مخالفان کتاب مقدس ادعا می کنند چرا مسیح فرمان داد به دشمنان محبت کنید، در حالی که خدا در عهد عتیق دستور داد از دشمنان متنفر باشید و آنان را به قتل برسانید؟ آیا این دو حکم در کتاب مقدس متناقض نیست؟
در عهد عتیق خدا هرگز دستور نداد که از دشمنان متنفر باشید. یکی از علمای دین یهود از مسیح پرسید:” در میان دستورهای مذهبی، کدامیک از همه مهم تر است؟” مسیح پاسخ داد:” خداوند را که خدای توست، با تمام قلب و جان و عقل خود دوست داشته باش. این اولین و مهم ترین حکم خدا است. دومین دستور مهم نیز مانند اولین حکم است: همسایه خود را دوست بدار، به همان اندازه که خود را دوست می داری. تمام احکام خدا و گفتار انبیاء در این دو حکم خلاصه می شود” (متی فصل ۲۲ آیات ۳۵- ۴۰).
رهبران مذهبی یهود ۶۰۰ قانون مذهبی را طبقه بندی کرده بودند. بنابراین او آن فریسی از مسیح خواست مهم ترین حکم را تعیین کند.
مسیح خطاب به شاگردانش گفت:”شنیده اید که می گویند با دوست خود دوست باش و با دشمنانت دشمن؟” (متی فصل ۵ آیه ۴۳). در این آیه عیسی نمی گوید چنین قانونی در شریعت یهود موجود است، بلکه می گوید “شنیده اید”. اشاره مسیح به برداشت نادرست یهودیان از شریعت است.
رهبران یهود می گفتند:”همسایه خود را محبت کن و با دشمنان عداوت کن.” بر طبق این تعلیم فقط یهودیان همسایه یکدیگر تلقی می شدند و غیر یهودی ها همسایه به حساب نمی آمدند. بنابراین یک یهودی می بایست از غیر یهودیان متنفر باشد. در حالی که مسیح تعلیم داد که “هر نیازمندی” همسایه ماست (لوقا فصل ۱۰ آیات ۲۹- ۳۷).
به عبارت دیگر، همه مردم جهان همسایه ما هستند، زیرا هر شخص به طریقی نیازمند است، چه از لحاظ مادی و چه از نظر روحانی و معنوی. بنابراین ما باید همه مردم را دوست بداریم. خدا به قوم اسرائیل فرمود:”با غریبانی که در سرزمین تو زندگی می کنند، بدرفتاری نکن. با آن ها مانند سایر اهالی سرزمینت رفتار کن. زیرا نباید از یاد ببری که تو خودت نیز در سرزمین مصر غریب و بیگانه بودی” (لاویان فصل ۱۹ آیات ۳۳- ۳۴).
در حکم دیگر خداوند فرمود:”اگر به گاو یا الاغ گمشده دشمن خود برخوردی، آن را پیش صاحبش برگردان. اگر الاغ دشمنت را دیدی که در زیر بار افتاده، بی اعتنا از کنارش رد نشو، بلکه به او کمک کن تا الاغ خود را از زمین بلند کند” (خروج فصل ۲۳ آیات ۴- ۵).
محبت خدا به دور از تبعیض است:”او آفتاب خود را بر همه می تاباند، چه بر خوبان و چه بر بدان. باران خود را نیز می باراند چه بر نیکوکاران و چه بر ظالمان” (متی فصل ۵ آیه ۴۵).
از سوی دیگر، محبت به دشمنان به معنای تایید روش های غلط، بی عدالتی و رفتار گناه آلود آنان نیست. دیدگاه عهد عتیق در مورد کسانی که قوم اسرائیل را مورد ظلم و ستم قرار می دادند، نبرد و مقابله بود. امروزه باستان شناسی تایید کرده است که در خاورمیانه قوم های بت پرست از لحاظ فرهنگی بسیار منحط و فاسد و بی رحم بودند.
اگر قرار بود ملت نوپای اسرائیل از راه و روش آنان پیروی کند، امروز مسیحیت وجود نداشت. بنابراین جنگ خدا با بت ها بود. بت پرستان دشمن خدای اسرائیل بودند.
