ آیه ۷). در پایان، خواه ما فرشته اختصاصی داشته باشیم که از ما محافظت کند یا خیر، اما اطمینان و پشتوانه ای حتی بزرگتر از سوی خدا داریم: اگر ما بواسطه ایمان به مسیح فرزندان او هستیم، او همه چیز را برای خوبی ما بکار می برد (رومیان فصل ۸ آیه های ۲۸ تا ۳۰)، و عیسی مسیح هرگز ما را ترک نخواهد کرد و تنها نخواهد گذاشت (عبرانیان فصل ۱۳ آیه های ۵ تا ۶). اگر ما خدایی دانای مطلق، حاضر مطلق، و کاملاً با محبت را داریم، آیا واقعاً اهمیتی دارد که یک فرشته محافظ محدود و متناهی از ما محافظت می کند یا نمی کند؟
