کتاب عبرانیان یکی از رساله‌های عام و در کل از ۱۳ فصل و ۳۰۳ آیه تشکیل شده است. موضوع کتاب عبرانیان بر اساس کفایت و برتری مطلق عیسی مسیح به عنوان مکشوف کننده و به عنوان واسطه فیض خدا قرار دارد. یکی از ویژگی‌های قابل توجه این رساله، شیوه منحصر به فرد نویسنده آن است که عبارات خاصی را از آیات کتاب عهد قدیم به تصویر کشیده و به کار می‌بندد. این نامه به جماعتی با پیش زمینه یهودی نوشته شده، به مردمی که موعظه انجیل را قبلا شنیده بودند؛ در کل، عبرانیان با منازعه و مشاجرات عظیمی سر و کار دارد که بر اثر ترک کردن یک بینش مذهبی برای رسیدن به بینشی دیگر شکل گرفته است.
نویسنده
نویسنده این کتاب تقریبا در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. حتی در تاریخ کلیساهای اولیه یک مسیحی به نام اوریجن پذیرفت که متن نگارش و اشارات موجود در رساله عبرانیان شبیه به نگارش پولس است ولی سبک آن از سبک پولس فاصله دارد. در طول سالهای متمادی نظریات متفاوتی در مورد هویت نویسنده این کتاب ارائه شده است، اما همه آنها دارای مشکلات قابل توجهی هستند که نمی‌توان به آنها استناد کرد. بسیاری از کلیساها در بخش شرقی امپراتوری روم بر این باور بودند که پولس نویسنده این کتاب است، و این باور منجر به این شد که این کتاب توسط شورای کاننی کتاب مقدس مورد پذیرش قرار گیرد. بسیاری از کلیساهای غرب نیز به پولس به عنوان نویسنده این کتاب اشاره می‌کنند. نویسندگانی مانند لوقا، برنابا، اپلس، که با سبک نگارش و با موعظه‌های پولس آشنایی داشتند نیز می‌توانند به عنوان نویسنده این کتاب در نظر گرفته شوند و نظریات مختلفی نیز در مورد آنها ارائه شده است. ناشناخته بودن نویسنده این کتاب نباید اعتماد به نفس ما را در اقتدار و الهامی بودن این کتاب، متزلزل کند. کتاب عبرانیان به سهم خود، آموزه‌های مهم الهیاتی را در خود ذخیره کرده است؛ و مسیحیان برای دو هزار سال به طور مداوم از الهامات و تعلیمات بی همتای این کتاب بهره برده‌اند.
زمینه
رساله عبرانیان برای تشویق مسیحیان در دوران مشکلات و سختیها نوشته شده و تمرکز آن بر کفایت و برتری مطلق عیسی مسیح قرار دارد. خداوند در ایام گذشته ”به اقسام متعدد و طریق‌های مختلف“ با ما صحبت کرده، و حالا او ”بوساطت پسر خود“ عیسی مسیح با ما صحبت کرده است که ”مظهر کامل“ ذات خدا و کسی است که ”کائنات را با کلام پر قدرت خود نگه می‌دارد“ (۱: ۱-۳). عیسی فراهم کننده نجات کامل برای تمام کسانی است که به او ایمان آورده و اعتماد می‌کنند. ما چگونه می‌توانیم ”نجاتی به این عظمت را نادیده بگیریم“ (۲: ۳). بلکه در عوض، ما در ایمان خود و در زندگی روزمره خود باید نمونه‌ای از مسیح و از تمام کسانی باشیم که قهرمان ایمان هستند. این رساله که نویسنده آن تقریبا ناشناخته است احتمالا در سالهای مابین ۶۰ تا ۷۰ پس از میلاد نوشته شده است.
تاریخچه
سبک کاملا یهودی نامه به عبرانیان کمک می‌کند تا بتوانیم آسانتر تاریخ نگارش این نامه را تعیین کنیم، به احتمال زیاد این رساله در تاریخی مابین ۶۴ تا ۶۹ پس از میلاد به نگارش درآمده است. همچنین به طور قابل توجهی، کتاب هیچ اشاره‌ای به تخریب معبد اورشلیم در سال ۷۰ میلادی نمی‌کند، و نویسنده در ارتباط با نظام قربانی مطالبی را عنوان می‌کند که نشان می‌دهد نظام قربانی هنوز وجود داشته است (۱۰: ۱-۲، ۱۱). با نقل قول بی شمار این کتاب به آداب و رسوم عبری و عهد قدیم، به احتمال زیاد این نامه به یک جماعت مسیحی یهودی، و احتمالا به روم فرستاده شده است.
کاربرد
عبرانیان به وضوح خدمت کهانتی مسیح را در زندگی ایمانداران روشن می‌سازد. عیسی کاملا دارای ذات الهی پسر خدا و همچنین کاملا انسان است؛ و در نقش کهانت خود، او راه را جهت دسترسی به خدای پدر در آسمان برای نژاد بشر از طریق دعا هموار می‌سازد (۴: ۱۴-۱۶). کهانت عیسی برتر از کهانت هارون در عهد عتیق است، زیرا ما صرفا از طریق مسیح به نجات و حیات ابدی دست پیدا می‌کنیم (۵: ۱-۹). از این گذشته، عیسی یک کاهن اعظم دائمی و کمال کاملیت است و با مرگ خود بر بالای صلیب به عنوان یک قربانی بی گناه از طرف گناه نژاد بشر، فراتر از همه کاهنان قرار دارد (۷: ۲۴-۲۶؛ ۹: ۲۸).
منبع: رازگاه
