یکی از سئوالات مخالفان کتاب مقدس آن است که چرا سلیمان پادشاه چنین دعا می کند:”خداوندا، من برای تو خانه (معبد) ساخته ام، تا همیشه در آن مسکن گزینی” (اول پادشاهان فصل ۸ آیه ۱۳)، در حالی که که اگر خدا حاضر مطلق است و در همه جا حضور دارد، چرا سلیمان برای او مسکن ساخت؟ آیا کتاب مقدس تعلیم نمی دهد که خدا در جایی ساکن نمی شود که به دست انسان ساخته شده باشد؟ (اعمال رسولان فصل ۷ آیه ۴۸).
آیا این دو آیه تناقض در کتاب مقدس را عیان نمی سازد؟
یک. سلیمان به دلیل نگرش خرافی به معبد نیامده بود. حضور پر جلال خداوند آن مکان را فرا گرفت، به طوری که کاهنان نتوانستند به خدمت خود ادامه دهند (اول پادشاهان فصل ۸ آیات ۱۰- ۱۱).
دو. اگرچه حضور خدا در معبدی که سلیمان برای خدا ساخته بود، کاملا ملموس بود، اما به آن مفهوم نبود که سکونت خدا به معبد محدود و محبوس می شود. سلیمان خودش به این نکته کاملا واقف بود:”آیا ممکن است که خدا واقعا روی زمین ساکن شود؟ ای خداوند، حتی آسمان ها گنجایش تو را ندارد، چه رسد به این خانه ای (معبد) که من ساخته ام. چشمان تو شبانه روز بر این خانه باشد” (اول پادشاهان فصل ۸ آیات ۲۷- ۲۹). خداوند فرمود:”چه خانه ای برای من می خواهید بسازید تا در آن ساکن شوم؟ دست من این هستی را آفریده است. من نزد کسی ساکن می شوم که فروتن و توبه کار است و از کلام من می ترسد” (اشعیاء فصل ۶۶ آیات ۱- ۲).
سه. اعمال رسولان فصل ۶ آیه ۸ گزارش می دهد که استیفان توسط رهبران یهود دستگیر می شود و متهم می شود که به خانه خدا (معبد) کفر گفته است (فصل ۶ آیه ۱۳). در حالی که این اتهام کذب محض بود. استیفان می دانست که معبد مهم تر از خدا نیست و خدا محدود به معبد هم نیست. خدا در قلب هایی ساکن می شود که فروتن هستند و او را می پذیرند. خدای عالم هستی در زندگی ایمانداران سکونت می گزیند.
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
