کلمه «بنیاد» برای کتابهایی استفاده می شود که با الهام روح خدا نوشته شده اند و جزئی از کتاب مقدس هستند. تعیین این بنیاد اول بوسیله روحانیون و معلمان یهودی و بعدها بوسیله مسیحیان اولیه بود. در نهایت، خدا بود که تصمیم گرفت چه کتابهایی در کتاب مقدس بیاید. یک کتاب از وقتی خدا نوشتن آنرا الهام می کرد جزئی از بنیان می شد. در واقع خدا پیروانش را متقاعد می کرد چه کتابهایی جزو کتاب مقدس باشند.
در مقایسه با عهد جدید، اختلاف کمتری درباره بنیاد عهد عتیق بود. یهودیان مومن انبیای خدا را تشخیص می دادند و نوشته های آنها را بعنوان الهام خدا قبول می کردند. در حالیکه بحث های غیر قابل انکاری هم درباره بنیاد عهد عتیق تا ۲۵۰ سال بعد از میلاد مسیح وجود داشت، اما درباره بنیاد کتاب مقدس یهودیان تقریبا توافق جهانی بود. تنها موردی که تا به امروز باقی ماند بحث بربعضی نوشته های خارج از کتاب مقدس است (آپو کریفا). عده زیادی از معلمان یهود آنها را مدارک خوب مذهبی و تاریخی می دانند، اما نه در سطح کتاب مقدس.
در مورد عهد جدید، مراحل تشخیص و جمع آوری در قرن اول کلیسای مسیحی شروع شد. در همان اوایل، بعضی از کتب عهد جدید مشخص شدند. پولس نوشته های لوقا را هم اقتدار با عهد عتیق معرفی کرد (۱ تیموتاووس ۵ : ۱۸، خروج ۲۵ : ۴ و لوقا ۱۰: ۷). پطرس نوشته های پولس را بعنوان کلام خدا اعلام کرد (۲ پطرس ۳ : ۱۵-۱۶). بعضی از کتابهای عهد جدید در بین کلیساها می گشتند (کولسیان ۴ : ۱۶، ۱ تسالونیکیان ۵ : ۲۷). رهبر مسیحیان در آن زمان حداقل به هشت کتاب عهد جدید اشاره کرد (۹۵ سال بعد از میلاد مسیح). تئوفوروس یکی از اولین رهبران مسیحیت هفت کتاب عهد جدید را معرفی کرد (۱۱۵ سال بعد از میلاد مسیح). پولیکارپ یکی از شاگردان یوحنای رسول، ۱۵ کتاب را معرفی کرد (۱۰۸ سال بعد از میلاد مسیح). بعدها، ایرِنائوس یکی دیگر از پدران کلیسای اولیه ۲۱ کتاب را ذکر کرد (۱۸۵ سال بعد از میلاد مسیح). هیپولیتوس ۲۲ کتاب را مشخص کرد (۱۷۰-۲۳۵ سال بعد از میلاد مسیح). کتابهای عهد جدید که از همه بیشتر درباره آنها بحث بود، عبرانیان، یعقوب، ۲ پطرس، ۲ یوحنا، و ۳ یوحنا بودند.
اولین «بنیاد» اصل موراتورین بود، که در سال ۱۷۰ بعد از میلاد مسیح به انجام رسید. اصل موراتورین همه کتابهای عهد جدید بود بغیر از عبرانیان، یعقوب، و ۳ یوحنا. در سال ۳۶۳ بعد از میلاد مسیح مجتمع لاودکیه که مشتمل بر ۳۰ رهبر بود اعلام کرد که فقط عهد عتیق (به همراه آپوکریفا) و ۲۷ کتاب عهد جدید باید در کلیساها خوانده شوند. مجتمع هیپو که مجتمع کلیسای آفریقایی بود (در سال ۳۹۳ بعد از میلاد مسیح) و مجتمع کارتِج (در سال ۳۹۷ بعد از میلاد مسیح) هم همان ۲۷ کتاب را بعنوان کلام خدا تایید کردند.
این مجتمع ها اصول مشابهی را برای تعیین اینکه کدام کتابهای عهد جدید حقیقتا از الهام روح خدا هستند، دنبال می کردند: ۱) آیا نویسنده آن از حواریون یا بسیار نزدیک به حواریون بود؟ ۲) آیا کتاب از طرف عده زیادی در بدن مسیح مورد قبول است؟ ۳) آیا کتاب در هماهنگی با اصول ایمان و تعالیم اولیه هست؟ ۴) آیا کتاب از استاندارد بالای اخلاقی و ارزشهای روحانی که نشاندهنده کار روح القدس است، بهره مند می باشد؟ دوباره، بسیار مهم است که بیاد داشته باشیم کلیسا «بنیاد» را تعیین نکرد. هیچ مجتمع کلیسای اولیه این تصمیم را نگرفت. تنها خدا بود که تعیین کرد چه کتابهایی در کتاب مقدس باشد. درواقع خدا تصمیم گرفت و آنرا به پیروانش القاء کرد. انسان در مراحل جمع آوری کتابهای کتاب مقدس دچار اشتباه می شود، اما خدا با قدرت خود و علی رغم سرسختیها و اهمال کاریهای انسان، باعث شد که کلیسای اولیه کتابهایی را که او الهام کرده بود بشناسند.*منبع خداوند قدوس است*
About ASHNAIE
کسی‌که همهٔ این چیزها را تصدیق می‌كند، می‌گوید: «آری! من بزودی می‌آیم!» آمین! بیا ای عیسی، ای خداوند! فیض عیسی خداوند با همهٔ شما باد، آمین!
