پولس در نامه خود به کلیسای قرنتس، به آسمان سوم اشاره می کند (دوم قرنتیان فصل ۱۲ آیات ۱- ۴). این سوال مطرح می شود که چند آسمان وجود دارد؟
کتاب مقدس از سه آسمان سخن می گوید:
یک. کلام خدا در پیدایش فصل ۱ آیه ۱ می فرماید:”در ابتدا خدا آسمان ها را آفرید”. در عهد عتیق (دوران شریعت و قبل از تجسم مسیح)، یهودیان به دو نوع آسمان اعتقاد داشتند. آسمان اول، جو و اتمسفر زمین بود. در پیدایش فصل ۷ آیه ۱۱ به آسمان اول اشاره شده که از آن باران می بارد.
دوم. آسمان دوم، فضای خارج از سیاره زمین است که در آن ستارگان و سیارات وجود دارند (پیدایش فصل ۱۵ آیه ۵، خروج فصل ۳۲ آیه ۱۳، مزمور ۱۹ آیات ۴ و ۶، اشعیاء فصل ۱۳ آیه ۱۰، ارمیاء فصل ۸ آیه ۲). ستارگان و فضای خارج از زمین، سبب بارش باران نمی شوند. در کتاب نحمیا به ماورای اتمسفر اشاره می شود: “ای خداوند، آسمان ها و ستارگان را تو آفریده ای” (نحمیاء فصل ۹ آیه ۶).
سوم. اما پولس از “آسمان سوم” سخن می گوید (دوم قرنتیان فصل ۱۲ آیات ۱- ۴). او چنین نوشت:”چهارده سال قبل به آسمان برده شدم. از من نپرسید که جسمم به آن جارفت یا روحم، خود نیز نمی دانم. به هر حال خود را در بهشت دیدم. در آن جا چیزهای حیرت انگیز و غیرقابل وصف شنیدم…”.
پولس آسمان سوم را “بهشت” می نامد. واژه یونانی که او برای بهشت به کار می برد به معنای “قدم زدن در پارک” است. این همان واژه ای است که در ترجمه یونانی عهد عتیق نیز مورد استفاده قرار گرفته.
یوحنا این رویاء را دید:”در آسمان دروازه ای گشوده شد: چه باشکوه بود!” (مکاشفه فصل ۴). او خدا را بر روی تخت باشکوهش دید. یوحنا خود را در بهشت می دید. همان جایی که پولس “آسمان سوم” نامید.
با این توصیف، در عهد عتیق به تخت خدا در “آسمان” اشاره شده:
سلیمان چنین دعا کرد:” آسمان که محل سکونت تو است” (اول پادشاهان فصل ۸ آیه ۳۰).
داود چنین سرائید:”خداوند بر تخت خود در آسمان نشسته” (مزمور ۲ آیه ۴).
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
