اگر دنیا بر اساس شانس و تصادف ساخته شده، مانند این است که یک نفر چشم بند بر روی چشمانش بگذارد و در کل کهکشان ها و عالم هستی به دنبال اتم مشخص بگردد!
اگر از شانس طوری صحبت کنیم که گویی در مورد یک عامل سخن می گوییم، در واقع موضوع را از یک مفهوم علمی به یک مفهوم خرافی و اسطوره ای تغییر داده ایم. حتی خود داروین در فصل ششم از کتاب”منشاء انواع” تحت عنوان “مشکلات نظریه” چنین می گوید:”این فرض که چشم و تمام اجزای آن با هم کار کنند که در اثر انتخاب طبیعی شکل گرفته است، باید اذعان کنیم که تا بالاترین درجه باطل است”.
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
