سئوال مخالفان وجود خدا آن است که اگر ادعا می کنید، خدای نیکو و مهربان است، چرا او حیوانات وحشی، درنده خو و سمی را آفرید؟
وقتی دو فصل نخستین کتاب پیدایش را می خوانیم، درمی یابیم که حیوانات برای آدم و حوا خطری ایجاد نمی کردند. آنان با حیوانات در یک باغ بزرگ می زیستند. هرگز نمی خوانیم که شیری به آدم حمله کرد و حوا زخمی شد! در فصل اول خدا به انسان ماموریت داد تا از حیوانات مراقبت کند و بر آن ها فرمانروایی کند (فصل ۱ آیه ۲۸).
در این جا مقصود از فرمانروایی، بهره کشی و آزار و اذیت و سوءاستفاده از جانوران نیست. مطابق دیدگاه کتاب مقدس، پرندگان و حیوانات با این هدف آفریده نشدند تا انسان توسط آنان به وجود بیاید، بلکه انسان در مرحله جداگانه ای خلق شد تا بر حیوانات و زمین تسلط یابد.
قبل از نااطاعتی آدم و حوا که منجر به رخنه گناه به جهان شد، حیوانات گیاهخوار بودند (پیدایش فصل ۱ آیات ۳۰- ۳۱). در روز/مرحله ششم، خدا خشکی را مورد توجه قرار داد. او حیوانات را آفرید. جالب این که ابتدا گیاهان خلق شدند و سپس حیوانات، زیرا حیات حیوانات به تغذیه از گیاهان بستگی داشت. کتاب مقدس با دقت و به زبان ساده، ترتیب ظهور اشکال مختلف حیات را بر روی زمین توصیف می کند.
در فصل سوم درمی یابیم که وقتی مار با حوا سخن می گفت آدم در کنار او نبود. پس حیوانات در باغ عدن رام، مطیع و بی خطر بودند.
گناه همراه خودش لعنت (رنج، محنت و مرگ) را برای مخلوقات جهان به ارمغان آورد (پیدایش فصل ۳ آیه ۱۹ و رومیان فصل ۸ آیات ۲۱- ۲۲). در نتیجه، به تدریج حیوانات به گوشتخواری و درنده خویی روی آوردند و ساختار آنان به دفاع/حمله تبدیل شد. در حالی که قبل از ورود گناه برای چنین هدفی آفریده نشده بودند. هر کدام از این جانوران وظیفه ای بر عهده داشت. بعد از سقوط ویژگی های مثبت و مفیدشان را از دست دادند و دچار دگرگونی گردیدند.
احتمال دارد ویژگی دفاع/حمله به طور نهان و نامحسوس در جانوران قبل از سقوط وجود داشته است. پیشدانی خدا از سقوط انسان سبب شد که چنین ساختار نهفته ای را به هنگام آفرینش در جانوران قرار دهد تا بعد از سقوط آشکار شود. این ساختار برای بقاء جانور در این دنیای سقوط کرده و آغشته به گناه امری حیاتی محسوب می گردد.
یکی از جانوران خطرناک “چتردریایی” نام دارد که از گونه عروس دریایی محسوب می شود. نیش این جانور کشنده است. اما به نظر نمی رسد که چتردریایی در قبل از رخنه گناه، برای دفاع از خود جانوران را نابود می کرد، زیرا جانوران دریایی مانند حیوانات خشکی گیاهخوار بوده و تهدیدی برای بقاء یکدیگر نبوده اند.
امروزه دانشمندان دریافتند که بسیاری از ماهی های ریز برای بقاء، در زیر پره های چتردریایی پناه می گیرند. به هنگام حمله ماهی های بزرگ، ماهی های کوچک در زیر پره های چتر دریایی پنهان می شوند و اگر ماهی بزرگ به چتردریایی نزدیک تر شود، با نیش مرگبار مواجه شده و از پای درمی آید.
این حیوان از خود نور تولید می کند. دانشمندان از نور درخشان حاصل از پروتئین چتر دریایی برای شناسایی تومورها، بافت ها و مواد سمی در بدن انسان استفاده می کنند. هم چنین آنان توسط این پروتئین نورانی، فعالیت ژن ها را تحت نظر می گیرند.
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
