چرا خدا قربانی کردن حیوانات در عهد قدیم را لازم دانسته بود؟

خدا به این دلیل قربانی کردن حیوانات در عهد قدیم را لازم دانسته بود که یک آمرزش موقتی از گناهان را برای مردم فراهم آورد، و همچنین پیشاپیش نشانه‌ای از قربانی کامل و بی‌نقص عیسی مسیح باشد (لاویان ۳۵:۴، ۱۰:۵). قربانی حیوانی موضوع مهمی در سرتاسر کتاب‌مقدس است برای اینکه “بدون ریختن خون، آمرزشی نیست” (عبرانیان ۲۲:۹). زمانیکه آدم و حوا مرتکب گناه شدند، حیواناتی توسط خدا کشته شدند تا از پوست آنها برای آدم و حوا لباس تهیه شود (پیدایش ۲۱:۳). هابیل و قائن هر کدام یک قربانی به خدا تقدیم کردند. هدیه‌ی قائل مورد قبول خدا قرار نگرفت برای اینکه او محصول زمین خود را آورده بود، در حالیکه هدیه‌ی هابیل مورد قبول خدا واقع شد چون قربانی او از نخستزادگان گله‌اش بود (پیدایش ۴:۴-۵). نوح بعد از اینکه طوفان فروکش کرد، حیواناتی را برای خدا قربانی کرد (پیدایش ۲۰:۸-۲۱).

خدا به قوم اسرائیل فرمان داد تا قربانی‌های متعددی را به روشهایی که خدا به آنها گفت برای او قربانی کنند. اول اینکه، آن حیوان قربانی باید بی‌عیب و بی‌لکه باشد. دوم اینکه، شخصی که قربانی را تقدیم می‌کرد می‌بایست با حیوان یکی دانسته می‌شد. و سوم اینکه، خود آن شخص باید آن قربانی را بکشد. زمانیکه این کارها با ایمان انجام می‌شد، این قربانی آمرزش گناهان را فراهم می‌کرد. قربانی دیگری که خداوند انجام آن را در روز کفاره لازم دانسته بود در فصل ۱۶ لاویان توضیح داده شده است که بخشش و پاک شدن از گناهان را نشان می‌دهد. کاهن اعظم باید دو بز نر را برای قربانی گناه تقدیم می‌کرد. یکی از بزها برای گناه قوم اسرائیل قربانی می‌شد (لاویان ۱۵:۱۶)، در حالیکه بز دیگر باید در بیابان رها می‌شد (لاویان ۲۰:۱۶-۲۲). بز اول باعث بخشش و بز دوم باعث برداشته شدن گناه می‌شد.
منبع: gotquestions