کتاب مقدس بوضوح تعلیم می دهد که تنها آنانیکه شخصا”، آگاهانه و صریحا” عیسی مسیح را به عنوان خداوند اعتراف کنند حیات جاودانی را تصاحب خواهند کرد. بقیه افراد با خشم مقدس و عادلانه خدا در جهنم تا ابد روبرو خواهند شد. در طول تمام عهد جدید، نویسندگان کتاب مقدس متحدا” آمدن مشخص و نهایی داوری الهی را شرح می دهند. مکاشفه ۲۰: ۱۱-۱۵ این صحنه را به تصویر می کشد که همه، چه زندگان و چه مردگان در برابر خدا حاضر خواهند شد و ” بر حسب اعمالشان داوری خواهند شد.” یوحنا نوشت: ” هر که نامش در دفتر حیات نوشته نشده بود، به دریاچه آتش افکنده شد.” “دفتر حیات” فهرست همه کسانی را شامل می شود که به عیسی مسیح ایمان آوردند و از او اطاعت کردند. عیسی خودش فرمود: ” من به هر که تشنه باشد، از چشمه آب حیات به رایگان خواهم داد…اما نصیب …بی ایمانان… دریاچه مشتعل به آتش و گوگرد خواهد بود. این مرگ دوم است.” (مکاشفه ۲۱: ۶-۸). این قسمت حقایق اصلی را در باره کسانی که نجات خواهند یافت، آشکار می سازد. نجات توسط فیض خدا بوسیله ایمان به مسیح، بدون هیچگونه برتری فردی، تحصیل می شود. آنانیکه ایمان نیاورده اند ” بی ایمانان” محکوم شده هستند و تنبیه عادلانه و بی پایان در جهنم را تجربه خواهند کرد. عیسی، در طول خدمت زمینی خود اغلب در باره داوری نهایی صحبت کرد تا در باره بهشت (برای مثال، متی ۲۵: ۴۱؛ لوقا ۱۶: ۲۳-۳۱ را ملاحظه فرمایید). او به هر کس که او را رد کرد، چنین هشدار داد: ” همانطور که علفهای هرز را جمع کرده در آتش می سوزانند، در پایان این عصر نیز چنین خواهد شد” (متی ۱۳: ۴۰). در تمام عهد جدید، رسولان مرتبا” این مطلب خداوندشان را بازگو کردند(۲ تسالونیکیان۱: ۵-۹؛ عبرانیان ۹: ۲۷؛ ۲ پطرس ۳: ۷ را ملاحظه کنید). باوجود تأکید مداوم کتاب مقدسی، گسترده اندیشان سه اعتراض خود را متحدا” به جدایی گرایی انجیل چنین اظهار می دارند: ۱- همه مذاهب بطور مساوی حقیقت دارند، بنابراین هر کس نجات خواهد یافت. این ادعا به راحتی رد شده است. برای مثال شاید یک هندو بگوید که همه مذاهب به خدا ختم می شوند، در حالیکه یک مسیحی تأکید دارد که عیسی تنها راه به سوی پدر است. اگر شخص هندو بخواهد به حقیقت اعتقاد خود پافشاری کند می بایست بگوید که ادعای دگراندیشانه مسیحی اشتباه است. اما از لحظه ای که او چنین چیزی بگوید گفته خود را مبنی بر اینکه همه مذاهب به یک اندازه ارزش دارند را نقض خواهد کرد. هرگز دو ایمان نمی توانند هر دو درست باشند. در نتیجه نمی توان بر این اساس، اینطور نتیجه گرفت که همه نجات خواهند یافت. ۲- خدا به همه بشریت پس از مرگشان فرصتی خواهد داد تا انجیل را بپذیرند. با وجود شواهد ضعیف کتاب مقدسی در اثبات این نظریه، این دیدگاه تعلیم می دهد که خدا پس از مرگ و قبل از داوری، فرصت نهایی به مردم خواهد داد تا توبه کنند. برخلاف این نظریه، کتاب مقدس بوضوح اظهار می دارد که از لحظه ای که شخص می میرد، دیگر برای توبه و بازگشت به سوی خدا دیر شده است (متی ۲۵: ۳۵-۴۶؛ لوقا ۱۶: ۱۹-۳۱). ” برای انسان یک بار مردن و پس از آن داوری مقرر است.” (عبرانیان ۹: ۲۷). ۳- پس “مردی که در جزیره” است و هرگز در باره انجیل نشنیده چه خواهد شد؟ این برای خدا عادلانه نخواهد بود که چنین شخصی را بخاطر ایمان نیاوردن به عیسی مسیح به جهنم بفرستد. این مبحث که از احساسات بر می خیزد اغلب شنیده می شود و بطور اخص خطرناک است. اگر این حقیقت داشته باشد که خدا هر کسی را که انجیل را نشنیده می بایست نجات دهد، پس بهتر است کار مبشرین را متوقف کنیم و دیگر انجیل را اعلام نکنیم. کاملا” روشن است که کتاب مقدس چنین برخوردی که بی حرمتی به خداست را تحمل نمی کند. ” مردی که در جزیره است،” مانند هر کس دیگر در نیاز مبرم به شنیدن خبر خوش در باره آمرزش گناهان توسط عیسی مسیح است.
نویسنده: گرگوری الن ثورنبری
