چرا کتاب مقدس تعلیم نمی دهد که به نام مریم و مقدسین دعا کنیم؟
به دو دلیل:
یک. دعا نوعی پرستش است و کتاب مقدس به ما فرمان می دهد که پرستش مختص خداوند است (خروج فصل ۲۰ آیه ۵). مسیح فرمود:” پرستندگان حقیقی فقط “پدر” را پرستش خواهند کرد” (یوحنا فصل ۴ آیه ۲۳).
هم چنین کتاب مقدس با صراحت می فرماید:” میان خدا و مردم، عیسی مسیح است” (اول تیموتاوس فصل ۲ آیه ۵).
دوم. کتاب مقدس “خداوند” را مخاطب و شنونده دعا معرفی می کند (مزمور ۶۵ آیه ۲). او به دعاهای ما شخصا گوش می دهد.
مسیح به ما یاد داد که چگونه دعا کنیم:”ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد” (متی فصل ۶ آیه ۹). به عبارت دیگر، مسیح مخاطب ما را برای دعا مشخص کرد: “پدر آسمانی”. مسیح نگفت که به روح مردگان، یا یک فرشته یا یکی از قدیسین گذشته دعا کنید.
عبارت “ای پدر ما” نشان می دهد که خدا نه فقط مقتدر و مقدس است، بلکه ملموس و با محبت نیز هست. او نه فقط پدر روحانی، بلکه در کنار ماست. خدا حاضر مطلق است. او خالق و قادرمطلق می باشد و همه چیز را در مورد ما می داند (عبرانیان فصل ۴ آیه ۱۳).
او قادر است برکات نامحدودی به انسان بدهد (افسسیان فصل ۱ آیه ۳). بنابراین چرا باید به روح مقدسین که در بهشت هستند، متوسل شویم؟
باید از پیروان دعا به مریم پرسید:” خدا همین الان کنار شماست. شما چرا دعا را می فرستید بهشت نزد مریم؟! از خدا مهم تر و برتر چه کسی است؟ رئیس و خالق دنیا همین الان کنار شماست، چرا می خواهید برای اجابت دعا، پیام را به جای دور بفرستید؟
پیروان دعا به مریم می گویند که مریم یا قدیسین با ما در دعا متحد می شوند. اما این عزیزان باید بدانند دعای در اتحاد با مخاطب دعا فرق می کند. شما به مریم دعا می کنید: ای مریم مقدس دعایم را بشنو و برایم شفاعت کن” این دیگر اتحاد در دعا نیست. این دعا به نام مریم است. دعا گفتگو با خداست و نه با روح انسان ها!
مسیح به ما یاد داد که مخاطب دعای ما بایستی خدا باشد و شروع دعا نیز باید با حمد و ستایش خدا آغاز شود.
آیا خدا فقط مریم را برکت داد؟
وقتی کتاب مقدس را با دقت بخوانیم، درمی یابیم که زنان بسیاری مورد لطف خداوند بودند و برکت الهی شامل حال آنان شد. مثلا کتاب مقدس می گوید که خداوند “یاعیل” را بیش از تمامی زنان برکت داد (داوران فصل ۵ آیه ۲۴). “مریم مجدلیه” اولین انسانی بود که مسیح را پس از زنده شدن مشاهده کرد. عیسی به او ماموریت داد تا به شاگردان اطلاع دهد که او زنده است (یوحنا فصل ۲۰ آیات ۱۱- ۱۸).
پیروان فرقه کاتولیک می گویند:” مریم باید تکریم شود”، ولی مسیح فرمود:”بزرگ تر از یحیی زاده نشد” (متی فصل ۱۱ آیه ۱۱). مسیح یحیی را در ماموریت بزرگی می بیند و سخنی از مادرش به میان نمی آورد.
عیسی مشغول موعظه بود که زنی از میان جمعیت با صدای بلند گفت:”خوشابه حال آن مادری که تو را به دنیا آورد و شیر داد.” عیسی در جواب گفت:”بلی، اما خوشبخت تر از مادر من، کسی است که کلام خدا را می شنود و به آن عمل می کند.” (لوقا فصل ۱۱ آیات ۲۷- ۲۸).
پاسخ مسیح در دو بخش است و بسیار حائز اهمیت است.
یک. او در پاسخ به آن زن، انکار نکرد که مادرش خوشبخت است. حتی مریم (مادر عیسی) نیز با ایمان به مسیح و پیروی او، برکات بیشتری دریافت می کرد تا این که فقط مادر او باشد. این پاسخی است به کسانی که مریم را تکریم می کنند!
عیسی یهودیانی را مخاطب قرار داد که ارزش زیادی به پیوندهای خانوادگی می دادند. ارزش هر مرد به اجداد او بود و ارزش هر زن به پسرانی که به دنیا می آورد. پاسخ مسیح به آن زن، بدان معنا بود که تصمیمات فردی هر شخص مهم تر از جایگاه او در تبار خانوادگی است.
دو. آن زن تعالیم مسیح را شنیده بود و فریاد زد:”خوشا به حال مادری که تو را به دنیا آورد”. او آرزو داشت که پسری نظیر عیسی داشت.
اما مسیح پاسخ داد که لزومی ندارد که مادر او باشد تا برکت یابد. هر که از کلام خدا اطاعت کند، برکت را دریافت خواهد کرد، همان طور که مادر عیسی برکت یافت. هم چنین عیسی با این پاسخ نشان می دهد که اهمیت زن فقط به توانایی تولید مثل او نیست.
رابطه حقیقی با عیسی به پیوندهای طبیعی محدود نیست، بلکه به اطاعت از کلام خدا بستگی دارد. او کسانی را اعضای خانواده خود می داند که به کلام او توجه می کنند و با فروتنی آن را می پذیرند و بی چون و چرا از آن اطاعت می کنند. اطاعت یا نافرمانی از مسیح، وضعیت رابطه مان را با خدا مشخص می سازد. فیض و لطف الهی چیز متفاوتی از تبار خانوادگی است.
رهبران مذهبی یهود به مسیح گفتند:” پدر ما ابراهیم است” (یوحنا فصل ۸ آیه ۳۹). در آن دوران یهودیان فکر می کردند چون از نسل ابراهیم هستند، مورد قبول خدا می باشند و به بهشت می روند. آن ها گمان می کردند چون فرزند ابراهیم هستند، خداوند از آن ها خشنود است. عیسی پاسخ داد:”نه، اگر چنین بود، شما نیز از رفتار خوب ابراهیم سرمشق می گرفتید” (آیه ۳۹).
عیسی فرزندان موروثی را از فرزندان واقعی متمایز می سازد. در حالی که اعمال رهبران مذهبی نشان می داد که فرزند واقعی شیطان هستند. امروزه نیز عضویت در کلیسا و پیوند خانوادگی با کشیش ها، شخص را فرزند خدا نمی سازد.
کسانی که به مسیح ایمان دارند و از اراده خدا اطاعت می کنند، در حکم خانواده روحانی یکدیگرند. آن ها فرزند خدا و خواهران و برادران روحانی مسیح و یکدیگرند. این خانواده روحانی تا ابدیت دوام خواهد داشت.
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
