کلمۀ “شاگرد” به کسی گفته می شود که پیرو و در حال یادگیریست. کلمۀ “حواری” یعنی کسی که فرستاده شده است.
وقتی عیسی بر روی زمین بود، دوازده پیرو او حواریون خوانده می شدند. دوازده شاگرد عیسی مسیح، او را دنبال می کردند، از او یاد می گرفتند، و بوسیله او تعلیم و تربیت می شدند. بعد از قیام و صعود او، عیسی شاگردان را بعنوان شاهدان بین مردم فرستاد (متی ۲۸: ۱۸-۲۰، اعمال رسولان ۱: ۸). آنها بعدا دوازده حواریون خوانده شدند. بهر حال، حتی وقتی عیسی هنوز بر روی زمین بود، لغت “شاگردان” و “حواریون” بعنوان مترادف بکار می رفت.
اولین شاگردان/حواریون در انجیل متی ۱۰: ۲-۴ نوشته شده است “و نامهای دوازده رسول این است اول شمعون معروف به پطرس و برادرش اندریاس، یعقوب بن زَبَدی و برادرش یوحنا، فیلیپُس و برتولما، توما و متی باجگیر، یعقوب بن حلفی و لبی معروف به تدی، شمعون قانوی و یهودای اسخریوطی که او را تسلیم کرد”. کتاب مقدس همچنین دوازده شاگرد/حواریون را در انجیل مرقس ۳: ۱۶-۱۹ و انجیل لوقا ۶: ۱۳-۱۶ نام برده است. مقایسه این قسمتها از کتاب مقدس فرقهای کوچکی را در اسامی نشان می دهد. بنظر می آید تدیوس به اسم “یهودا پسر یعقوب” (لوقا ۶: ۱۶) و لبی (متی ۱۰: ۳) هم خوانده می شد. شمعون غیور به شمعون کنعانی هم خوانده می شد (مرقس ۳: ۱۸). جای یهودای اسخریوطی، که عیسی را تسلیم کرد، در بین دوازده حواری به متیاس داده شد (اعمال رسولان ۱: ۲۰-۲۶). بعضی از معلمان کتاب مقدس متیاس را حواری معتبری نمی دانند و پولس رسول را منتخب خدا برای جایگزینی یهودای اسخریوطی بعنوان دوازدهمین حواری می دانند.
دوازده شاگرد/حواریون مردان معمولی بودند که خدا از آنها بطور مافوق طبیعی استفاده کرد. در بین این دوازده نفر ماهیگیر، باجگیر، و شخص انقلابی دیده می شدند. در اناجیل ثبت شده است که این دوازده پیرو عیسی مسیح دائما می افتادند، با سختی پیش می رفتند، و شک بسراغشان می آمد، اما بعد از اینکه شاهد قیام مسیح و صعود او به ملکوت شدند، روح القدس آنها را به مردانی پر قدرت برای خداوند تبدیل کرد تا اینکه توانستند دنیا را دگرگون کنند (اعمال رسولان ۱۷: ۶). این تبدیل برای چه بود؟ برای اینکه دوازده حواری با عیسی بودند (اعمال رسولان ۴: ۱۳)
