یکی از سئوالات مخالفان این است که چرا فصل اول کتاب پیدایش گزارش می دهد خدا گیاهان را آفرید (آیات ۱۱- ۱۲)، ولی در فصل دوم تناقض آشکار مشاهده می شود:”هیچ بوته و گیاهی بر زمین نروئیده بود، زیرا خداوند هنوز باران نباریده بود” (آیه ۵)؟
برای پاسخگویی به این سئوال به نکات زیر توجه فرمایید:
۱٫ فصل دوم کتاب پیدایش، گزارش دوم آفرینش نامیده می شود و دارای جزئیاتی است که در گزارش اول وجود ندارد. این قسمت، مکمل گزارش اول است و نه مغایر آن. آیات ۱ و ۴، اشاره ای است به فصل ۱:” به این ترتیب آسمان ها و زمین و هر چه در آن ها بود، تکمیل گردید”. آیات ۱ تا ۳ فصل ۲ به عنوان بخش آخر گزارش کار خداوند در آفرینش است.
۲٫ در آیات ۴- ۶ دوباره گزارش کلی فصل اول تکرار می شود، با این تفاوت که تاکید آن بر زمین و گیاهان است. سه مرحله طولانی را مشاهده می کنیم:
“خداوند آسمان ها و زمین را ساخت” (آیه ۴)
“هیچ بوته و گیاهی بر روی زمین نروئیده بود” (آیه ۵)
“آب از زمین بیرون آمد و تمام خشکی ها را سیراب کرد” (آیه ۶).
آیات ۵ و ۶ با فصل اول آیات ۱۱- ۱۲ مرتبط است. دوران طولانی که زمین خشک بود و سپس توسط فوران آب های زیرزمینی، آبرسانی مفید انجام می شود و زمینه برای پیدایش گیاهان و درختان مساعد می گردد.
بنابراین جزئیاتی در فصل ۲ آیات ۵- ۶ ذکر می شود که در فصل ۱ آیات ۱۱- ۱۲ توصیف نشده بود.
برخی از مخالفان کتاب مقدس، اشاره فصل ۲ آیه ۵ به انسان را به دوران آدم و حوا مرتبط می دانند (آدمی نبود که بر روی زمین کشت و ذرع کند)، در حالی که آیه ۶ به آبرسانی توجه دارد، و آیه ۷ به آفرینش آدم. به عبارت دیگر مراحل آفرینش را می بینیم: زمین بایر، آبرسانی، پیدایش گیاهان و سپس آفرینش آدم. هر کدام از این آیات، زمان طولانی را در بر می گیرد.
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
