کلمه‌ی سوکوت جمع کلمه‌ی عبری «سوکا» به معنی سایه‌بان است. سوکا جشنی است به مناسبت خروج بنی اسرائیل از مصر، به معنای بیرون آمدن از خانه بندگی به سایبان آزادی است.
این عید در اسرائیل از غروب روز یکشنبه (۲۳ سپتامبر) آغاز می‌شود و یک هفته بعد (غروب یکشنبه ۳۰ سپتامبر) خاتمه خواهد یافت. در هفت روز نخست، یهودیان در داخل سایبان می نشینند که «سوکا» نامیده می شود و نام عید را نیز از همین واژه گرفته اند. «سوکا» سایبانی است که یهودیان در کنار خانه یا بالکن آپارتمان خود برپا می کنند و سقف آن را با شاخه های بزرگ نخل یا درختان دیگر می پوشانند و دیواره های سایه بان از پارچه یا چوب است و داخل آن با تصاویر و نوارهای رنگارنگ و نقاشی ها تزئین شده است. برخی از یهودیان، سقف سوکا را نیز به شیوه بسیار زیبا و با انواع نوارهای رنگین و میوه و تصویر تزئین می کنند.
یهودیان در هفت روز عید غذای روزانه خود را در «سوکا» صرف می کنند و مردان شب را در داخل آن به روز می رسانند.
بنا به روایات تاریخی- مذهبی، اطلاق واژۀ «سوکوت» (جمع «سوکا») به معنی سایه بان ها، یادآور و یادگار چهل سالی است که یهودیان پس از خروج از مصر بطور مداوم در حرکت بودند و برابر نظر برخی مفسران تورات، منظور از سایه بان («سوکا») در بیابان، ابرهای خاصی بود، که به طور معجزه‌وار مردم را در بیابان از اطراف احاطه کرده و آنها را از هر گونه گزند و آسیب طبیعی محافظت می‌کردند. بنابراین سکونت در «سوکا»، یادآوری معجزه خداوند در خارج ساختن عبرانیان از مصر و محافظت از آنها در مدت چهل سال اقامت در بیابان است.
عید «سوکوت» علاوه بر معنی و خصوصیت اصلی‌اش به عنوان یک جشن مذهبی یهودی، دارای یک جنبهٔ جهانی هم می‌باشد و آن همبستگی یهودیان با تمام ملل جهان است.
برگزاری عید «سوکوت» در دو مناسبت ملی و مذهبی ریشه دارد و نشان وابستگی یهودیان به سرزمینی است که اجداد آنها در آنجا می زیستند و فرهنگ و آئین هایشان در آن مکان شکل گرفت.
عید «سوکوت» از یک سو یادآور دورانی است که یهودیان از اسارت مصر به رهبری موسی آزاد شدند و در راه بازگشت به سرزمین پدری خود اسرائیل، مدت چهل سال در سایبانها می زیستند و عید «سوکوت» یادآور این رهائی از بندگی و بازیافتن آزادی و بازگشت به خانه پدری است.
از سوی دیگر، این عید به مناسبات پایان درو گندم و جمع آوری فرآورده های کشاورزی، همزمان با فرا رسیدن پائیز است.
