فصل یازدهم کتاب پیدایش، به ماجرای برج بابل می پردازد. مردم تصمیم گرفتند به جای مهاجرت به مناطق دیگر، در یک منطقه سکونت کنند. آنان بعد از تاسیس شهر بابل، احداث برج بلندی را شروع می کنند. این برج، نمادی از خودمختاری و جدایی انسان از خداست. سازندگان برج بر این باور بودند که نیازی به خدا ندارند. اما نکته طنزآمیز آن است که همان برج به بتکده ای مبدل می شود برای پرستش خدای خیالی و غیرواقعی!
خدا نقشه اهالی بابل را در احداث برج تایید نکرد. خدا می دانست که نقشه نجات او با اسکان متمرکز انسان های بت پرست و متکبر در یک شهر، هرگز عملی نخواهد شد. بنابراین خداوند زبان آنان را تغییر داد تا سخن یکدیگر را نفهمند (آیه ۷). پس درمی یابیم که زبان ها توسط انسان اختراع نشده اند. همان طور که زبان و تکلم به هنگام آفرینش آدم در اثر معجزه خدا پدید آمد، تعدد زبان ها نیز با دخالت مستقیم خدا به وجود آمدند.
این اختلاف زبان موجب شد که آن ها از بنای برج دست بردارند و به این ترتیب خداوند آن ها را روی زمین پراکنده ساخت (آیه ۸). اولین داوری خداوند در بعد از طوفان بزرگ، به وقوع پیوست.
از گزارش کتاب پیدایش می توان سرنخی از مهاجرت انسان ها به آمریکا به دست آورد. درفصل دهم، ابتدا نسل یافث در لیست قرار می گیرد. یافث، پدر مردمان هند/اروپائی بود که از هندوستان تا سواحل غرب اروپا ساکن شدند. نسل یافث در ابتدا به سوی شمال رفتند و در نواحی اطراف دریای سیاه و دریاچه خزر سکنی گزیدند:”ماجوج، توبال و ماشک” مردمی که در روسیه و اروپای شرقی سکونت دارند. تردیدی نیست که گروهی از مهاجران به نواحی شرقی سیبری نقل مکان کردند. این منطقه فاصله بسیار کوتاهی با قاره آمریکا دارد و مانند پلی است میان آمریکا و شمال روسیه.
اگر چه شواهد و مدارک موثق از نیاکان اولیه بومیان آمریکا در دست نیست، ولی زبان شناسان دریافتند که میان زبان بومیان و مردمی که در دوران باستان در سیبری می زیستند، تشابهاتی وجود دارد. هم چنین زبان شناسان کشف کردند که زبان ساکنان باستانی فیلیپین و مالزی با ساکنان سیبری دارای تشابهاتی است.
وقتی به نقشه جهان نگاه کنید، درمی یابید که خشکی ها مانند قطعات بازی پازل هستند. مثلا اگر قاره آفریقا و آمریکای جنوبی کنار هم بگذارید، قاره واحدی به وجود می آید. پیش رفتگی برزیل در مقابل فرورفتگی آفریقا کاملا چشمگیر است. شباهت گونه های جانوری و گیاهی قاره های آفریقا و آمریکای جنوبی نیز نشان می دهد که این قاره ها زمانی به یکدیگر متصل بوده اند.
حال این سوال مطرح می شود که چگونه انسان ها بدون در اختیار داشتن کشتی و عدم آشنایی به خشکی هایی که درورای دریاها قرار داشتند، به سرزمین هایی که امروزه آمریکا، استرالیا یا ژاپن نامیده می شوند، مهاجرت کردند؟ مثلا هنگامی که از کشف قاره آمریکا سخن به میان می آید، به کاشفان این قاره و اولین نسل های مهاجران که از اروپا آمدند، اشاره می شود. ولی بومیان (ساکنان اصلی) این قاره از کجا آمده اند؟
دو نگرش وجود دارد:
یک. جدایی قاره ها به هنگام طوفان بزرگ دوران نوح رخ داده است. این سوال مطرح می شود که آیا نوح تمام گونه های حیوانات سیاره زمین را به کشتی برد؟ باستان شناسان دریافته اند که طوفان بزرگ محدود به عراق و بخشی از ترکیه بوده است. از سوی خدا به نوح دستور نداد که برای یافتن حیوانات به سرزمین های دوردست برود! کشتی نوح هم آنقدر بزرگ نبود که تمام گونه های جانوری جهان را در خود جای دهد.
دوم. جدایی تدریجی قاره ها بعد از ماجرای برج بابل و مهاجرت بشر به آمریکا و استرالیا رخ داد. به عبارت دیگر، انسان ها از طریق سفرهای زمینی وارد آمریکا، استرالیا و جزایری شدند که زمانی بخشی از خشکی های واحد زمین بودند.
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
