کتاب اشعیا Isaiah
کتاب اشعیا اولین کتاب از پنج کتاب انبیای بزرگ در عهد قدیم است و از نظر طبقه بندی در گروه کتابهای نبوتی قرار گرفته و از ۶۶ فصل و ۱۲۹۲ آیه تشکیل شده است.
در طی دوران زندگی اشعیا، پادشاهی شمالی اسرائیل رو به زوال و امپراطوری آشور رو به گسترش بود. مردم اسرائیل بطور مداوم درگیر بت پرستی بودند و به عنوان مجازات، آنها خیلی زود مغلوب آشوریان شدند (دوم پادشاهان فصل ۱۷). یهودا (پادشاهی جنوبی) نیز بر علیه خداوند گناه ورزید، و پس از نابودی پادشاهی شمالی، ماموریت اشعیا هشدار دادن به مردم یهودا مبنی بر این امر بود که اگر آنها از گناهان خود بازگشت نکنند همان داوری نیز بر آنها نازل خواهد شد. اشعیا کتابی است که پهنه ژرفی از ابعاد کامل داوری و نجات خداوند را در بر گرفته است.
نویسنده
کتاب اشعیا بوسیله اشعیا نبی که در طی دوران سلطنت عُزّیا، یوتام، آحاز و حِزْقیا در یهودا میزیست به نگارش درآمده است (دوم پادشاهان فصل ۱۵، ۱۶، ۱۸-۲۰). همانطور که تقریبا در مورد تمام کتابهای نبوتی صادق است کتاب اشعیا نیز نام خود را از نویسنده کتاب گرفته است.
او استعداد خود را با نوشتن این کتاب هم بصورت نظم و هم بصورت نثر به نمایش گذاشته که شامل کنایات، استعاره، شخصیت پردازی، و بسیاری دیگر از اشکال ادبی ماهرانه است. تمامی نگارشهای او از ادبیات عمیق و ژرفی برخوردار است و یکی از بزرگترین زمینه‌هایی که در تمامی نوشتجات او به چشم می‌خورد، رستگاری به واسطه ایمان است. در واقع اشعیا، همانا پولس عهد قدیم است.
تاریخچه
اشعیا از سال ۷۳۹ تا ۶۸۱ قبل از میلاد مشغول به نبوت برای قومی بود که گوش شنوا نداشتند. در زبان عبری او ”yesha“ و در زبان لاتین ”Esaias“ یا ”Isaias“ نامیده میشود. مفهوم و معنای نام او ”رستگاری خداوند“ نمادی از پیام او می‌باشد. و به نظر می‌آید که او به خانواده‌ای تعلق داشته است که می‌توانستند به آسانی به پادشاه دسترسی داشته باشند.
اشعیا پسر آموص و یکی از انبیای عهد عتیق و یکی از بزرگترین انبیای نویسنده است و در میان انبیای مشهور در کتاب مقدس، اشعیا، پادشاه انبیا می‌باشد. وی در دوران پادشاهی عزّیا و یوتام و آحاز و حزقیا بر یهودا، زندگی می‌کرد و ساکن اورشلیم بود. نام همسر اشعیا، نبیه بود (اشعیا ۸: ۳)، شاید او به خاطر اینکه نبوت می‌کرده یا همسر یک نبی بوده، نبیه نامیده می‌شد؛ وی دارای دو پسر با نامهای نمادین، مَهیر شَلال حاش بَز و شآریاشوب نیز بوده است.
عاموس، هوشع و میکا نیز از انبیای معاصر اشعیا بودند. اما گمان میشود اشعیا در دوران سلطنت مَنَسَّی پسر شریر حِزْقیا به دست مرگ سپرده شده است (دوم پادشاهان فصل ۲۱).
تقسیم بندی
کتاب اشعیا به سه بخش تقسیم شده که شامل:
• نبوتهای داوری در فصلهای ۱-۳۵؛
• گذرهای تاریخی در فصلهای ۳۶-۳۹؛
• و نبوتهای احیا و رهایی در فصلهای ۴۰-۶۶؛
از آنجا که مردم یهودا همچنان به گناه خود ادامه دادند، اشعیا نبوت کرد که خداوند قوم گناهکار خویش را مجازات کرده و آنها نیز همانند پادشاهی شمالی اسرائیل به اسارت برده خواهند شد. اما اشعیا همچنین نبوت کرد که در آینده کورش، پادشاه پارس، یهودیان تبعیدی را آزاد کرده و آنها را در سرزمین خودشان احیا خواهد کرد. دویست سال قبل از اینکه حتی کورش به دنیا بیاید نام او به عنوان رهایی دهنده یهودیان تبعیدی یکی از مهیجترین نمونههایی است که نشان از توانایی و قدرتی دارد که خداوند برای دیدن آینده به اشعیا بخشیده بود. (اشعیا ۴۴: ۲۸؛ ۴۵: ۱). خداوند مجازات میکند؛ اما او همچنین آنانی را که با توبه بسوی او بازگشت کنند فدیه و رهایی خواهد داد.
بدین سان در اولین و سومین بخش از کتاب اشعیا، ما مشاهده میکنیم که چطور خداوند از دو امپراطوری بزرگ یعنی از بابل و آشور برای مجازات قوم سرکش و نافرمان خود استفاده میکند؛ و ما همچنین مشاهده میکنیم که چطور او از سومین امپراطوری یعنی از امپراطوری پارس برای احیای قوم خود استفاده میکند تا از اینرو هدف خداوند برای آنها به انجام برسد: تا به عبارتی بواسطه آنها، مردم جهان برکت بیابند (پیدایش ۱۲: ۳)
منبع: رازگاه
