مسلمانان در خصوص واژۀ «پسر» به خطا رفته و لغزش خورده‌اند؛ همان‌طور که بسیاری دیگر نیز ، برخی از آنها فکر می‌کنند منظور ما این است که خدا با مریم رابطۀ داشته، و پسری را به وجود آورده است. ولی منظور کتاب‌مقدس این نیست… انجیل یوحنا ۱:۱ می‌فرماید: «در ابتدا کلمه بود.» این «کلمه»، پسر خداست؛ و پسر خدا، آغازی نداشته است. او از ابتدا وجود داشته، او تا جایی که بتوانید به عقب برگردید؛ یعنی از ازل وجود داشته است. آیۀ ۳ می‌فرماید: «همه‌چیز به واسطۀ او آفریده شد؛ و به غیر از او، چیزی از موجودات وجود نیافت.» این بدان معناست که پسر آفریده نشد. او به هیچ شکل، جزیی از آفرینش نیست. بنابراین، آنچه دربارۀ پسر خدا می‌دانیم، این است که: ۱_ او خداست. ۲_پدر نیز خداست. ۳_ پسر، پدر نیست؛ او نزد پدر بود. ۴_ او ابدی است؛ و آفریده نشده است.
دربارۀ آموزۀ تثلیث؛ یعنی یک خدا در سه شخصیتِ پدر، پسر، و روح‌القدس، بیش از این حرف برای گفتن وجود دارد. اما فعلاً تا همین حد را در ذهن داشته باشید. پسر، و پدر، یک خدا در دو شخصیت هستند. آنها از یک ذات الهی برخوردارند. آنها یک خدا هستند.
