کتاب دوم قرنتیان نیز یکی دیگر از رسالات پولس رسول و در کل از ۱۳ فصل و ۲۵۷ آیه تشکیل شده و از آنجا که مناسبتی باعث نوشتن این رساله شده بود، پولس تعدادی از اهداف معین را برای بازگویی در ذهن خود داشت تا آن شادی و خوشی را که به او دست داده بود بیان کند، از آن جهت که ایمانداران قرنتس به نامه دردناک او پاسخ مطلوب داده بودند. او می‌خواست آنها را از مشکلاتی که در آسیا تجربه کرده بود آگاه کند؛ و به آنها در مورد ماهیت واقعی فرا خوانده شدن جهت خدمت به مسیح توضیح دهد که شامل شادی، رنج و پاداش بود.
نویسنده
پولس رساله دوم قرنتیان را در یک دوران آسیب پذیر در زندگی خود نوشت، او متوجه شده بود که کلیسای قرنتس در حال تلاش برای دگرگون شدن است و پولس نیز به دنبال اقدام برای ادامه حفظ وحدت در بین ایمانداران بود. این نامه شامل مشکلات شخصی پولس نیز هست که او شرح حال آنرا با ذکر جزئیات در مورد آزار و اذیتی که به خاطر مسیح متحمل شده بود ابراز کرده است همچنین علاوه بر این خاری در گوشت دارم که همواره مرا متکی به خدا نگاه می‌دارد.
بدون هیچ تردیدی، پولس این رساله را نگاشته است. زیرا جملات و تکیه کلام خاص پولس در سراسر عبارات این رساله به چشم می‌خورد. به استثنای فیلیمون، این رساله از سایر رسالات شخصی‌تر و کمتر تعلیمی است. اشارات جزئی شخصی، ویژگیهای فردی پولس و رابطۀ تنگاتنگ با اول قرنتیان، غلاطیان، رومیان و اعمال همه بر این دیدگاه سنتی صحه می‌گذارند که پولس نویسندۀ این رساله است، و شواهد همه گویای این مهم هستند که نویسنده و مخاطب این رساله به مانند رسالۀ شناخته شده اول قرنتیان یکی هستند.
زمینه
نامه دوم پولس به قرنتیان برخی از چیزهایی را که قبلا بازگو کرده بود مورد بحث قرار می‌دهد اما مسائل جدیدی را نیز بررسی و بازگو می‌کند. در حالی که اول قرنتیان ایمانداران را فرا می‌خواند تا با یکدیگر متحد باشند، او در این رساله از کلیسا می‌خواهد تا با او در خدمت او متحد شوند. مخالفان پولس سعی می‌کردند تا کار او را تضعیف کنند و ادعا می‌کردند رنج و زحمت او (۱۱: ۲۴-۲۹) ثابت می‌کند که او یک رسول واقعی نیست. پولس در پاسخ می‌گوید که درد و رنج او، وابستگی وی به مسیح را برجسته می‌کند، چنانچه تکیه او قدرت مسیح بسیار بیشتر از قدرت خودش است.
دوم قرنتیان شامل، چشم اندازهای خطیری از قبیل خدمت انجیل (فصل ۲-۵)، مشوق یک زندگی مقدس (فصل ۶-۷)، دستورالعمل در مورد بخشش (فصل ۸-۹) است. پولس این رساله را یک سال پس از رساله اول قرنتیان و در حدود سال ۵۶ پس از میلاد و از مقدونیه نوشته است.
تاریخچه
پس از اینکه تیموتائوس جهت رساندن نامه‌ای از طرف پولس به قرنتس، افسس را ترک کرد که متاسفانه از این نامه چیزی باقی نمانده است. پولس بواسطه نگرانی و اهمیتی که برای کلیسای قرنتس قائل بود، خودش نیز یک سفر کوتاه به قرنتس کرد. پولس پس از آن برای انجام کارهای خود به افسس بازگشت و از همانجا نامه دردناک و پر از غصه‌ای را برای کلیسای قرنتس ارسال کرد که ما آنرا بنام رساله اول قرنتیان می‌شناسیم (دوم قرنتیان ۲: ۱-۱۱؛ ۷: ۸). وقتی پولس افسس را به سمت مقدونیه ترک کرد او خبر خوشی از تیطس دریافت کرد مبنی بر اینکه کلیسای قرنتس مشکلات خود را حل و فصل کرده است (۷: ۱۳). و پولس نامه دیگری برای آنها نوشت که در کتاب مقدس به عنوان رساله دوم قرنتیان شناخته می‌شود. احتمالا این رساله در اواخر سال ۵۶ پس از میلاد و در شهر فیلیپی نوشته شده است.
کاربرد
این رساله بیش از هر کتاب دیگر عهد جدید، بینش شخصی زندگی پولس را به تصویر می‌کشد. با این حال، در فصل‌های ۸ و ۹ نامه خود، به وضوح طرح خدا را برای قومش نشان می‌دهد. پولس در مرحله نخست بر نمونه بودن سخاوتمندی کلیساهای مقدونیه متمرکز می‌شود؛ ایماندارانی که تا حد زیادی غیر یهودی هستند هدایای خود را برای خواهران و برادران یهودی مسیحی خود به اورشلیم ارسال می‌کنند.
بوضوح به چندین واقعیت در مورد اهدای هدایا توسط مسیحیان در این دو فصل اشاره شده است: مسیحیان سخاوتمندانه و در هر زمان و فراتر از توان مالی خود می‌بخشند، مسیحیان پول خود را خارج از ملیت و نژاد به هر نقطه‌ای اهدا می‌کنند، مسیحیان خود را متعهد به بخشش می‌دانند، و در انتها مسیحیان نه به اجبار بلکه با دل و روی خوش اهدا می‌کنند. در حالی که رساله اول قرنتیان به طرز وسیعی مطالعه و موعظه شده، اما دوم قرنتیان همواره از سوی واعظان به دست فراموشی سپرده شده است. با این حال این رساله بسیار پر اهمیت است. برای درک برخی از قسمتها باید اطلاعات بیشتری از سفرهای پولس، سفرهای همراهان او و رسالاتی که او نگاشته داشته باشیم.
منبع : رازگاه
