مفهوم حفره خداگونه بیان می کند که هر شخصی یک خلأ درونی در روح، جان، یا زندگی اش دارد که تنها بواسطه خدا می تواند پر شود. مفهوم «حفره خداگونه»، اشتیاق ذاتی قلب انسان برای چیزی در خارج از خود است، چیزی برتر و مافوق، چیزی «دیگر». جامعه فصل ۳ آیه ۱۱ اشاره می کند که خدا ابدیت را در قلب انسان قرار داد. خدا انسان را برای هدف ابدی خود آفرید، و تنها خدا می تواند میل به ابدیت را در ما پر کند. مذهب در کل بر تمایل ذاتی انسان برای وصل شدن به خدا است. این تمایل تنها توسط خدا ارضا می شود، و در نتیجه می تواند شبیه به یک «حفره ی خداگونه» باشد.
مشکل اینجاست که بشریت این خلأ را انکار می کند یا تلاش می کند که آن را با چیزهای دیگری به جز خدا پر کند. ارمیا فصل ۱۷ آیه ۹ وضعیت دل ما را توصیف می کند: “هیچ چیز مانند دل انسان فریبکار و شرور نیست؛ کیست که از آنچه در آن می‌گذرد آگاه باشد؟” سلیمان همین عقیده را تکرار می کند: “دل بنی آدم مملو از شرارت است، و تا زنده اند جنون در دلهایشان است…” (جامعه فصل ۹ آیه ۳). عهد جدید همین عقیده را دارد: “زیرا طبیعت گناه‌آلود ما، برضد خداست و هرگز از احکام خدا اطاعت نکرده و نخواهد کرد” (رومیان فصل ۸ آیه ۷). رومیان فصل ۱ آیه های ۱۸ تا ۲۲ توصیف می کند که بشر هر آنچه که می تواند درباره خدا بداند را نادیده می گیرد، که شامل «حفره خداگونه» می شود، و در عوض هرچیزی غیر از خدا را می پرستد.
متاسفانه، بسیاری از افراد زندگی شان را صرف می کنند و به دنبال چیزی به جز خدا می گردند تا به زندگی شان معنا دهد، مثل کسب و کار، خانواده، ورزش، و غیره. اما از آنجاییکه این چیزها جادوانی نیستند، باز هم اشتیاقشان برآورده نمی شود و در حیرت می مانند که چرا زندگی شان اصلاً رضایت بخش به نظر نمی رسد. شکی نیست که افراد بسیاری که بجای خدا دنبال چیزهای دیگری می روند، برای مدتی به اندازه ای از «خوشحالی» می رسند. اما وقتی که سلیمان را در نظر می گیریم که این همه ثروت، موفقیت، اعتبار، و قدرت در جهان داشت، و تمام انسانهایی که در این زندگی به دنبالش می گردند، خواهیم دید که هیچ کدام از چیزهای زندگی، اشتیاق برای ابدیت را ارضا نخواهد کرد. او بیان می کند که همه اش «بطالت» است، بدان معنی که او بیهوده به دنبال این چیزها رفت چرا که هیچ کدامشان ارضایش نکردند. او در پایان گفت، «حال که همه چیز را شنیدیم، ختم کلام این است: از خدا بترس و فرامین او را نگاه دار چرا که [مسئولیت] انسان به تمامی همین است» (جامعه فصل ۱۲ آیه ۱۳).
همان طور که یک میخ چوبی مربعی نمی تواند یک سوراخ گرد را پر کند، به همین شکل، «حفره خداگونه» که در درون هر یک از ماست نمی تواند با چیزی به جز خدا پر شود. تنها از طریق رابطه شخصی با خدا و از طریق ایمان به عیسی مسیح است که «حفره خداگونه» می تواند پر شود و اشتیاق به ابدیت ارضا شود.
