کلام خداوند فقط مال ” من ” است و با ” من ” سخن می گوید .
تازه کتاب مقدس را خوانده بودم شاید هم تمام نکرده بودم .
سرمست و مغرور از ایمان خود همه را با کلام و آیه های کتاب مقدس قضاوت میکردم . کشیش و خادمین کلیسا را ریاکار و دنیوی و دیگر ایمانداران را مردمی فرض می کردم که قدرت فهم کلام خدا را ندارند . بی ایمانان که جای خود را داشتند و آنها را با شیطان مقایسه می کردم .
خداوند را سپاس که کلام خود را آینه ایی برای من قرار داد تا خود را در آن ببینم امروز هر آیه ایی از کلام می خوانم خودم را با آن می سنجم و می دانم این آیه برای من است نه برای قضاوت دیگران .
تنها خبر خوش است و محبت که باید به دیگران داد . باقی همش مال من است .
