برای مسیحیان، دعا مثل تنفس کردن است، دعا کردن آسانتر از دعا نکردن است. ما به دلایل مختلف دعا می کنیم. یکی اینکه دعا یک نوع خدمت خدا (لوقا فصل ۲ آیه های ۳۶ تا ۳۸) و اطاعت از اوست. ما دعا می کنیم چون خدا به ما فرمان می دهد که دعا کنیم (فیلیپیان فصل ۴ آیه های ۶ تا ۷). نمونه دعا را مسیح به کلیسای اولیه داد (مرقس فصل ۱ آیه ۳۵؛ اعمال رسولان فصل ۱ آیه ۱۴، فصل ۲ آیه ۴۲، فصل ۳ آیه ۱، فصل ۴ آیه های ۲۳ تا ۳۱، فصل ۶ آیه ۴، فصل ۱۳ آیه های ۱ تا ۳). اگر عیسی مسیح فکر می کرد ارزش دارد که دعا کند، ما هم باید همین فکر را داشته باشیم. اگر او نیاز داشت دعا کند تا در خواست خدا بماند، چقدر بیشتر ما نیاز به دعا داریم؟
دلیل دیگری که باید دعا کنیم این است که خدا می خواهد دعا روش رسیدن به راه حل های او در بسیاری از موقعیتها باشد. ما از دعا برای تصمیم گیریهای بزرگ (لوقا فصل ۶ آیه های ۱۲ تا ۱۳)، پیروزی بر موانع شیطانی (متی فصل ۱۷ آیه های ۱۴ تا ۲۱)، جمع کردن کارگران برای برداشت (لوقا فصل ۱۰ آیه ۲)، بدست آوردن قدرت برای غلبه بر وسوسه (متی فصل ۲۶ آیه ۴۱)، و بعنوان راهی برای تقویت دیگران از نظر روحانی و معنوی (افسسیان فصل ۶ آیه های ۱۸ تا ۱۹) استفاده می کنیم.
ما با درخواستهای بخصوصی نزد خدا می آییم و وعده خدا را داریم که دعاهایمان بیهوده نخواهند بود، حتی اگر دقیقا آنچه برایش دعا کردیم بدست نیاوریم (متی فصل ۶ آیه ۶؛ رومیان فصل ۸ آیه های ۲۶ تا ۲۷). او وعده داده است که هر چیزی از او بخواهیم اگر مطابق با خواست او باشد، به ما خواهد داد (اول یوحنا فصل ۵ آیه های ۱۴ تا ۱۵). بعضی اوقات او با حکمتش و برای خیریت ما جواب را به تاخیر می اندازد. در این مواقع، ما باید با پشتکار دعا کنیم (متی فصل ۷ آیه ۷؛ لوقا فصل ۱۸ آیه های ۱ تا ۸). به دعا نباید بعنوان راهی برای دریافت خواسته هایمان در این دنیا نگاه کنیم، در عوض باید آن را به عنوان انجام اراده خدا نگاه کنیم. خرد خدا بسیار بالاتر از خرد ماست.
در مواقعی که ما خواست خدا را دقیقا نمی دانیم، دعا راهی است تا بتوانیم خواست او را تشخیص دهیم. اگر زن سوری با دختر دیو زده اش به مسیح دعا نکرده بود، دخترش شفا نمی یافت ( مرقس فصل ۷ آیه های ۲۶ تا ۳۰). اگر مرد کور بیرون از اریحا مسیح را صدا نزده بود، همیشه کور می ماند (لوقا فصل ۱۸ آیه های ۳۵ تا ۴۳). علت اینکه آنچه می خواهیم نداریم این است که از خدا درخواست نمی کنیم (یعقوب فصل ۴ آیه ۲). بعبارتی، دعا مثل بشارت دادن به مردم است. ما نمی دانیم که چه کسی به بشارت پاسخ مثبت می دهد مگر اینکه بشارت بدهیم. به همین طریق، ما هرگز نتیجه دعا را نمی بینیم مگر اینکه دعا کنیم.
کمبود دعا، نشانه کمبود ایمان و عدم اعتماد به خداست. ما دعا می کنیم که ایمانمان به خدا را نشان بدهیم، که او چنانکه در کلامش وعده داده است به ما جواب می دهد و زندگی ما را به فراوانی و بیش از آنچه بخواهیم و یا امیدوار به آن باشیم برکت می دهد (افسسیان فصل ۳ آیه ۲۰). دعا اولین کاریست که ما بوسیله آن می توانیم کار خدا را در زندگی دیگران ببینیم. چون این روشی است که ما به قدرت خدا متصل می شویم، در نتیجه، این روش شکست دادن شیطان و لشگر اوست زیرا ما با تکیه بر قدرت خود نمی توانیم بر او پیروز شویم. بنابراین، کاش خدا ما را دائما در حضور تخت خود ببیند، زیرا ما در آسمان کاهن اعظمی داریم که می تواند همه مشکلات ما را درک کند (عبرانیان فصل ۴ آیه های ۱۵ تا ۱۶). ما وعده او را داریم که دعای مرد درستکار، قدرت شگفت انگیزی دارد (یعقوب فصل ۵ آیه های ۱۶ تا ۱۸). در دعا با ایمان دائما به حضور او بیاییم تا خدا نامش را در زندگی ما جلال دهد.
