عیسی دستوراتی در خصوص شادی داد. در یوحنا ۱۵ درباره ماندن در او و اطاعت از او صحبت کرد. او گفت: “همان‌‌گونه که پدر مرا دوست داشته است، من نیز شما را دوست داشته‌ام؛ در محبت من بمانید. اگر احکام مرا نگاه دارید، در محبت من خواهید ماند؛ چنانکه من احکام پدر خود را نگاه داشته ام و در محبت او می مانم. این سخنان را به شما گفتم تا شادی من در شما نیز باشد و شادی شما کامل شود.” (یوحنا ۹:۱۵-۱۱). یکی از کلیدهای رسیدن به شادی، در اطاعت خدا زندگی کردن است. راه دیگری برای تجربه شادی در زندگی مسیح از طریق جماعت است. خدا به ایلیا آسایش داد و مردی به نام الیشع را فرستاد تا به او کمک کند (اول پادشاهان ۱۹:۱۹-۲۱).
ما نیز به دوستانی نیاز داریم که بتوانیم دردها و رنجهایمان را با آنها سهیم سازیم (جامعه ۹:۴-۱۲). عبرانیان ۱۹:۱۰-۲۵ می گوید: “پس ای برادران… در فکر آن باشیم که چگونه می‌توانیم یکدیگر را به محبت و انجام اعمال نیکو برانگیزانیم. و از گرد آمدن با یکدیگر دست نکشیم، چنانکه بعضی را عادت شده است، بلکه یکدیگر را بیشتر تشویق کنیم – بخصوص اکنون که شاهد نزدیکتر شدن آن روز هستید.” به خاطر فیض خدا، می دانیم که می توانیم با اطمینان، در دعا به خدا نزدیک شویم (عبرانیان ۱۹:۱۰). می دانیم که از گناهمان پاک شده ایم (عبرانیان ۲۲:۱۰). و به اجتماعی جدید، یعنی خانواده ای از ایمانداران ملحق شده ایم. با هم ایمانی های خود، ایمانمان را مستحکم نگاه می داریم و بر خدا اعتماد می کنیم. مسیحیان به این دنیا تعلق ندارند (یوحنا ۱۴:۱۷-۱۶؛ فیلیپیان ۲۰:۳). ما در اشتیاقِ بودن با خدا هستیم و سرانجام به طرح اصلیمان بازگردانده شویم. زندگی می تواند تنها و دلسردکننده باشد. دیگران به ما کمک می کنند و حقیقت را به ما یادآوری می کنند و بارهایمان را با ما حمل کرده و ما را تقویت می کنند که ادامه دهیم (غلاطیان ۱۰:۶؛ کولسیان ۱۲:۳-۱۴).
شادی نشانه عیار زندگی مسیحی است. شادی میوه روح القدس و هدیه ای از سوی خداست. بهترین نحو برای دریافت شادی، تمرکز بر حقیقت خدا، ارتباط با او از طریق دعا، و تکیه بر جماعت ایماندارانی است که او مقرر داشته است.
