درقرن اول میلادی، عده ای از یهودیان که به مسیحیت گرویده بودند، چنین استدلال کردند که اگر غیریهودیان مسیحی ختنه نشوند،توسط خدا نجات نخواهند یافت.
پولس در نامه های خود تحت عناوین رومیان وغلاطیان، با این طرز تفکر غلط مخالفت کرد و چنین توضیح داد که نجات انسان از قلمرو گناه به فیض خدا)یعنی بخشش بلاعوض خدا به افرادی که لیاقت آن را ندارند (بستگی دارد و نه اعمال نیکوی انسان.
در دوران عهد عتیق، وقتی ابراهیم به خدا ایمان آورد، هنوز عمل ختنه را انجام نداده بود.سال ها بعد، خدا به ابراهیم دستور داد تا مراسم ختنه را انجام دهد.
چهار صد سال بعد، خداوند شریعت را عطا فرمود.
زمانی که ابراهیم به خدا ایمان آورد، ختنه روحانی در او انجام شد. بعدها، ختنه جسمانی، که جراحی بهداشتی بود، صرفا نشانه ای شد جهت تأیید ختنه روحانی.
پولس تاکید کرد که ختنه روحانی باعث نجات انسان میشود، اما هرگز با ختنه جسمانی مخالفت نکرد.
طبق دیدگاه مسیحیت، ختنه جسمانی و اعمال نیکو باعث نجات انسان از قلمرو گناه نخواهند شد.این خدا است که نجات می بخشد و وضعیت درونی انسان را تغییر می دهد)
شخص منفی و غیرقابل تحمل را به انسان مفید و مثبت تبدیل می کند(و قدرت انجام دستورات خود را توسط روح القدس به انسان نجات یافته و متحول شده عطا می کند.
در عهد جدید، تعلیمی مبنی بر مخالفت با ختنه وجود ندارد.ختنه یک جراحی بهداشتی است.
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
