مزامیر فصل ۱۹ آیه ۱۴ بیان می کند که “ای خداوند، ای پناهگاه و نجات دهندۀ من، سخنان و افکارم موردپسند تو باشند” پس، مدیتشین مسیحی به چه معناست، و مسیحیان چگونه باید تفکر (مدیتیشن) کنند؟ متاسفانه، واژه “مدیتیشن”، یک مفهوم عرفانی و مرموز را در ذهن تداعی می کند. از نظر برخی، مدیتیشن به معنای خالی کردن ذهن و نشستن در حالتی غیر معمول است. مدیتیشن برای برخی دیگر، به معنای ارتباط برقرار کردن با عالمِ روحِ پیرامون ماست. چنین مفاهیمی قطعاً مدیتیشن مسیحی را توصیف نمی کنند.
مدیتیشن مسیحی هیچ ارتباطی با رسومات عرفان گرایی شرقی ندارد. چنین رسوماتی شامل خواندن الهی (Lectio Divina)، مدیتیشن متعالی، و فرمهای گوناگون دعای تعمق می شود. چنین رسوماتی در دل خود، یک پیش فرض خطرناکی دارند که ما لازم است “صدای خدا” را نه از طریق کلامش، بلکه از طریق مکاشفه شخصی بواسطه مدیتیشن بشنویم. برخی از کلیساها پر است از اشخاصی که فکر می کنند “کلامی از خداوند” می شنوند، اما اغلب با یکدیگر تناقض دارند و منجر به تفرقه های بی پایان در بدن مسیح می شود. مسیحیان نباید کلام خدا را ترک کنند، کلامی که “در واقع تمام قسمت‌های کتاب مقدس را خدا الهام فرموده است. از این جهت، برای ما بسیار مفید می‌باشد، زیرا کارهای راست را به ما می‌آموزد، اعمال نادرست را مورد سرزنش قرار می‌دهد و اصلاح می‌کند، و ما را بسوی زندگی خداپسندانه هدایت می‌نماید. خدا بوسیلۀ کلامش ما را از هر جهت آماده و مجهز می‌سازد تا به همه نیکی نماییم” (دوم تیموتائوس فصل ۳ آیه های ۱۶ تا ۱۷). اگر کتاب مقدس کفایت می کند که ما را تماماً برای هر کار نیکو مجهز کند، چطور می توانیم فکر کنیم که نیاز به یک تجربه مرموز و عرفانی، مازاد بر کلام خدا یا به جای آن داریم؟
مدیتیشن مسیحی تنها باید بر کلام خدا باشد و آنچه که کلام خدا درباره او آشکار می کند. داوود همین برداشت را نسبت به مدیتیشن داشت و توصیفی که از شخص “خوشبخت” می کند اینگونه است که “مشتاقانه از دستورات خداوند پیروی می‌کند و شب و روز در آنها تفکر می‌نماید” (مزامیر فصل ۱ آیه ۲). مدیتشین حقیقی مسیحی یک روند تفکر فعال است که ما فکرمان را به مطالعه کلام، دعا روی کلام خدا متمرکز می کنیم و از خدا می خواهیم که توسط روح القدس که قول داده، او ما را به سمت حقیقت هدایت می کند، به ما فهم و درک بدهد (یوحنا فصل ۱۶ آیه ۱۳). آنگاه ما این حقیقت را به کار می بندیم، خودمان را به کلام خدا به عنوان قاعده ای برای زندگی و عمل در فعالیتهای روزانه مان متعهد می کنیم. این موجب رشد روحانی و بلوغ در امور الهی می شود چرا که روح القدس به ما تعلیم می دهد.
