عبادت زمینی و آسمانی
۱پیمان اول شامل آداب و رسوم مذهبی و عبادتگاه زمینی بود، ۲خیمه‌ای که از دو قسمت تشکیل شده بود: در قسمت بیرونی آن یعنی در مکان مقدّس، چراغ پایه و میز نان مقدّسی که به خدا تقدیم شده بود، قرار داشت. ۳در پشت پرده دوم، اتاقی بود که مقدّس‌ترین مکان نام داشت. ۴آتشدان زرّین که برای سوزانیدن بخور بکار می‌رفت و صندوقچهٔ پیمان که تماماً از طلا پوشیده شده بود در آنجا بود. آن صندوقچه محتوی ظرف زرّینی با نان مَنّا بود و عصای شکوفه کردهٔ هارون و دو لوح پیمان که بر آن ده احکام نوشته شده بود، قرار داشت. ۵در بالای این صندوقچه فرشتگان نگهبان پرجلال خدا، بر تخت رحمت سایه گسترده بودند. اکنون فرصت آن نیست که هر چیزی را به تفصیل شرح دهیم.
۶پس از اینکه همهٔ این چیزها آماده شد، کاهنان هر روز به قسمت بیرونی آن داخل می‌شوند تا وظایف خود را انجام دهند، ۷امّا فقط کاهن اعظم می‌تواند به مقدّس‌ترین مکان برود و آن هم سالی یک‌بار! و با خودش خون می‌برد تا به‌خاطر خود و به‌خاطر گناهانی که مردم از روی نادانی کرده‌اند، آن را تقدیم نماید. ۸روح‌القدس به این وسیله به ما می‌آموزد که تا وقتی خیمهٔ بیرونی هنوز برپاست، راه مقدّس‌ترین مکان به سوی ما باز نشده است. ۹این امر به زمان حاضر اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که هدایا و قربانی‌هایی که به پیشگاه خداوند تقدیم می‌شد، نمی‌توانست به عبادت‌کننده آسودگی خاطر ببخشد. ۱۰اینها فقط خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها و راههای گوناگون تطهیر و قوانین مربوط به بدن انسان می‌باشند و تا زمانی‌که خدا همه‌چیز را اصلاح کند، دارای اعتبار هستند.
۱۱امّا وقتی مسیح به عنوان کاهن اعظم و آورندهٔ برکات سماوی آینده ظهور کرد، به خیمه‌ای بزرگتر و کاملتر که به دستهای انسان ساخته نشده و به این جهان مخلوق تعلّق ندارد، وارد شد.۱۲وقتی عیسی یک‌بار و برای همیشه وارد مقدّس‌ترین مکان شد، خون بُزها و گوساله‌‌ها را با خود نبرد، بلکه با خون خود به آنجا رفت و نجات جاودان را برای ما فراهم ساخت. ۱۳زیرا اگر خون بُزها و گاوان نر و پاشیدن خاکستر گوسالهٔ ماده می‌تواند آنانی را که جسماً ناپاک بوده‌اند پاک سازد،۱۴چقدر بیشتر خون مسیح انسان را پاک می‌گرداند! او خود را به عنوان قربانی کامل و بدون نقص به وسیلهٔ روح جاودانی به خدا تقدیم کرد. خون او وجدان ما را از کارهای بیهوده پاک خواهد کرد تا ما بتوانیم خدای زنده را عبادت و خدمت کنیم.
۱۵به این جهت او واسطهٔ یک پیمان تازه است تا کسانی‌که از طرف خدا خوانده شده‌اند، برکات جاودانی را که خدا وعده فرموده است، دریافت کنند. این کار عملی است، زیرا مرگ او وسیلهٔ آزادی و آمرزش از خطاهایی است که مردم در زمان پیمان اول مرتکب شده بودند.
۱۶برای اینکه یک وصیّت‌نامه اعتبار داشته باشد، باید ثابت شود که وصیّت کننده مرده است.۱۷زیرا وصیّت‌نامه بعد از مرگ معتبر است و تا زمانی‌که وصیّت‌کننده زنده است، اعتباری ندارد. ۱۸و به این علّت است که پیمان اول بدون ریختن خون نتوانست اعتبار داشته باشد. ۱۹زیرا وقتی موسی همهٔ فرمان‌های شریعت را به مردم رسانید، خون بُز و گوساله را گرفته با آب و پشم قرمز و زوفا بر خود کتاب و بر همهٔ مردم پاشید ۲۰و گفت: «این خون، پیمانی را که خدا برای شما مقرّر فرموده است، تأیید می‌کند.» ۲۱به همان طریق او همچنین بر خیمهٔ مقدّس و بر تمام ظروفی که برای خدمت خدا به کار می‌رفت، خون پاشید ۲۲و در واقع بر طبق شریعت تقریباً همه‌چیز با خون پاک می‌شود و بدون ریختن خون، آمرزش گناهان وجود ندارد.
عیسی، قربانی گناه
۲۳پس اگر این چیزها که نمونه‌هایی از حقایق آسمانی هستند، باید به این طرز پاک شوند، مسلّم است که واقعیّات آسمانی احتیاج به قربانی‌های بهتری دارند. ۲۴زیرا مسیح به آن عبادتگاهی که ساختهٔ دستهای انسان و فقط نشانه‌ای از آن عبادتگاه واقعی باشد وارد نشده است، بلکه او به خودِ آسمان وارد شد تا در حال حاضر از جانب ما در پیشگاه خدا حضور داشته باشد. ۲۵کاهن اعظم هر سال به مقدّس‌ترین مکان وارد می‌شود و خون تقدیم می‌کند، ولی نه خون خودش را، امّا عیسی برای تقدیم خود به عنوان قربانی، فقط یک‌بار به آنجا وارد شد. ۲۶اگر چنان می‌شد، او می‌بایست از زمان خلقت عالم تا به امروز بارها متحمّل مرگ شده باشد، ولی چنین نشد؛ زیرا او فقط یک‌بار و آن هم برای همیشه در زمان آخر ظاهر شد تا با مرگ خود به عنوان قربانی، گناه را از بین ببرد.۲۷همان‌طور که همه باید یک‌بار بمیرند و بعد از آن برای داوری در حضور خدا قرار گیرند، ۲۸↵ مسیح نیز یک‌بار به عنوان قربانی تقدیم شد تا بار گناهان آدمیان را به دوش گیرد و بار دوم که ظاهر شود برای کفّارهٔ گناهان نخواهد آمد، بلکه برای نجات آنانی که چشم به راه او هستند، می‌آید.