کتاب دوم تیموتائوس نیز شامل یکی دیگر از نامه‌های پولس رسول و در کل از ۴ فصل و ۸۳ آیه تشکیل شده و دومین رساله از سه رساله شبانی پولس محسوب می‌شود.
مسیحیان در طی دوران حکومت نرون، امپراطور روم، مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند؛ لذا پولس بابت امنیت و راحتی کلیساها نگران بود، از اینرو به تیموتائوس توصیه می‌کند که برای محافظت از انجیل، در آن استوار باقی بمانند؛ و برای نگه داشتن انجیل، همواره آنرا موعظه کنند، و در صورت لزوم، برای آن متحمل رنج شوند.
نویسنده
پولس رساله دوم تیموتائوس را از یک سلول تاریک و مرطوب در زندان روم و درست قبل از مرگ خود در سال ۶۷ میلادی نوشت. جنون نرون امپراتور روم پس از اینکه در سال ۵۴ میلادی بر تخت سلطنت نشست به آرامی در حال تشدید بود. فرایندی که پس از آتش سوزی بزرگ روم در سال ۶۴ میلادی که نیمی از شهر در آن سوخت به حد اعلای خود رسید. ساکنان روم پس از اینکه به دلیل آتش سوزی شروع به شورش کردند، مسیحیان یک هدف مناسب برای نرون شدند تا تقصیرات آتش سوزی را به گردن آنها بگذارد؛ در واقع آنها را سپر بلای عدم آمادگی خود از حفاظت شهر کرد. پولس نیز یکی از کسانی بود که در آزار و اذیت این دوران گرفتار شد و توسط مقامات روم به زودی پس از نوشتن این نامه گردن زده شد.
زمینه
پولس زمانی این نامه را نوشت که خودش در انتظار اعدام بود. علیرغم اینکه پولس در روبروی مرگ، و در پایان خدمت خود قرار داشت؛ بسیاری از دوستانش نیز از ترس آزار و اذیت توسط حکومت نرون، او را رها کرده بودند؛ او وفادارانه در چنین شرایطی، تیموتائوس پسر معنوی خود را مورد خطاب قرار می‌دهد و از او می‌خواهد که امیدش را بر مسیح قرار دهد. همانطور که او تیموتائوس را به جسارت، استقامت، و وفاداری در برابر تعالیم نادرست معلمین دروغین ترغیب می‌کند، همچنین نگرانی معمول خود را در مورد آموزه‌های الهیاتی نشان می‌دهد. پولس می‌گوید تمامی کتاب مقدس ”از الهام خداست“ و شایستگی در همه چیز بستگی به ایمان و عمل مسیحیان دارد (۳: ۱۶-۱۷). از اینرو ایمانداران قدیمی باید مشتاق به انتقال دانش و آگاهی خود از کتاب مقدس به ایمانداران جدید و جوان باشند (۲: ۲). پولس این رساله را به احتمال زیاد از روم و در حدود سال ۵۷ تا ۶۸ میلاد نوشته است.
تاریخچه
زمانیکه پولس دومین نامه خود را به تیموتائوس می‌نوشت، تیموتائوس جوان برای مدت چهار سال بود که در کلیسای افسس به خدمت شبانی مشغول بود، و تقریبا مدت زمان زیادی نیز از دریافت اولین نامه پولس گذشته بود. تیموتائوس یک خدمتگزار وفادار به پولس بود از اینرو که او بیش از یک دهه پیش، خانه خود را ترک و به همراه پولس راهی شده بود. از آن زمان، تیموتائوس در کنار پولس برای مدت زمانی در هر دو سفر بشارتی دوم و سوم و در مکانهایی از قبیل تروآس، فیلیپی، و قرنتس خدمت کرده بود. تیموتائوس وقتی خدمت خود در افسس را شروع کرد با این شهر بیگانه نبود، بلکه در سومین سفر بشارتی پولس، برای مدتی نزدیک به سه سال با او در آنجا خدمت کرده بود. پولس این نامه دوم را به این رهبر جوان در کلیسای افسس نوشت تا او را تشویق به صبر و شکیبایی در برابر مشکلات و سختیها کند.
یکی از قابل توجه‌ترین ویژگی‌های تشویق پولس، همان عبارتی است که بصورت برجسته در نامه چهار سال پیش پولس به تیموتائوس نمودار پیدا کرده بود، پولس در نامه قبلی خود، تیموتائوس را ترغیب کرده بود تا ”جنگ نیکو کند“ (اول تیموتائوس ۱: ۱۸؛ ۶: ۱۲). اما در این نامه، پولس این عبارت را در مورد خودش بکار می‌برد: ”به جنگ نیکو جنگ کرده‌ام و دوره خود را به کمال رسانیده، ایمان را محفوظ داشته ام“ (دوم تیموتائوس ۴: ۷). وه این چه تشویق بزرگی باید برای این رهبر و شبان جوان کلیسای افسس باشد که بداند معلم و استادش شجاعانه و با پشتکار و حتی تا نقطه مرگ در ایمانش استوار باقی مانده است تا نمونه‌ای برای او و سایرین باشد.
منبع: رازگاه
