در مکاشفه یوحنا، از کلمه “سگ ها” استفاده شده است:”سگان، جادوگران، زناکاران، آدمکشان، بت پرستان و همه کسانی که در قول و فعل دروغگو هستند، در خارج از شهر (بهشت) هستند” (فصل ۲۲ آیه ۱۵). برخی تصور می کنند که منظور یوحنا از “سگ ها” اشاره به سگ های ولگرد یا خانگی است. به خصوص وقتی به یاد آوریم که سگ در نزد یهودیان و مسلمانان “حیوان نجس” قلمداد می شود! طبق شریعت یهود، سگ ها و خوک ها حیوانات نجس محسوب می شدند. اما وقتی فرهنگ یهود باستان را بررسی کنیم، درمی یابیم که واژه “سگ” در زبان عبری فقط به حیوان اشاره نمی کند، بلکه دارای معنای دیگر نیز می باشد.
اصطلاح “سگ” در زبان عبری باستان، به افراد شریر، گناهکار و شیطان صفت اطلاق می گردید. مثلا “سگ” اصطلاحی بود که یهودیان به طور معمول برای اشاره به غیر یهودیان به کار می بردند. یهودیان مردم بت پرست را هم ردیف سگ به حساب می آوردند، به همین دلیل از دیدگاه آنان، غیر یهودیان لیاقت دریافت برکات خدا را نداشتند، در حالی که خدا به ابراهیم فرمود:”تو مایه برکت تمام مردم جهان خواهی بود” (پیدایش فصل ۱۲ آیه ۳).
در تثنیه فصل ۲۳ آیه ۱۸ اصطلاح “سگ” به همجنس گرایی اشاره دارد:”شما نباید پولی را که از راه فحشا و سگ (لواط) به دست می آید، به عنوان نذر به خانه خداوند بیاورید، زیرا خداوند از فاحشه ها بیزار است.”
پولس نیز اصطلاح “سگ” را برای معلم هایی به کار می برد که مبحث نجات شناسی در مسیحیت را به طرز غلط تعلیم می دادند:”مواظب سگ های خطرناک باشید، منظورم آن شیطان صفتانی است که می گویند برای نجات یافتن از گناه باید ختنه شد” (فیلیپیان فصل ۳ آیه ۲).
مسیح هم از این اصطلاح استفاده کرد و فرمود:”آنچه مقدس است به سگان ندهید و مرواریدهای خود را جلوی خوکان نریزید. مبادا آن ها را زیر پا لگدمال کنند و برگشته شما را بکشند” (متی فصل ۷ آیه ۶). در این جا مسیح واژه های “سگ ها” و “خوک ها” را برای اشخاص شریر و خبیث به کار می برد. کسانی که بشارت انجیل را می شنوند، اما نه فقط با گستاخی حقایق الهی را تحقیر و رد می کنند، بلکه به آزار و اذیت و حتی قتل ایمانداران مسیحی اقدام می نمایند. این افراد خود را به طور کامل به روش های پلید و شیطانی وقف کرده اند. کسانی که علی رغم شواهد تاریخی، کشفیات باستان شناسی کتاب مقدس و دیدن معجزات، باز هم با سرسختی به خدا اهانت می کنند و با پیام انجیل مخالفت می ورزند.
مسیح با اطلاق چنین نام هایی، مشخص می سازد که افراد شریر و شیطان صفت، حیواناتی هستند با عادت کثیف! سگ هایی که او در نظر داشت، سگ های تربیت شده در خانه های اشرافی نبودند، بلکه آنان را به سگ های وحشی ولگرد تشبیه کرد که خوراک خود را در زباله دانی ها می یافتند. خوک ها نیز علاقه وافری به گل و لجن دارند. پطرس نیز با نقل دو مثل که در کنار هم اشاره کرده، چنین نوشت:”سگ به طرف آنچه استفراغ کرده، برمی گردد و خوکی که شسته شده برای غلتیدن در لجن برمی گردد” (دوم پطرس فصل ۲ آیه ۲۲). کسانی که طعم آزادی از گناه و بخشش و فیض خدا را می چشند، اما دوباره به سوی زندگی سابق و گناهان گذشته بازمی گردند.
با توجه به آیات مذکور در عهد عتیق و عهد جدید، مقصود یوحنا از کاربرد اصطلاح “سگ ها” اشاره به گناهانی است که در مکاشفه فصل ۲۲ آیه ۱۵ ذکر گردیده. در واقع یوحنا می گوید: سگ ها یعنی جادوگران، زناکاران، آدمکشان، بت پرستان و همه کسانی که در قول و فعل دروغگو هستند.” این نکته را مخاطبان یوحنا در قرن اول میلادی به درستی درک می کردند.
یوحنا در کتاب مکاشفه به “ترسوها” نیز اشاره می کند:”اما سزای ترسوها، بی ایمانان، فاسدان، آدمکشان، زناکاران، جادوگران، بت پرستان و دروغگویان، دریاچه ای از شعله های آتش و گوگرد خواهد بود” (فصل ۲۱ آیه ۸). “ترسوها” چه کسانی هستند؟
ترسوها افرادی هستند که به خدا اعتقاد دارند، ولی به خدا اعتماد نمی کنند. مثلا در شرایط سخت و بحرانی، ایمان خود را به مسیح انکار می کنند. مثلا از مخالفان مسیحیت می ترسند. آن ها این حقیقت را فراموش کرده اند که هر کسی می خواهد روح خود را نجات دهد، باید جسم خود را به خاطر مسیح از دست بدهد (مرقس فصل ۸ آیه ۳۵). اگر در حضور انسان ها، مسیح را انکار کنیم، او نیز ما را در حضور خدای پدر در آسمان انکار خواهد کرد (متی فصل ۱۰ آیات ۳۲- ۳۳).
در آیه ۸ پس از ترسوها، به بی ایمانان اشاره شده که مقصود از آن فقط غیرمسیحیان نیستند، بلکه بی ایمان به کسانی اطلاق می شود که قبلا به مسیح ایمان آورده اند و سپس به علت مشکلات، آزار و اذیت و به دست نیاوردن منافع مادی، او را رد کرده اند. آن ها نیز به همراه گناهکاران دیگر که در این آیه ذکر شده، به جهنم افکنده خواهند شد.
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
