اکثر بخش های کتاب مکاشفه که به امور آینده و روزهای آخر جهان می پردازد، سرشار از نماد و استعاره است. یوحنا که در سرزمین اسرائیل شاهد عینی تجسم مسیح بود، این بار در جزیره پطمس (در نزدیکی سواحل ترکیه و یونان)، رویایی را از مسیح دریافت می کند.
در فصل ۱۲، یوحنا جنگ بزرگی را می بیند. این فصل در سه بخش مجزا بررسی می شود.
یوحنا با شگفتی می نویسد:”منظره عجیبی در آسمان دیده شد که از رویداد مهمی خبر می داد: زنی را دیدم که آفتاب را مانند لباس به تن کرده بود. در زیر پاهایش ماه قرار داشت و بر سرش تاجی با دوازده ستاره بود. زن، آبستن بود و از درد زایمان می نالید و برای زاییدن دقیقه شماری می کرد” (آیات ۱- ۲).
برای شناخت هویت این زن، سه تفسیر وجود دارد:
یک. کلیسای کاتولیک معتقد است که آن زن، مریم (مادر عیسی) است. اگر این زن فقط بخشی از فصل ۱۲ را به خود اختصاص می داد، تفسیر کلیسای کاتولیک قابل پذیرش بود. اما نقطه ضعف این تفسیر، با آیه ۶ نمایان می شود: “زن به بیابان فرار کرد. خدا آن جا را برای او آماده کرده بود تا به مدت ۱۲۶۲ روز از او مراقبت کند.” شواهد تاریخی و گزارش اناجیل تایید نمی کنند که مریم به بیابان گریخت. چنین واقعه ای در آینده نیز برای مریم رخ نخواهد داد.
دوم. برخی از مفسران بر این باورند که زن نمادی از کلیسای جهانی است. در عهد جدید کلیسا به زن و عروس تشبیه شده (دوم قرنتیان فصل ۱۱ آیات ۲-۳، افسسیان فصل ۵ آیات ۲۴- ۲۵ و ۳۱- ۳۲، مکاشفه فصل ۱۹ آیات ۷- ۸).
نماد عروس از وحدت عمیق و رابطه محبت آمیزی سخن می گوید که بین خدا و قومش وجود دارد. عیسی نیز نماد عروس را به کار برد و به خود به عنوان داماد اشاره کرد (مرقس فصل ۲ آیات ۱۸- ۲۰). به علاوه از باکره های دانا و نادان سخن گفت که منتظر داماد هستند. مسیح پادشاهی آسمان را به جشن عروسی پسر پادشاه تشبیه کرد (متی فصل ۲۵ آیات ۱- ۱۳).
اما با بررسی فصل ۱۲ درمی یابیم که زن نمی تواند نمادی از کلیسا باشد، زیرا شالوده کلیسا بر مرگ و قیام (زنده شدن) مسیح استوار است. مسیح از مریم متولد شد، ولی تولد عیسی از طریق کلیسا نبود. با نازل شدن روح القدس (روح خدا) کلیسا تاسیس گردید (اعمال رسولان فصل ۲).
سوم. اکثر مفسران کتاب مقدس اعتقاد دارند که زن نماد و تصویری از قوم اسرائیل است. درک تشخیص هویت واقعی زن در آیه اول یافت می شود: لباسی مانند آفتاب بر تن کرده، زیر پاهایش ماه قرار دارد و بر سرش تاجی با دوازده ستاره است. در کتاب مقدس فقط در یک جا به این سمبل ها اشاره شده که آن هم در عهد عتیق (کتاب پیدایش) است. یوسف خوابش را برای برادرانش شرح داد:”در خواب دیدم که آفتاب و ماه و یازده ستاره به من تعظیم کردند” (پیدایش فصل ۳۷ آیه ۹).
آفتاب، ماه و یازده ستاره نماد و سمبل یعقوب و پسرانش (دوازده قبیله اسرائیل) بودند و مسیح نیز در قوم اسرائیل متولد شد (اشعیاء فصل ۹ آیه ۶). این نشانه ها با توصیف زن در آیات ۱- ۲ کاملا تناسب و هماهنگی دارد.
بنابراین زن در فصل دوازدهم، تصویری از قوم اسرائیل است در دوران های مختلف و به خصوص در زمان های آخر.
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
