ژوزف باتلر ( ۱۶۹۲ تا ۱۷۵۲) تحصیلات عالی را در دانشگاه آکسفورد گذراند و ابتدا اسقف در کلیسای بریستول و سپس در کلیسای دورهام بود و شبان ملکه انگلستان شد. اما این مقام ها او را از خدمات مورد علاقه اش وا نداشت، بلکه همواره در اندیشه دفاع از ایمان مسیحی بود. موج روشنفکری در اروپا، در دوران او به راه افتاده بود. در حالی که ایمان و بیداری به گونه روز افزون مورد تحقیر و ریشخند قرار میگرفت و اعتماد مردم بیشتر بر علم و برهان بود. به مسیحیت کتاب مقدسی، آشکارا به عنوان خرافات و نابخردی هجوم آورده میشد. سردمداران روشنفکری رو به “خدا باوری برهانی” (Deism) آورده بودند که منکر هرگونه دخالت الهی پس از آفرینش بود و این را مذهب راستین میدانستند. “خدا باوری برهانی” نمیتوانست هر گونه درگیری فوق طبیعی را از سوی خداوند کتاب مقدس، در تاریخ، بپذیرد. باتلر در کتاب ” قیاس مذهب”، با استفاده از دلایلی که خود طرفداران ” خدا باوری برهانی”، برای یورش به کتاب مقدس آورده بودند، آنها را محکوم کرد. او ادعا کرد که اگر مکاشفات کتاب مقدس را به دلیل پیچیدگی و یا اسرار آمیز بودنشان، زیر شک ببریم، پس علم را هم نباید باور داشته باشیم. در دانش هم با همانگونه پرسش های بی پاسخ و ناشناختگی ها سر و کار داریم، لیکن خدا باور های برهانی، با شتاب، یافته های علمی را به عنوان مکاشفات تازه در بوق و کرنا مینواختند. باتلر میگوید این اندیشه نا هماهنگ چیزی بر خردمندی روشنفکران نمی افزاید. وقتی هر چیزی، در نمونه های کلی طبیعی و در کتاب مقدس، اشاره به یک خالق واحد میکند، و اگر ” خدا باور برهانی” معجزه های بزرگ پیدایش جهان را باور دارد، پس چرا باید در مورد معجزه های کوچک تر کتاب مقدس شک کنند؟ قیاس باتلر ” خدا باوری برهانی” را، در نسل خود، با قدرت رد کرد و بیش از یک قرن در دانشگاه های آکسفورد و کمبریج به عنوان کتب استاندارد تدریس میشد. نویسنده: تد کیبال ترجمه: سیروس ترابی
