کتاب‌مقدس در طول حدود ۱۵۰۰ سال و به دست تقریباً ۴۰ نفر نوشته شده است. برخلاف سایر کتاب‌های مذهبی که در طول مدت زمانی کوتاه و در دورۀ زندگی بنیانگذارشان نوشته شدند، کتاب‌مقدس به دست افراد مختلف و در زمان‌های گوناگون و در مکان‌های مختلف به نگارش در آمد. حال، این سؤال پیش می‌آید که بخشهای مختلف کتاب‌مقدس که به این شکل نوشته شدند، چگونه در کنار هم قرار گرفتند و کتاب واحدی را تشکیل دادند که ما آن را کتاب‌مقدس می‌خوانیم؟
عهدعتیق کتابی است که شامل تورات موسی، تاریخ قوم اسرائیل، زبور داوود، نوشته‌های انبیا و چند کتاب مقدس دیگر می‌باشد. از همان آغاز، یعنی از زمان موسی، این کتاب‌ها مقدس شمرده می‌شدند و توسط مردان خدا، یعنی انبیا و کاهنان یهود حفظ گردیده، نسخه‌برداری می‌شدند. اما به‌خاطر قدیمی بودن این کتاب‌ها، متأسفانه از کمّ و کیف ماجرا اطلاع نداریم. اما این را می‌دانیم که یهودیان، زمانی که ایشان را به بابل به تبعید بردند، یعنی حدود ۶۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، به خود آمدند و بر آن شدند تا میراث مذهبی و ملی خود را احیا کنند. در این میان، ایشان ارزش کتب مقدس خود را دریافتند و در حفظ و تعلیم آنها همت گماشتند. ایشان وقتی به فرمان کورش کبیر آزادی یافتند که به زادگاه خود بازگردند، یک بار برای همیشه پرستش بتها را کنار گذاشتند و عمیقاً به مذهب خود چسبیدند. یکی از اقدامات ایشان، تثبیت کتب تورات و سایر نوشته‌های انبیا بود. در این خصوص، نقش عزرای کاهن و انبیای آن روزگار بسیار حائز اهمیت است. در این میان، چند کتاب دیگر به فهرست کتب مقدس یهود افزوده شد، به‌طوری که در پایان دورۀ انبیای یهود، یعنی در حدود ۴۰۰ پیش از میلاد، کتب عهدعتیق، آنگونه که اکنون در دست داریم، تثبیت و تکمیل گردید.
اتفاق بسیار مهمی که حدود دو قرن پیش از میلاد مسیح افتاد، ترجمۀ تمامی کتب عهدعتیق از زبان عبری، یعنی زبان یهودیان، به زبان یونانی بود. این ترجمه که برای یهودیان ساکن اسکندریه، واقع در مصر امروزی، تهیه شده بود، شامل تمام ۳۹ کتابی است که اکنون نیز در عهدعتیق موجود هستند. این ترجمۀ یونانی را “سپتوآگینت” می‌نامند، یعنی “هفتاد” که در فارسی تحت عنوان “ترجمۀ هفتادتنان” معروف است، زیرا طبق احادیث، هفتاد تن در ظرف هفتاد روز، این ترجمه را تهیه کردند. چنین ترجمه‌ای در آن زمان، نشان می‌دهد که این ۳۹ کتابِ عهدعتیق، بسیار پیش از این، مورد پذیرش و کاربرد یهودیان قرار داشت. این امر در نقطۀ مقابل نظر بعضی از دانشمندان غربی و مسیحیت‌ستیز قرار دارد که نوشته شدن کتب عهدعتیق را به زمانی بعد از بازگشت یهودیان از تبعید مربوط می‌دانند. افزون بر این، عیسی مسیح و رسولان او نیز بر درستی و الهامی بودن کتب عهدعتیق شهادت می‌دهند. پولس رسول در این زمینه می‌فرماید: “تمامی کتب مقدّس الهام خداست و برای تعلیم و تأدیب و اصلاح و تربیت در پارسایی سودمند است،” (رسالۀ دوم به تیموتائوس ۳: ۱۶).
منبع: رادیو مژده
